نقاشی و رسامی هنر آفرینش طرحها و فکرهای زیبا گفته شده است که از آن در ادبیات کهن افغانستان نیز یاد گردیده است.
مسوولین ریاست اطلاعات و فرهنگ بلخ میگویند که میزان علاقمندی بانوان به هنر رسامی و نقاشی نسبت به سالهای گذشته افزایش یافته است.
حفیظه محمدی بانوی ۲۳ساله، مسوول یک مرکز نقاشی و رسامی برای بانوان در بلخ است. بانو محمدی که این هنر را نزد آموزگاران مرد فراگرفته است، حالا برای دختران علاقمند به طور مجانی آموزش میدهد.
او گفت: "اکثریت بانوان که علاقمند این هنر استند بنابر اینکه استادان در مراکز آموزشی آقایان استند، نمیتوانند راحت آموزش ببینند و من خودم در یک دکان نزد یک استاد مرد آموزش دیدیم که دشواریهای را متحمل شدیم، حالا مکانی را ساختم که ویژه بانوان است".
در جریان دوسال گذشته مراکز آموزش نقاشی و رسامی از دو مرکز حالا به پانزده مرکز افزایش یافته است.
بانوان نقاش بلخ میگویند که ایجاد مراکز آموزش نقاشی ویژه برای بانوان، علاقمندی سایر بانوان را سبب شده است.
اما بانوان علاقمند به هنر نقاشی و رسامی از مشکلات بدور نیستند.
حدیثه احمدی و آدینا غریب دو بانوی که روی دیوار ها نقاشی میکنند، خرافات اجتماعی و سنتهای ناپسند را از آزمون های بانوان در فراگیری آموزشهای نوین و عصری از سوی خانواده و مردم عنوان میکنند.
حدیثه گفت: "در ابتدا از خانواده ها برای ما اجازه کار و آموزش در بخش هنر نقاشی داده نمی شد و دید خانواده برای اینکه دختران شان به نقاشی رو بیاورند منفی بود اما حال و مردم به این هنر ارزش بیشتری قایل استند. و حالا در بلخ بسیاری از جوانان خصوصاً دختر خانم ها به هنر نقاشی روآورده اند."
ازسویی هم بانوان نقاش در بلخ میگویند که تلاش دارند مشکلات مردم را برای جهانیان به صورت متداوم منعکس سازند و مردم را از جریان جو سیاسی در کشور آگاه کنند.
مسوولین ریاست اطلاعات و فرهنگ علاقمندی بانوان به هنر نقاشی و رسامی را از عوامل نهادینه ساختن این هنر میداند.
صالح محمد خلیق، رییس اطلاعات و فرهنگ بلخ به صدای امریکا گفت: "هنرمندان باید تلاش کنند تا از هنر خود بتوانند عواید بدست بیآورند، اما در افغانستان این کار صورت نمی گیرد. در مجموع تمام هنرها و کارهای فرهنگی را مانند کار ذوقی پیش می برند نه کار عاییداتی، تا وقتی که کار فرهنگی و هنری درآمدزا نشود هنرمندان و فرهنگیان نمی توانند هنر شان را به جایگاه بلند برسانند."
درهمین حال بانوان نقاش در بلخ میگویند که دولت باید برای تمامی ادارات دولتی دستور بدهد که از نقاشیها و رسامیهای هنرمندان افغان برای زینت ادارات شان خریداری کنند تا در کنار همکاری اقتصادی، سبب رشد این هنر نیز شوند.