انگلا مرکل صدراعظم آلمان که به روز یکشنبه مراسم تجلیل از بیست و پنجمین سالروز فروریختن دیوار برلین را رهبری می کرد، برداشتن این دیوار را نمونه ای از اشتیاق انسان برای آزادی عنوان نمود.
خانم مرکل همچنان به آنانی که قربانی دادند و با کارکرد های شان کمک کردند تا دیوار برلین برداشته شود، نیز با گذاشتن یک شاخه گل سرخ و روشن کردن یک شمع، ادای احترام کرد.
آلمانی ها این رویداد تاریخی را امروز یکشنبه با برگزاری کنسرت ها، ایراد بیانیه ها، بزرگداشت از رنج کشیدگان استبداد، و رها ساختن یک رشتۀ ١٥ کیلومتری از بالون های چراغان در امتداد مرز سابق تجلیل کردند.
انگلا مرکل طی سخنرانی اش در پای بنای اصلی یادبود دیوار برلین گفت: «فروریزی دیوار برلین به ما نشان داده است که رویا ها می تواند به حقیقت بپیوندد.»
فروریزی دیوار برلین نقطۀ اوج مظاهرات مردم پسندی بود که از تغییرات قبلی در سایر حصص اروپای شرقی سرچشمه گرفت.
خانم مرکل در کنار احترام گذاشتن به کسانی که زیر سلطۀ رژیم کمونیستی رنج کشیده بودند، یاد آن ١٣٨ نفری را که در پای دیوار برلین کشته شدند، نیز تازه ساخت.
صدراعظم آلمان همچنان گفت که نهم نوامبر از لحاظ دیگر نیز در تاریخ آلمان اهمیت دارد، زیرا ٧٨ سال قبل در همین روز شبه نظامیان رژیم نازی آلمان برنامه ای را علیه یهودیان کشور به راه انداخت و بعد ها به نام برنامۀ «شب شیشه های شکسته» معروف گشت.
هدف از اعمار دیوار
ساعت یک شب مورخ ١٣ اگست سال ١٩٦١، آلمان شرق سرحد میان بخش شرقی برلین تحت کنترول شوروی سابق و بخش های غربی این شهر را که در اختیار نیرو های متحدین بود، مسدود ساخت.
دیواری که در جریان چند هفته پس از مسدود شدن سرحد در ساحه ایجاد گردید، ١٥٥ کیلومتر طول و سه اعشاریه شش متر ارتفاع داشت.
والتر اولبرخت رهبر کمونیست آلمان شرق این مانعه را "دیوار محافظتی دربرابر فاشیزم" خواند اما در حقیقت منظور از ایجاد آن، جلوگیری از رفتن سیل آسای مردم به جانب غرب بود.
با وجود موانع محکم و جزای سنگینی که برای فراریان تعیین شده بود، هزاران نفر سعی کردند با حفر تونل ها در زیر دیوار، از طریق شنا، و یا هم از طریق بالا رفتن بر دیوار و یا پرش از آن، خود را از برلین شرقی به برلین غربی برسانند.
بر اساس تحقیق تازه ای که از سوی بنیاد دیوار برلین انجام یافته، حد اقل ١٣٨ نفر، به شمول چندین کودک، در آن زمان جان های شان را در پای دیوار برلین از دست دادند.
سخنرانی ریگن
در جریان ٢٨ سالی که دیوار برلین دو آلمان را از هم جدا ساخته بود، در عین حال نمادی از جنگ سرد و نمونه ای از ظلم و ستم نظام کمونیستی پنداشته می شد.
رهبران ایالات متحده، از جمله جان اف کنیدی رئیس جمهور پیشین این کشور، در دیدار شان از برلین، اکثراً از آن دیوار نیز دیدار می کردند. رونالد ریگن رئیس جمهور سابق امریکا در سال ١٩٨٧ خطاب به میخائیل گرباچُف رهبر وقت اتحاد جماهیر شوروی گفت که: "این دیوار را برانداز!"
گرباچُف بعداً این درخواست رئیس جمهور ریگن را جدی نگرفت و آن را نمایشی از سوی یک هنرپیشۀ سینمای هالیوود خواند.
چگونگی فروریختن دیوار
شام نهم نوامبر سال ١٩٨٩، تلویزیون آلمان غرب خبر داد که مقامات کمونیست در آلمان شرق تصمیم گرفته اند تا محدودیت های وضع شده بر سفر اتباع خود را رفع سازند و باشندگان آلمان شرق را اجازه دهند که کمابیش آزادنه به سفر بپردازند.
این گزارش ها بر مبنای یک اعلامیۀ مبهمی از سوی یک مقام ارشد آلمان شرق تهیه شده بود. ظاهراً این مقام نتوانسته بود احتیاط لازمه را در اعلام پالیسی جدید حکومت در نظر گیرد و قبل از آن که مقامات کمونیست بتوانند اظهارات شان را اصلاح سازند، هزاران نفر از باشندگان برلین شرقی به سوی سرحد هجوم بردند و دیوار را برانداختند.
چند ماه پس از این واقعه، نظام مستبد کمونیستی در آلمان شرق نیز فروپاشید و به تاریخ سوم اکتوبر سال ١٩٩٠ آلمان شرق و غرب دوباره به یک کشور متحد مبدل گشت.
