سازمان جهانی صحت، روز یکشنبه ۳۱ ماه می را به روز "نه گفتن به تنباکو" مسما کرده و انتظار برده می شود افراد که تنباکو دود می کنند کم از کم تشویق گردند برای ۲۴ ساعت از مصرف تنباکو یا سایر مرکبات آن دوری جویند.
استفاده از سگرت دلیل درجه یک مرگهای قابل پیشگیری می باشد. استفاده از تنباکو یک مشکل عمدۀ صحی جهان است که تخمیناً ۸۰ درصد کسانی که سگرت دود می کنند در کشور های رو به انکشاف زیست دارند.
اگر همین میزان استفاده کننده از تنباکو ادامه یابد، کارشناسان می گویند که تا ۲۰۳۰ میلادی، نزدیک به هشت میلیون انسان سالانه جان خود را به خاطر استفاده از سگرت، از دست خواهد داد.
ستراتیژی های مختلفی وجود دارد که می تواند مردم را در ترک سگرت کمک کند. آن برنامه ها شامل صنف های آموزشی و استفاده از ادویه و چسپ های بدیل نیکوتین می باشد که میل انسان را به سگرت کاهش می دهد.
تابلیت های نیکوتین دار مانند بوپروپیون، موفق ترین وسیله برای ترک سگرت بوده و تخمین ها نشان می دهد که ۲۵ درصد استفاده کنندگان آن دوا، سگرت را ترک کرده اند.
اکنون با استفاده از شیوۀ موثر تر – یعنی پیشنهاد پول، مردم را تشویق می کنند سگرت کشیدن را رها کنند.
یک مطالعۀ جدید که به تاریخ ۲۸ می در نشریۀ صحی نیو انگلند به چاپ رسید، نشان می دهد که برنامه های تشویقی پولی، پنج مرتبه موثر تر از شیوه های رایگان ترک سگرت است.
ضمانت پولی در بدل ترک سگرت
موثرترین برنامۀ که بالای اسعتمال کنندگان سگرت استفاده می شود، گرایش افراد را به سوی سگرت کاهش می دهند – شیوۀ که تغییرجهت دادن خطر – نامیده می شود.
سکات هالپرن، مولف این پژوهش می گوید که اگر پول افرادی را که سگرت را ترک نمی کنند، به خطر مواجه سازیم، بسا موثرتر از آن می باشد تا به منظور ترک سگرت به آنان پول داده شود.
آقای هالپرن می گوید که هیچکسی آرزوی از دست دادن پول خود را ندارد و این مسئله به باور وی در قدم اول به صورت واضح بیانگر اینست که شمار نسبتاً اندک مردم نمی خواستند ۱۵۰ دالر را از دست دهند.
این تحلیلگر مراقبت های صحی تاکید می کند که از جهت دیگر "کسانیکه از طریق سرمایه گذاری در ترک سگرت، می خواهند پول خود را در معرض خطر بیاندازند، در مقایسه با هر گونه روش ترک سگرت، بی نهایت موثر بوده است."
در مطالعۀ سرمایه گذاری پول به منظور ترک سگرت، برعلاوۀ سهمگیری رقم بزرگی از سگرت کش ها، شرکت فروش مواد مخدر ایالات متحده و کارمندان که ۱۵۰ دالر شان را ضمانت گذاشتند نیز اشتراک کردند. آن افراد در صورت ترک سگرت ۶۵۰ دالر به دست می آوردند.
مولف این پژوهش می گوید این برنامه دو برابر موفق تر از آن بود که برای ترک سگرت افراد، مبلغ ۸۰۰ دالر پیشنهاد شده بود.
هالپرن، تحلیلگر پالیسی های صحی در پوهنتون پنسلوانیا می گوید که مصرف صدها دالر در بخش سرمایه گذاری برای تشویق مردم به ترک سگرت، یک نوع چانه زنی است.
آقای هالپرن می گوید"کارفرمایان، سالانه بین ۳۰۰۰ تا ۶۰۰۰ دالر را به مصرف می رسانند تا یک سگرت کش را استخدام کنند. این امر مصرف بلند تر و فراتر از استخدام یک کارمند را احتوا می کند که سگرت نمی کشد. از سوی هم هزینه های مراقبت صحی را افزایش داده، بازدهی کارگران را کاهش داده و غیبت از کار و امثال آن را در پی می داشته باشد."
هالپرن می گوید که با تطبیق عین شیوۀ صرفه جویی در مصرف می توان حکومات را تشویق کرد تا مقادیر بیشتر پول را در عرصۀ ترک عادت سگرت مردم، به مصرف برساند.
گزارش: جسیکا برمن، خبرنگار صدای امریکا
ترجمه: قدیرمشرف، واشنتگن