سال و مه و فرصت، از جملۀ مقولات است که خاصان آن را به رسمیت نمی شناسد.
... در ادامۀ تشریح غزل بیدل، ولی شاه بهره، از انجمن ادبی هرات می گوید که هدف از استفادۀ این واژه ها در غزل بیدل اینست که سال و مه و روز را کار غافلان می داند. پوهاند سید نعیم عالمی، در تشریح بیت:
وهـــم تا کی شمرد، سال و مهِ فرصت کار
شیشۀ ساعت موهوم، حباب است اینجا
... می گوید که هدف بیدل با توجه به قسم خداوند در قرآن به عصر، اشاره به اهمیت وقت است و انسان را متوجه خلقت آدمی می سازد تا از فرصت که در دست دارد استفادۀ نهایی خود را کند.
اما محمد عبدالعزیز مهجور می گوید، این غزل بیدل که در یک نسخۀ با قدامت بیش از ۱۲۰ به چشم می خورد، با تغیرات نگاشته شده و در این بیت نیز به عوض کار، بیدل از واژۀ عمر استفاده کرده است.
و این برنامه ادامه دارد ...
