کودکانی که در زمان طفولیت به گونۀ متکرر مهاجرت و سفر می کنند، ممکن بیشتر از کودکانی که پیهم آدرس شان را تغییر نمی دهند، مشکلات روانی را تجربه کنند.
پروهش جدیدی در این مورد دریافته است که پس از پنج نقل مکان، کودکان سه مرتبه بیشتر معروض به مشکلات روانی شده می توانند. در این پژوهش ۵۰ هزار کودک و نوجوان آیرلندی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ مورد آزمایش قرار گرفته اند.
فوتینی سیلو استاد در دانشگاه کوین بلفاست می گوید که تاثیر کوچ کشی و نقل مکان بر صحت روانی نوجوانان ممکن وخیمتر باشد به ویژه زمانیکه آنان مجبور شوند از یک مکتب به مکتب دیگر تبدیل شوند و از رفیقان شان دور شوند.
خانم سیلو گفت "نقل مکان می تواند تجربۀ سختی برای خانواده ها باشد چون می تواند با تغییر شبکه ها و محیط اجتماعی توأم باشد...والدین باید بدانند که چنین تغییر می تواند برای کودکان شان دشوارتر باشد زیرا آنان در برابر آن حساستر و کمتر مقاوم اند."
برای درک تاثیر نقل مکان بر صحت روانی کودکان، سیلو و همکارانش در سال ۲۰۰۱ تحلیل و تجزیۀ معلومات را در مورد کودکانی آغاز کردند که آن زمان هشت سال یا کمتر از آن عمر داشتند. آنان اسناد ادارۀ احصائیه را برای تغییر آدرس و محل زندگی آنان بررسی کردند.
سپس آنان معلومات در مورد کوچ کشی و تغییر آدرس آن کودکان را با معلومات صحی که در پایان این پژوهش در سال ۲۰۱۱ گزارش شد، ربط دادند.
در مجموع اندکی بیشتر از نصف کودکان در جریان ده سال – ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰- یکبار نقل مکان کرده بودند و حدود ۱۳ درصد آنان در این مدت کم از کم سه بار نقل مکان کرده بودند.
در این پژوهش که در ژورنال اپیدیمولوژی و صحت اجتماعی نشر شده است، کودکانی بیشتر مجبور به نقل مکان شده بودند که خانواده هایشان در خانه های کرایی زندگی می کردند یا هم مالک خانه در ساحات نسبتاً فقیر نشین بودند.
کودکانی که در این مدت ده سال والدین شان از هم جدا شده بودند، بیشتر مجبور به نقل مکان و تغییر آدرس شده بودند. اما هیچ ناهنجاری صحت فزیکی در سیر این پژوهش دریافت نشد و تنها مشکل روانی بود.
با اینحال به گفتۀ کترین مارکال پژوهشگر در دانشگاه واشنگتن در ایالت میزوری که در این پژوهش دخیل نیست، پی بردن به ارتباط میان صحت روانی و کوچ کشی های متکرر در زمان طفولیت می تواند به والدین و کارمندان صحی این امکان را بدهد تا به مشکلات روانی کودکان رسیدگی کنند.