در پی درگیری های مسلحانه در امتداد مرز افغانستان با پاکستان، واشنگتن تا کنون خاموش مانده و واکنش جدی از خود نشان نداده است.
انتونی کورتسمن از مرکز مطالعات ستراتیژیک بین المللی در واشنگتن به رادیو آشنا گفت که ایالات متحده با کشانیدن این موضوع در محضر عام چیزی زیادی به دست آورده نمی تواند.
آقای کورتسمن می گوید "این یک موضوع تلاش دپلوماتیک ایالات متحده با هر دو حکومت افغانستان و پاکستان است. تنش ها از زمان دخالت نظامی ایالات متحده در سال ۲۰۰۱ جریان داشته و در چند سال اخیر مخصوصاً از زمانی که پاکستان از نقش هند در افغانستان و اینکه بعد از 2014 چه اتفاق خواهد افتاد نگران شده است، فزونی کسب کرده است."
اما جیمز فلیپس از بنیاد پژوهشی هریتیج می گوید از آنجایکه واشنگتن همواره تلاش داشته تا هر دو کشور را به یک تفاهم نزدیک بکشاند، تعجب برانگیز است که تا به حال امریکا در این قبال واکنش جدی نداشته است.
کاروان مقاومت و هشدار پاکستان
علاوه بر احتجاجات ضد پاکستان در ولایات مختلف افغانستان، یک گروهی که خود را نمایندگان جامعۀ مدنی و دانش آموزان پوهنتون ها و مکاتب معرفی می کردند، در وسایط نقلیه از کابل به طرف گوشته، ولسوالی متشنج مرزی روان شدند تا به گفتۀ شان از افغانستان دفاع کنند.
پاکستان روز سه شنبه هشدار داد اگر برخورد ها در امتداد خط دیورند با افغانستان شدت گیرد، افغانها مسئول عواقب آن خواهند بود.
اما انتونی کورتسمن احتمال جنگ میان ارتش افغانستان و پاکستان را رد کرده می گوید "در قدم نخست نیرو های امنیتی افغانستان آنقدر نیرومند نیستند که بتوانند علیه پاکستان بجنگند و از سوی هم اردوی پاکستان خود با مشکلات داخلی و جنگ با شورشیان طالب درگیر است."
نقش و موقف طالبان در تنش مرزی
از سوی طالبان در هر دو طرف مرز، با حکومت های دو کشور در جنگ اند و پرسش اکنون چنین است در صورتی که قوای نظامی دو کشور باهم درگیر شوند، طالبان از وضع چگونه بهره خواهند برد.
کوردسمن می گوید طالبان افغان و پاکستانی به یک استقامت در حرکت نیستند. ولی با آنهم باید انتظار کشید و دید که چه اتفاق می افتد.اما جیمز فیلیپس می گوید اگر درگیری در امتداد مرز دو کشور ادامه یابد، بدون شک طالبان از آن نفع خواهند برد. به گفتۀ فیلیپس تنش های مرزی ممکن پاکستان را وادار سازد تا برای تأمین امنیت دو طرف مرز پالیسی های خود را در قبال طالبان تجدید کند.
پاکستان ضمن صدرو هشدار می گوید که قوای نظامی آن کشور از خویشتنداری زیاد کار می گیرند. با در نظر داشت نفوذ ایالات متحده بر پاکستان، عدم مداخلۀ واشنگتن در تنش های مرزی میان افغانستان و پاکستان تغییر در پالیسی اسلام آباد را در قبال طالبان بعید می سازد.
انتونی کورتسمن از مرکز مطالعات ستراتیژیک بین المللی در واشنگتن به رادیو آشنا گفت که ایالات متحده با کشانیدن این موضوع در محضر عام چیزی زیادی به دست آورده نمی تواند.
آقای کورتسمن می گوید "این یک موضوع تلاش دپلوماتیک ایالات متحده با هر دو حکومت افغانستان و پاکستان است. تنش ها از زمان دخالت نظامی ایالات متحده در سال ۲۰۰۱ جریان داشته و در چند سال اخیر مخصوصاً از زمانی که پاکستان از نقش هند در افغانستان و اینکه بعد از 2014 چه اتفاق خواهد افتاد نگران شده است، فزونی کسب کرده است."
اما جیمز فلیپس از بنیاد پژوهشی هریتیج می گوید از آنجایکه واشنگتن همواره تلاش داشته تا هر دو کشور را به یک تفاهم نزدیک بکشاند، تعجب برانگیز است که تا به حال امریکا در این قبال واکنش جدی نداشته است.
کاروان مقاومت و هشدار پاکستان
علاوه بر احتجاجات ضد پاکستان در ولایات مختلف افغانستان، یک گروهی که خود را نمایندگان جامعۀ مدنی و دانش آموزان پوهنتون ها و مکاتب معرفی می کردند، در وسایط نقلیه از کابل به طرف گوشته، ولسوالی متشنج مرزی روان شدند تا به گفتۀ شان از افغانستان دفاع کنند.
پاکستان روز سه شنبه هشدار داد اگر برخورد ها در امتداد خط دیورند با افغانستان شدت گیرد، افغانها مسئول عواقب آن خواهند بود.
اما انتونی کورتسمن احتمال جنگ میان ارتش افغانستان و پاکستان را رد کرده می گوید "در قدم نخست نیرو های امنیتی افغانستان آنقدر نیرومند نیستند که بتوانند علیه پاکستان بجنگند و از سوی هم اردوی پاکستان خود با مشکلات داخلی و جنگ با شورشیان طالب درگیر است."
نقش و موقف طالبان در تنش مرزی
از سوی طالبان در هر دو طرف مرز، با حکومت های دو کشور در جنگ اند و پرسش اکنون چنین است در صورتی که قوای نظامی دو کشور باهم درگیر شوند، طالبان از وضع چگونه بهره خواهند برد.
کوردسمن می گوید طالبان افغان و پاکستانی به یک استقامت در حرکت نیستند. ولی با آنهم باید انتظار کشید و دید که چه اتفاق می افتد.اما جیمز فیلیپس می گوید اگر درگیری در امتداد مرز دو کشور ادامه یابد، بدون شک طالبان از آن نفع خواهند برد. به گفتۀ فیلیپس تنش های مرزی ممکن پاکستان را وادار سازد تا برای تأمین امنیت دو طرف مرز پالیسی های خود را در قبال طالبان تجدید کند.
پاکستان ضمن صدرو هشدار می گوید که قوای نظامی آن کشور از خویشتنداری زیاد کار می گیرند. با در نظر داشت نفوذ ایالات متحده بر پاکستان، عدم مداخلۀ واشنگتن در تنش های مرزی میان افغانستان و پاکستان تغییر در پالیسی اسلام آباد را در قبال طالبان بعید می سازد.
