دانشمندان در نیویارک برای نخستین بار توانستند سلولهای پایۀ بدن انسان را موفقانه به سلولهای فعال شش و طرق هوایی مبدل سازند. سلولهای پایه خود غیرفعال اند، اما قابلیت تبدیل شدن، تفکیک و تمایز به انواع مختلف سلولهای بدن را دارا اند.
پژوهشگران به این باور اند که این پیشرفت چشمگیر می توان روزی با کاربرد سلولهای خود بیماران، برای آنان در لابراتوار شش آماده ساخت. این دستآورد طبی می تواند رفته رفته انقلابی را در درمان بیماری های شش رونما ساخته و انجنیری طبی را به واقعیت مبدل سازد.
داکتر هنس سنوک، پژوهشگر ارشد و گروه پژوهشی وی در مرکز طبی پوهنتون کولمبیا که سلولهای پایۀ بدن انسان را به سلولهای فعال شش تغییر شکل می دهند، اکنون در صدد یافتن روش هایی اند تا شش های ساخته شده در لابراتوار در بدن فرد بیمار طرد نشود.
به گفتۀ سنوک از انساج جدید ساخته شده در لابراتوار می توان برای آزمایش دوا های طبی کار گرفت، امری که امروز چندان امکان پذیر نیست، زیرا در اغلب موارد انساج عمیق و درونی شش مبتلا به بیماری می گردد و دسترسی پژوهشگران برای مطالعۀ آن چندان ممکن نیست.
داکتر سنوک می گوید که اگر انساج "در فضای بیرون از قفس سینه و بر بالای میز لابراتوار" در دسترس باشد، به احتمال قوی می توان عوامل بیماری را شناسایی کرد و به درمان آن اقدام نمود.
سلولهای شفابخش
در محراق این آزمایش سلولهای بشروی نوع دوم قرار دارد. این سلولها برای فعالیت ششها از اهمیت زیاد برخوردار است، چون سلولهای یاد شده یک نوع مواد بازکننده را برای باز نگه داشتن مجاری ششها تولید می کند.
جالبتر از همه، داکتر سنوک می گویدکه پژوهش جدید نشان می دهد که می توان در زمینۀ جلوگیری از طرد شدن پیوند شش های ساخته شده در لابراتوار نیز انکشافاتی را انتظار داشت.
رویای داکتر سنوک این است تا روزی بتواند در لابراتوار سلولهای انکشاف یافتۀ بیماران را در ششهای اهدا شده غرس کند. به این مفهوم که چوکات کامل شش از شخص اهدا کننده و سلولهایی که در آن شکل می گیرند از خود بیمار باشد.
اما تولید مقدار کافی سلولها برای تکثیر کامل یک شش شاید یک آزمون ناممکن باشد. با آنهم، سنوک و همکار وی گوردانا نواکویچ به این باور اند که این هدف نهایی با کمک سیستم خودکار ترمیمی بدن انسان شاید ممکن باشد.
پژوهش جدید حاکی است که هنوز هم راه درازی برای دستیابی به این هدف باقی است. اما از آنجاییکه این روش در انکشاف انساج جگر کارآیی داشته است، پژوهشگران مطمین اند که می توان از آن در انساج شش نیز نتیجۀ امید و انتظار همگونی داشت.
پژوهشگران به این باور اند که این پیشرفت چشمگیر می توان روزی با کاربرد سلولهای خود بیماران، برای آنان در لابراتوار شش آماده ساخت. این دستآورد طبی می تواند رفته رفته انقلابی را در درمان بیماری های شش رونما ساخته و انجنیری طبی را به واقعیت مبدل سازد.
داکتر هنس سنوک، پژوهشگر ارشد و گروه پژوهشی وی در مرکز طبی پوهنتون کولمبیا که سلولهای پایۀ بدن انسان را به سلولهای فعال شش تغییر شکل می دهند، اکنون در صدد یافتن روش هایی اند تا شش های ساخته شده در لابراتوار در بدن فرد بیمار طرد نشود.
به گفتۀ سنوک از انساج جدید ساخته شده در لابراتوار می توان برای آزمایش دوا های طبی کار گرفت، امری که امروز چندان امکان پذیر نیست، زیرا در اغلب موارد انساج عمیق و درونی شش مبتلا به بیماری می گردد و دسترسی پژوهشگران برای مطالعۀ آن چندان ممکن نیست.
داکتر سنوک می گوید که اگر انساج "در فضای بیرون از قفس سینه و بر بالای میز لابراتوار" در دسترس باشد، به احتمال قوی می توان عوامل بیماری را شناسایی کرد و به درمان آن اقدام نمود.
سلولهای شفابخش
در محراق این آزمایش سلولهای بشروی نوع دوم قرار دارد. این سلولها برای فعالیت ششها از اهمیت زیاد برخوردار است، چون سلولهای یاد شده یک نوع مواد بازکننده را برای باز نگه داشتن مجاری ششها تولید می کند.
جالبتر از همه، داکتر سنوک می گویدکه پژوهش جدید نشان می دهد که می توان در زمینۀ جلوگیری از طرد شدن پیوند شش های ساخته شده در لابراتوار نیز انکشافاتی را انتظار داشت.
رویای داکتر سنوک این است تا روزی بتواند در لابراتوار سلولهای انکشاف یافتۀ بیماران را در ششهای اهدا شده غرس کند. به این مفهوم که چوکات کامل شش از شخص اهدا کننده و سلولهایی که در آن شکل می گیرند از خود بیمار باشد.
اما تولید مقدار کافی سلولها برای تکثیر کامل یک شش شاید یک آزمون ناممکن باشد. با آنهم، سنوک و همکار وی گوردانا نواکویچ به این باور اند که این هدف نهایی با کمک سیستم خودکار ترمیمی بدن انسان شاید ممکن باشد.
پژوهش جدید حاکی است که هنوز هم راه درازی برای دستیابی به این هدف باقی است. اما از آنجاییکه این روش در انکشاف انساج جگر کارآیی داشته است، پژوهشگران مطمین اند که می توان از آن در انساج شش نیز نتیجۀ امید و انتظار همگونی داشت.