افرادیکه غرض رفتن به کار به عوض موتر رانی، بیشتر از پیاده روی و یا بایسکل سواری استفاده می کنند، احتمالاً کمتر به بیماری قلبی و یا مرگ ناشی از آن مبتلا می شوند.
پژوهشگران بریتانیایی این مطلب را پس از تحقیق روی ۱۸۷ هزار و ۲۸۱ نفر که به طور منظم به کار می رفتند و ۱۷۱ هزار و ۴۹۸ کاهل که به طور معمول فاصلۀ را تا محل کار شان نمی پیمایند و اغلب در خانه کار می کنند، بیان داشته اند.
در این میان حدود دو بر سه حصۀ افراد، برای رفتن به کار از موتر استفاده کرده اند.
یافته های این پژوهش پس از هفت سال تحقیق روی افراد نشان داد، افرادیکه با پیاده روی، بایسکل سواری و یا استفاده از بس و میترو به کار می رفتند، ۱۱ درصد کمتر در مقایسه با افرادیکه با موتر به وظیفه می رفتند، به بیماری های قلبی وعایی مبتلا شده و ۳۰ درصد کمتر از موتر ران ها، به خاطر ابتلا به بیماری های قلبی، جان خود را از دست داده اند.
داکتر اولیور مایتون از پوهنتون کمبریج لندن که در رأس این تحقیق قرار داشت می گوید "تحقیق پیشنهاد می کند که اگر افراد به جای موتر، از سایر شیوه های رفتن به کار که باعث فعالیت بیشتر شود استفاده کنند، کمتر به بیماری های قلبی وعایی دچار می شوند."
آقای مایتوان می افزاید که شیوه های دیگر به کار رفتن به عوض استفاده از موتر چون "پیاده روی و استفاده از ترانسپورت شهری، می تواند شیوۀ بسیار موثری برای ایجاد فعالیت های منظم در زندگی روزمره باشد."
داکتران طب معمولاً به افراد توصیه می کنند تا کم از کم ۱۵۰ دقیقه در یک هفته "تمرینات متوسط یا شدید" داشته باشند.
باوجودیکه فعالیت های جسمانی و فزیکی از دیرزمانی ارتباط مستقیمی با کاهش ابتلا به بیماری های قلبی وعایی دارد، اما اکثر افراد کاهل، غرض رفتن به کار بیشتر از شیوه های "غیرفعال" استفاده می کنند.
عدم فعالیت و ساکن بودن نیز به طور مستقل با افزایش خطرات مرگ قبل از وقت ارتباط نزدیک دارد.
وقتی مردم برای تمرینات ورزشی وقت پیدا کنند و حتی اگر فقط با پیاده روی، بایسکل سواری و یا استفاده از بس و میترو، ترجیح دهند به کار بروند، به گفتۀ داکتر مایتون، همینقدر فعالیت های جسمانی می تواند وزن بدن شان را سالم نگهدارد و در کاهش سویۀ کولسترول، فشار و شکر یا قند خون آنان کمک کند.
این متخصص بیماری های قلبی می گوید "تمام این فکتور ها خطرات احتمالی بیماری های قلبی و سکته های دماغی را کاهش می دهد."
در کل، ۸۲ درصد افراد که به کار می رفتند و ۷۷ درصد سایر اشتراک کنندگان این تحقیق، کم از کم برخی اوقات به مسایل غیر کاری نیز از موتر استفاده کرده اند. برعلاوه، ۲۲ درصد افراد شامل در تحقیق که به کار می رفتند و ۳۷ درصد سایر افراد وقتی به کار نمی رفتند، از ترانسپورت های شهری استفاده کرده اند.
در این میان، حدود ۴۵ درصد اشتراک کنندگان این تحقیق و ۵۳ درصد سایر افراد، زمانیکه کار نمی رفتند پیاده روی می کردند و ۹ درصد آنان به غیر از اوقات کاری، از بایسکل استفاده می کردند.
این پژوهش دریافته است، در میان افرادیکه به طور منظم جهت رفتن به کار از موتر استفاده نمی کنند و از شیوه های فعالتر کار می گیرند، در جریان تحقیق، هشت درصد کمتر با خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی و سکته دماغی مواجه شده اند.
این مطالعه واضح نساخته است که رفتن به کار با پیاده روی یا استفاده از بایسکل، بس و یا میترو ها، چگونه مستقیماً خطر حملات قلبی را کاهش می دهد. تحقیق کنندگان اسناد کافی در بارۀ تغیر عادات افراد شامل در تحقیق را نیز ارایه نکرده اند.
اما باوجود آن، به گفتۀ اپریل موهانتی از پوهنتون طبی ایالت یوتا، یافته های تازه حاکی از آن است که شامل ساختن تمرینات در زندگی روزمره و استفاده از شیوه های فعالتر برای رفتن به کار، چون استفاده از بایسکل و پیاده روی در مسیر مصوون، شامل ساختن فعالیت های فزیکی در جریان رفتن به کار، ممکن یک استراتیژی مناسب برای بهبود صحت و سلامتی انسان باشد."
اپریل موهانتی، پروفیسور پوهنتون طبی ایالت یوتا می گوید "یافته های تازۀ این مطالعه اینست که افرادیکه به طور منظم به کار نمی روند و در خانه کار می کنند، نیز از شامل ساختن فعالیت های فزیکی در جریان رفتن شان به کار سود برده اند."
گزارش: رویترز