در گزارش”برداشت های فساد در جهان ۲۰۱۵“ که امروز (چهارشنبه) انتشار یافت افغانستان، کوریای شمالی و سومالیا سه فاسدترین دولت در میان ۱۶۷ دولت جهان رده بندی شده اند. کوریای شمالی و سومالیا هر کدام با داشتن فقط هشت امتیاز مشترکاً جایگاه فاسدترین دولت جهان را از آن خود کرده اند.
شفافیت بین المللی، سازمان غیرحکومتی مستقر در آلمان که این گزارش را تهیه می کند، گفته است که با وجود مصرف میلیاردها دالر، فساد هنوز به گونه ای گسترده در نهادهای عامه و حکومتی افغانستان وجود دارد.
اگر چه رهبران حکومت وحدت ملی افغانستان بر شدت مبارزه شان بر ضد فساد اداری تاکید داشته اند اما شفافیت بین الملل شمارش امتیاز ضد فساد در این کشور را در مقایسه با سال های گذشته افزایش نداده است.
افغانستان در یک دههء گذشته همواره در تهء فهرست جهانی فساد جا گرفته و در سال ۲۰۱۴ هم در میان ۱۷۵ دولت، سومین دولت فاسد شناخته شده بود. در سال ۲۰۱۳ افغانستان در میان ۱۷۷ دولت جایگاه ۱۷۵ (دومین دولت فاسد) رده بندی شده بود.
در همسایگی افغانستان در میان ۱۷۶ دولت جهان جمهوری اسلامی پاکستان در مقام ۱۱۷، جمهوری اسلامی ایران در ۱۳۰، جمهوری خلق چین در ۸۳، تاجیکستان در ۱۳۶، ترکمنستان در ۱۵۴، و ازبیکستان در ۱۵۳ رده بندی شده است. به این ترتیب، افغانستان فاسدترین دولت در منطقه معرفی شده است.
شفافیت بین الملل گفته است که هیچ کشوری در جهان عاری از فساد اداری نیست. با آنهم حد فساد اداری و چگونگی درک شهروندان از موجودیت آن در نقاط مختلف جهان متفاوت است.
پاکترین ها
سه کشور اروپایی دنمارک، فنلند و سویدن به ترتیب پاکترین دولت های جهان از فساد خوانده شده اند.
دولت شاهی قطر پاکترین در میان دولت های مسلمان رده بندی شده است که در فهرست جهانی جایگاه ۲۲ را به خود اختصاص داده است - جایگاهی که حتی بهتر از فرانسه و چندین کشور دیگر اروپایی است.
ایالات متحده امریکا در موقف ۱۶ در وضعیت بدتر از بریتانیا و آلمان اما بهتر از جاپان (۱۸) قرار گرفته است.
سازمان شفافیت بین المللی هشدار داده است با آن که میزان فساد در کشورهای توسعه یافته کم است اما رابطه آنها با فساد کاملاً نگسیخته است.
به گونهء مثال، سویدن سومین دولت پاکیزۀ جهان را دارد اما یک شرکت نیمه دولتی سویدن متهم به پرداخت میلیون ها دالر رشوه برای گرفتن قرارداد تجارتی در ازبیکستان است.
شفافیت بین الملل گفته است که فساد اداری افراد فقیر و نیازمند را بی رحمانه متضرر می سازد و در بسیاری موارد فرصت های آموزش، صحت و رشد میلیون ها فرد را از بین می برد.
