کار در گدام‌های مسکو آنچه نبود که قاچاقبر به الیاس و برادرش وعده داده بود. این دو برادر افغان از ساعت چهار صبح تا هشت شام بار لاری‌ها را در گدامی در شهر مسکو پایان و بالا می کردند و در یک سال فقط دو روز رخصتی داشتند.
الیاس ۱۷ ساله به خبرگزاری اسوشتیدپرس گفته است که قاچاقبر در افغانستان، برای وی وعده های چرب و نرم کار و زنده‌گی در اروپا را داده بود اما آخر کار به مسکو آورده شد و به گفتۀ خودش بدون حقوق "مانند حیوان" روز ۱۶ ساعت بالایش کار می شد.
الیاس و برادرش پاییز سال گذشته زمانیکه شنیدند ناروی مرزهای خود را به روی پناهجویان باز گذاشته است، نیمه شب حدود ۱۰۰۰ دالر پول نقد را از دفتر کارفرمای خود در مسکو برداشته و به ناروی فرار کردند.
الیاس که اکنون ۱۷ سال دارد، در پناهگاه کودکان بدون همراه در شهر التای ناروی به سر می برد و نمی داند که پذیرفته می شود یا دو باره به افغانستان فرستاده خواهد شد. او به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفته است که شب‌ها خواب ندارد و زمانیکه چشمانش را می بندد همه ماجراهای تلخ در ذهن اش زنده می شود.
ده‌ها هزار کودک و نوجوان افغان، بدون کدام همراه بزرگسال، سال گذشته با تقبل هزاران مشقت و سفر پرخطر، خود را به اروپا رساندند. تنها ۲۰ هزار پناهجوی افغان در جریان چند هفته در خزان گذشته، وارد سویدن شدند که شمار زیاد آنان کودکان و نوجوانان بودند. اما در همه کشورهای اروپایی، شمار کودکان بدون همراه افغان، بیشتر از پناهجویان هر کشور دیگر بوده است، حتا سوریه.
اندرس ریدن، کارشناس مسایل افغانستان در ادارۀ مهاجرت سویدن به اسوشیتدپرس گفته است که از زمان طولانی در این بخش کار می کند، اما هیچگاهی وضعیتی نظیر سال گذشته را ندیده است.
کودکان بدون همراه به بحران موجود مهاجرت در اروپا چهرۀ جدیدی بخشیده است، زیرا کشورهای اروپایی در زمینۀ فراهم آوری خدمات اجتماعی به آنان اولویت می دهند. اما اکنون شمار زیاد کشورهای اروپایی به شمول ناروی و سویدن قوانین مهاجرتی خود را سختگیرانه ساخته و حتا در صورت ضرورت، آزمایش تعیین سن را نیز انجام می دهند.
دو سوم ۵۳۰۰ کودک پناهجوی بدون همراه که در ۲۰۱۵ وارد ناروی شده اند، افغان اند. خبرنگار اسوشیتد پرس که به سختی وارد یکی از پناهگاه های ویژۀ این کودکان شده بود از مشقتی حکایت می کند که این کودکان در سفر اروپا آن را تحمل کرده اند.
اسوشیتد پرس از قول عبدالکبیر نوجوان ۱۵ سالۀ افغان نگاشته است که قاچاقبران را آدم‌های بد و خطرناک توصیف کرده است. کبیر گفته است "زمانیکه تشنه شوید، می گویند آب نداریم، تیزتر برو. زمانیکه کسی بیمار شود، آنان منتظر نمی مانند و بیمار را در نیمه راه رها می کنند."
ان رورسن یکی از پنج نرس موظف در مرکز صحی کمپ آلتا به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفته است که اکثر کودکان پناهجوی موجود در این کمپ به تکالیف روانی چون تشویش، اضطراب، مشکلات خواب و افسرده‌گی دچار شده اند و به گفتۀ وی شماری از این کودکان از فرط فشار روانی حتا اقدام به خود کشی کرده اند.
سویدن، مقصد اکثر کودکان پناهجوی بدون همراه، تقریباً هر هفته شاهد برخورد، درگیری، ویرانکاری و حتا تجاوز جنسی است که نوجوانان تازه وارد عامل آن خوانده می شوند.
تحلیلگران وضعیت نابسامان امنیتی و اقتصادی را در افغانستان، دلیل عمدۀ افزایش شمار کودکان پناهجوی افغان به کشورهای اروپایی می دانند.
