جنگ در سودان شفاخانه‌ها و مراکز مراقبت‌های صحی در این کشور را ویران کرده است و بیمارانی که از جنگ فرار کرده‌اند، به شدت به دنبال درمان استند.
یک فارمسست سودانی در چاد، کشور همسایه سودان برای کمک به سایر پناهندگان در کمپ‌ها، هر آنچه در توان دارد انجام می‌دهد.
محمد آدم وقتی شنید گروه مسلح موسوم به جان‌جاوید که به کشتن غیرنظامیان معروف است، می‌خواهد به زادگاهش در منطقه تندلتی در غرب دارفور حمله کند، همه ادویه جات را در یک اسب گادی جابجا کرده و پس از طی فاصله چندین کیلومتر خود را به چاد رساند.
از آن زمان، او یک دوا خانه موقت را در کمپ کوفرون ایجاد کرد، کمپ پناهندگانی که حدود ۱۰ هزار نفر در آن به سر می‌برند.
محمد آدم پناهنده و فارمسست سودانی به صدای امریکا گفت: " اکثراً ما در حال حاضر به کمک‌های اقلام صحی در بخش کودکان نیاز داریم، زیرا آنها با امراضی مانند عفونت‌ها، اسهال و سرفه گرفتار می شوند و به خصوص مشکلات سرخکان نیز وجود دارد. بیشترمریضان ما کودکان استند."
او می گوید که مصارف داروهای بیمارانش را خودش پرداخت می‌کند.
از زمان آغاز درگیری های سودان در ۱۵ اپریل، چاد و گروه‌های کمک رسانی برای تامین مواد غذایی کافی برای بیجا شده گان تلاش کرده اند. به گفته پناهندگان، کمک های صحی کمتر صورت گرفته است.
در داخل سودان، سیستم مراقبت های صحی کاملاً از بین رفته است. گفته می‌شود که شفاخانه‌های دارفور غربی که مرکز درگیری‌ها بوده است، به شدت آسیب دیده‌اند.
سازمان داکتران بدون مرز روز سه شنبه ۳۰ می (۹ جوزا) گفت که امکانات صحی آنها به غارت برده شده است. یک کارمند این سازمان در ماه اپریل در جنگ کشته شد.
امیر التوم، منشی عمومی انجمن داکتران امریکایی سودانی، می‌گوید که حکومت سودان به دلیل جنگ ازعرضه خدمات صحی عاجز شده وسازمان او برخی از شفاخانه ها را کمک مالی می‌کند.
امیر التوم منشی عمومی انجمن داکتران امریکایی سودانی، گفت: "برخی از شفاخانه هایی که به دلایل مختلف از فعالیت باز مانده اند، از جمله بزرگترین شفاخانه های سودان استند. اساساً جنگ باید متوقف شود. در غیر این صورت، فاجعه‌ها، یکی پی دیگر در بخش صحی رخ خواهد داد."
اومی گوید پناهندگان به کمک های بیشتر جامعه بین المللی نیاز دارند.
محمد آدم پناهنده و فارمسست سودانی گفت: " من از همه سازمان های غیرانتفاعی و جوامع محلی می خواهم که به پناهندگان کمک کنند، زیرا آنها واقعاً به این کمک ها نیاز دارند. آنها جایی برای بود و باش و محافظت از خود در برابر باران را ندارند. ما نگران گسترش مرض کولرا استیم که می تواند به یک اپیدمی تبدیل شود. این یک فاجعه خواهد بود."
