مسؤولان کمیسیون حقوق بشر در زون شمال افغانستان در تجلیل از بیست نوامبر، روز جهانی تصویب کنوانسیون منع خشونت علیه کودکان، وضعیت کودکان در حوزه شمال را نگران کننده خواندند.
قاضی سید محمد سامع، رییس این کمیسیون گفت، از آغاز سال روان تا اکنون ۴۰ مورد قضیه خشونت در برابر کودکان در ولایات سمنگان، بلخ، جوزجان و سرپل در این اداره ثبت شده که از این میان ۱۵ مورد آن تجاوز جنسی بوده است.
آقای سامع گفت "ما امسال چهل قضیه را راجع به خشونت هایی که علیه اطفال صورت گرفته ثبت کردیم که تنها ۱۵ موردش تجاوزات بالای اطفال بوده، متاسفانه وضعیت اطفال در ولایات تحت پوشش ما خوب نیست. هر روز تعداد اطفال کارگر زیادتر می‌شود. چهل فیصد نفوس افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و به این خاطر اطفال مجبور می‌شوند که بروند با والدین شان کار بکنند".
در یک گوشه شهر مزارشریف کودکان با خوشبینی به آیندۀ شان بر یکپارچگی تاکید دارند. و اما در گوشه دیگر این شهر اطفالی هستند که از روز کودک و مکتب چیزی نمی‌دانند و تمام فکرشان یافتن یک لقمه نان است.
عباس ۱۲ ساله با آنکه صنف پنجم مکتب است؛ اما روزانه تا ظهر، برای پیدا کردن لقمه‌ای نان، در جاده‌های مزارشریف بوت رنگ می‌کند. این کودک افغان از برخورد پولیس ناراضی است.
عباس گفت "هفت بجه می‌آیم در روضه تا ساعت دوازده بجه کار می‌کنم، دوازده بجه می‌روم مکتب، صنف پنج استم، پدرم مریض است و مردیکاری (روزمزدی) می‌کند بعضی روزها می‌رود و بعضی روزها نمی‌رود، هر قسم پیدا می‌کنم هفتاد هشتاد، صد روپیه پیدا می‌کنم، بعضی روزها هیچی پیدا نمی‌کنم، دیگر کسی کار ندارد، همان عسکرها نمی‌گذارد".
حبیب الرحمان یکی دیگر از اطفال کارگر درجاده که با یک ترازوی برقی در یکی از پارک‌های روضه حضرت علی نشسته است، انتظار دارد که حکومت زمینۀ آموزش را برایش فراهم سازد.
حبیب الرحمان گفت "در روضه کار می‌کنم. ترازو دارم. صنف ده استم. روزانه هفتاد - هشتاد افغانی کار می‌کنم. بسیار از مردم خودشان را وزن می‌کنند؛ ولی پیسه نمی‌دهند، برای ما زمینه را ایجاد بکنند که درست تعلیم و تربیه شویم. خوش داریم که جنگ نباشد در افغانستان".
تا هنوز ارقام دقیق از شمار کودکان کارگر درجاده های دربلخ ازسوی ارگان های مربوط ارائه نشده است.
با این حال به باور بعضی کارشناسان، ضعف حکومت سبب شده است که در بسیاری از موارد اطفال قربانی خشونت‌ها و درگیری‌ها شوند.
حمید صفوت، یک تن از آگاهان امور به صدای امریکا گفت "ضعف در حکومت داری و عدم کنترول دولت در تمام جغرافیای افغانستان باعث شده که یک تعداد افراد با استفاده از خلای حضور نهادهای عدلی و قضایی و در غیاب حکومت افغانستان برای خود جرأت بدهند که دست به تخلف بزنند و یکی از این موارد هم در طول تاریخ افغانستان تعرض بر اطفال است".
سازمان ملل متحد در سال ۱۹۸۹ کنوانسیون حقوق طفل را تصویب کرد که دولت افغانستان در سال ۱۹۹۴ میلادی به این کنوانسیون ملحق شد. دولت‌هایی که به این کنوانسیون پیوسته اند، به رعایت از این کنوانسیون ۵۴ ماده‌یی و حمایت از حقوق اطفال متعهد شدند.