دست فروشی در کنار جاده ها در هوای سرد توسط اطفال در افغانستان به یک امر معمول مبدل شده است، اما در این اواخر به علت فقر و تنگدستی پای ده ها زن دست فروش نیز به بازار های مزدحم شهر کابل کشانده شده است.
شریفه زنی که با چادری سرتاپای خود را پوشانده و مصروف ترکاری فروشی در کنار سرک در چوک جادۀ میوند است، به شرح حالش پرداخت و گفت "غوره رومی می فروشیم، وقت سبزی می فروختیم حالی سبزی خلاص شده غوره رومی می فروشیم و غوره رومی را از شیوکی می آوریم، کاریگر ندارم، بچیم مکتب می رود، امسال تازه بعد از وقت در مستری خانه شاگرد ماندم اش."
شریفه که نان آور شش کودک است، روزانه از بابت کار و کاسبی اش ۲۰۰ الی ۳۰۰ افغانی به دست می آورد.اومی گوید که با همین در آمد اطفال اش را به مکتب می فرستد تا آینده بهتری داشته باشند.
زن دیگری که نامش را عزیزه می گوید، در این جاده مصروف خریطه فروشی است. او می گوید که پنج فرزند دارد و روزانه حدود صد افغانی از بابت کارش در آمد دارد.
این زنان از دولت می خواهند تا برای زنانی که حاضر اند کارهای فروشنده‌گی کنند، زمینه کار را فراهم سازد.
در این حال مسوولان وزارت کار و امور اجتماعی می گویند که از مشکلات این زنان آگاهی دارند و به تازه گی طرزالعملی را برای حمایت از زنان بی سرپرست و نان آور ایجاد کرده است که حکومت نیز از آن حمایت کرده است.
علی افتخاری سخنگوی وزارت کار و امور اجتماعی، شهدا و معلولین گفت که رهبری حکومت تعهد کرده است که بودیجه برای این طرزالعمل در سال آینده در نظر گرفته خواهد شد.
به اساس معلوماتی که وزارت کار و امور اجتماعی ارایه می کند در حال حاضر ۷۰۰ هزار زن نان آور و بیوه در افغانستان وجود دارد که زندگی دشواری را سپری می کنند. آقای افتخاری گفت که آن وزارت آموزش های فنی و حرفه یی مانند خیاطی، آرایشگری، آموزش کمپیوتر و لسان انگلیسی را برای شماری از زنان بی بضاعت راه اندازی کرده است.
سخنگوی وزارت کار و امور اجتماعی گفت که در طرزالعمل جدید آنان، زنان خود سرپرست و بیوه نخست شناسایی می شوند و پس از گرفتن آموزش های حرفه یی و فنی به بازار کار معرفی خواهند شد، اما پرسش عمده موجودیت کار است که آیا در وضعیت کنونی برای آنان فرصت شغلی مهیا خواهد شد یا خیر.
