نتایج یک تحقیق تازه انجام شده در ایالات متحده نشان می دهد افرادیکه روزانه چای گرم می نوشند، ممکن با خطرات کمتر ابتلا به اعراض گلوکوما یا تخریب عصب بینایی و در نهایت نابینایی تدریجی مواجه گردند.
محققان امریکایی با بیان این مطلب می گویند که اشخاص شامل در تحقیق که چای سرد یا شیرگرم می نوشند، در مقایسه با افرادیکه قهوه می نوشند، ۷۴ درصد کمتر به نابینایی تدریجی مبتلا گردیده اند.
داکتر ان کولمن از پوهنتون لاس انجلس به خبرگزاری رویترز گفت "گلوکوما می تواند به نابینایی بیانجامد و از آنجاییکه تداوی ندارد، عالی خواهد بود اگر بتوان جلو آن را گرفت."
سازمان جهانی صحت، گلوکوما را دومین بزرگترین عامل نابینایی در سرتاسر جهان عنوان کرده تخمین می کنند که حدود ۵۸ میلیون نفر را متاثر می سازد.
بنیاد تحقیقاتی بیماری گلوکوما اذعان می دارد که در میان آن بیماران، بیش از سه میلیون امریکایی شامل است که نیمی از آنان از بیماری خود آگاهی دارند.
داکتر کولمن و همکاران وی در این تحقیق تازه نگاشته اند که برخلاف گذشته، ارتباط افزایش خطر احتمالی نابینایی تدریجی را با نوشیدن قهوه یا هم نوشابه های کافین دار را رد می کنند.
تقریباً نیمی از اشتراک کنندگان تحقیق گفته اند که اکثراً قهوه می نوشیدند، اما کمتر از ۱۰ درصد آنان گفته اند که روزانه چای داغ نوشیده اند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که هیچ ارتباطی میان قهوه، چای سرد، چای بدون کافین و یا استفاده از نوشابه های غیر الکلی با بیماری گلوکوما وجود ندارد.
حدود ۱۷۰۰ اشتراک کنندۀ تحقیق در بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶، بین سنین بیش از ۴۰ سال، پس از آزمایش به هیچ نوع بیماری چشم مبتلا نبودند. تنهاپنج درصد آنان که ۸۲ نفر می شود، به گلوکوما مبتلا بودند.
داکتر کولمن می گوید مردم به خاطر هراس ابتلا به گلوکوما، نباید نوشیدن چای را ترک کنند، بلکه به چای نوشی ادامه دهند.
از جانب دیگر، آیدان هچ از پوهنتون تل ابیب اسراییل می گوید که استفاده از ویتامین سی، ویتامین اِی و زینک می تواند در بهبودی قوۀ دید کمک کند. سایر مطالعات نشان می دهد که موجودیت انتی اوکسیدانت ها در چای می تواند تاثیرات مشابهی ویتامین ها را ایجاد کند.
آیدان هچ تاکید می ورزد که ورزش، خوردن مواد غذایی صحی و تلاش برای بهبود وضعیت صحی، شیوه های است که بدون شک می تواند در زندگی موثر تمام شود.
داکتر احمد عارف از پوهنتون الینویس شیکاگوفکتور های محیط زیست را در خطرات احتمالی ایجاد گلوکوما، موثر عنوان می کند.
آقای عارف می گوید که با افزایش نفوس "نیاز بیشتر به سایر فکتور های داریم که بتواند ما را به ویژه در بهبود صحت و فعالیت های جسمانی کمک کند" و تاکید دارد که به صورت عموم تمام اقدامات طبی و غیر طبی، برای تداوی بیماری گلوکوم یا نابینایی تدریجی در آینده از اهمیت برخوردار است.
داکتر عارف می گوید " گلوکوم یک بیماری شدید و لاعلاج است به خاطری که اگر یکبار بینایی را از دست دادیم، راه برای احیای مجدد آن در اختیار ما نیست. لذا تمام کاری را که می توانیم انجام دهیم، همانا وقایه و جلوگیری به ابتلا به کوری تدریجی می باشد تا نگذاریم قوۀ بینایی بیمار ما بدتر شود و می خواهیم این کمک را به بیمار ما بکنیم."