نهاد بین المللی گروه بحران گفته است که احتمال دارد جنگ افغانستان در سال ۲۰۱۸ میلادی، تشدید یابد.
گروه بحران بین المللی که مقر اصلی آن در بلجیم است، در نخستین گزارش سال ۲۰۱۸ خود گفته است که استراتیژی ایالات متحده برای افغانستان موجب خواهد شد تا عملیات قوای امریکایی به خصوص حملات هوایی بر ضد گروه طالبان افزایش یابد.
این گروه همچنین گفته است که قوای افغان در ۲۰۱۸ عملیات تهاجمی بیشتری را بر ضد گروه طالبان و سایر گروه ها راه اندازی خواهد کرد تا آن گروه را مجبور به مذاکره و توسل جستن به راه حل سیاسی کند.
در گزارش این گروه آمده است که در حال حاضر، استراتیژی ایالات متحده در افغانستان فقط به عملیات نظامی منحصر بوده و با موانع جدی مواجه است.
این گروه استدلال کرده است که عملیات تهاجمی بر ضد طالبان از لحاظ تکتیکی دستاورد هایی در قبال خواهد داشت، اما بعید به نظر رسد که مسیر و یا انگیزۀ جنگ را در میان شورشیان محلی تغییر بدهد.
بر اساس گزارش این گروه، طالبان پس از ۲۰۰۱ میلادی نسبت به هر زمانی دیگر بیشتر قلمرو افغانستان را در کنترول دارد؛ نسبت به گذشته بیشتر مجهز است و حتا توانایی حمله به شهرها را دارد.
ایالات متحده بین سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ بیش از ۱۰۰ هزار نیرو در افغانستان داشت، اما افزایش نیرو های بین المللی قادر به توقف کامل شورشگری گروه طالبان نشد.
اما در گزارش گروه بحران بین المللی امده است که حال رهبران نظامی ایالات متحده استدلال می کنند که وضعیت متفاوت است، زیرا رئیس جمهوری دونالد ترمپ برخلاف باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین ایالات متحده، تاریخ خروج قوای امریکایی را از افغانستان مشخص نکرده است.
در گزارش گروه بحران بین المللی آمده است که چنین طرز استدلال نظامیان امریکایی در مورد شورشیان فعال در افغانستان، اشتباه است زیرا بر اساس این گزارش، از دست دادن قلمرو در گذشته نیز رهبران گروه طالبان را وادار به مذاکره نکرد.
انتخابات در افغانستان
در گزارش گروه بحران بین المللی امده است که انتخابات پارلمانی ۲۰۱۸ و انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۹ در أفغانستان، احتمالاً بر عملیات تهاجمی بر ضد گروه طالبان تاثیر خواهد گذاشت.
در این گزارش همچنین آمده است که همه انتخابات که از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۴ در افغانستان برگزار شده است به گونه ای موجب بحران در آن کشور شده است و اختلافات سیاسی حال بیشتر شدت یافته است، زیرا منتقدین رئیس جمهور محمد اشرف غنی را به انحصار قدرت به دست چند مشاور اش متهم می کنند.
در گزارش گروه بحران بین المللی همچنین آمده است که استراتیژی جدید ایالات متحد برای افغانستان، نقش قدرت های منطقه یی را نیز تا اندازه‌ای نادیده گرفته است. روی همین دلیل، دیپلوماسی منطقه یی ایالات متحده بیشتر بر فشار بر پاکستان متمرکز بوده است. بنا بر این، چنین برخورد موجب خواهد شد تا انگیزۀ پاکستان مبنی بر حمایت از شورشیان، تغییر نکند.
علاوه بر آن، گروه طالبان حال با ایران و روسیه نیز رابطه برقرار کرده است، دو کشوریکه به ظاهر گروه طالبان را به مثابۀ مانع در برابر گسترش گروه دولت اسلامی یا داعش در افغانستان تلقی می کنند.
نقش قدرت های منطقه یی
در گزارش گروه بحران بین المللی آمده است که روش نظامی گرایی واشنگتن و کاهش نقش دیپلوماسی موجب شده است تا کشور هایی چون ایران و روسیه به این باور شوند که گویا ایالات متحده در صدد تامین ثبات افغانستان نیست و با استفاده از روش های نظامی می خواهد حضور نظامی خود را در افغانستان حفظ کند.
گروه بحران بین المللی گفته است که برداشت کشور هایی مثل ایران و روسیه از عملکرد ایالات متحده در افغانستان سبب خواهد شد تا آنان منافع خود را در خطر بیبینند و در نهایت از شورشیان حمایت کنند.
گروه بحران بین المللی تایید می کند که حمایت دوامدار ایالات متحده موجب می شود تا روحیۀ قوای افغانها تقویت شود، اما در این گزارش از ایالات متحده خواسته شده است تا خطوط ارتباط با گروه طالبان باز بماند و در عین حال در صدد تامین ارتباط با همسایه های افغانستان و سایر قدرت ها در منطقه باشد.
علاوه بر آن، گروه بحران بین المللی از متحدین ایالات متحده در افغانستان خواسته است که نقش بزرگتری در دیپلوماسی ایفا کند تا از این طریق اقدامات سیاسی و دیپلوماسی نیز در استراتیژی ایالات متحده برای افغانستان اضافه شود. بر اساس این گزارش، استراتیژی امریکا در افغانستان بیشتر به اعمال خشونت متکی است و مسیر کاهش منازعه را بسته می کند و شهروندان افغان در نهایت هزینۀ چنین استراتیژی را متحمل می شوند.
در پهلوی تشدید جنگ و منازعه در افغانستان، اولین گزارش ۲۰۱۸ گروه بحران بین المللی از احتمال تشدید منازعه در نه کشور دیگر نیز سخن گفته که شامل منازعه میان ایالات متحده با کوریای شمالی، امریکا و عربستان سعودی با ایران، بحران مسلمان روهینگیایی میان میانمار و بنگله دیش، یمن، سوریه، منطقۀ ساحل در افریقا، جمهوری دموکراتیک کانگو، اوکراین و ونزویلا می شود.