پژوهشگران می گویند که چرس بیشتر از این در زمرۀ مخدرات مصوون نبوده و هیچ فردی زیر سن ۳۰ سال هرگز آن را استعمال نکند.
یک پژوهش تازه دریافته است، دماغ افرادی که هفتۀ یکی دو بار برای چندین ماه چرس کشیده اند مبتلا بر تغییرات دایمی شده است. این تغییرات بیشتر در آن قسمت های دماغ دیده شده است که احساسات، حرکات و اعتیاد را اداره می کند.
پروهشگران از دانشگاه طبی هارورد ایالات متحده امریکا تصاویر مشرح سه بعدی دماغ ۲۰ تن از دانشجویانی را مطالعه کردند که به گونۀ تصادفی چرس استعمال کرده و هرگز معتاد به آن نشده بودند.
تصاویر دماغ آنان با تصاویر مشرح سه بعدی دماغ ۲۰ دانشجوی دیگری مقایسه شد که هرگز چرس استعمال نکرده بودند. همین بود که دو ناحیۀ متاثر در دماغ گروه نخست شناسایی شد.
دانشمندان همچنان دریافتند که به هر پیمانه یی که این ۲۰ جوان بیشتر چرس کشیده بودند، به همان پیمانه ناهنجاری دماغی شان گسترده تر بود.
داکتر هانس بریتر، پژوهشگر ارشد در این زمینه گفت که یافته های جدید چالش بزرگی را سرراه این برداشت هموار کرد که گویا استعمال مناسبتی و گاهگاه چرس با پیامد های ناگوار صحی توأم نیست.
پروفیسور بریتر می گوید که بر اساس یافته های جدید هیچ فردی به ویژه افراد زیر سن ۳۰ سال نباید به جز مواردی که داکتر یا متخصص تجویز کند، چرس را استعمال کند.
ان بلد، پژوهشگر دیگر دانشگاه هارورد می گوید که ساحات اداره کنندۀ احساسات، حرکات و اعتیاد، ساختمان های بنیادی دماغ اند که در آن می توان تاثیرات مثبت و منفی اشیای محیط را ارزیابی کرد.
گمان می رود که این تغییرات دماغی نخستین مرحلۀ رفتن به سوی اعتیاد باشد، چون دماغ خود را با فرح و خوشی کاذب ناشی از تاثیرات دوا عیار ساخته و با تجارب زندگی عادی در مقایسه با دوا قانع نمی شود.
مواد نامصوون
جودی گیلمن، پژوهشگر بخش معتادین در ایالات متحده می گوید که در این پژوهش نوعی خاصیت دوا شناسی دماغ دریافت شد، به این مفهوم افرادی که در مرحلۀ معتاد شدن قرار می گیرند، دماغ آنان نوعی ارتباط جدید دوایی را شکل می دهد.
در این پژوهش که در ژورنال علوم عصبی نشر شده آمده است که سوء استفادۀ دوایی می تواند نسبت به هر عمل دیگر چون غذا خوردن، مقاربت جنسی و معاشرت های اجتماعی، سبب افراز مقادیر بیشتر دوپامین در دماغ شود، از همین روست که دوا ها برجستگی پیدا کرده و همه چیز های دیگر اهمیت خود را از دست می دهند.
مارک وینستانلی، رئیس یک مرکز روان درمانی می گوید که برای مدت های زیاد، چرس به صفت یک دوای مصوون نگریسته می شد، اما یافته های جدید نشان می دهد که این دوا می تواند تاثیرات بسیار جدی بر صحت روانی انسان داشته باشد.
پژوهش جدید همچنان نشان داده است که اگر افراد پیشتر از سن ۱۵ سالگی چرس دود کنند، شانس ابتلا به بیماری های روانی در نزد این افراد چهارچند می شود. اما به گفتۀ محققین شمار بسیار اندک مردم از این خطرات آگاهی دارند.
دیفید نوت، استاد دانشگاه سلطنتی لندن می گوید که نمونۀ ۴۰ نفری برای نتیجه گیری در مورد عوارض چرس کافی نیست، او می گوید که در این زمینه باید مطالعات بیشتری با ابعاد گسترده تر صورت گیرد.
چرس به گونۀ حاد انکشاف مهارت های شناختی (قابلیت های آموزشی) را آسیب می رساند. همچنان طیف گستردۀ فعالیت های حرکی را متاثر ساخته و توانایی برای کار با ماشین یا هم راندن موتر، کم از کم برای ۲۴ ساعت از پس از دود کردن چرس شدیداً متضرر می گردد.
تاثیرات استعمال دوامدار چرس شامل مشکلات حافظه، سندورم وابستگی به چرس، جنون، تخریب انساج بشروی جهاز تنفسی، التهاب شش ها، کاهش قدرت مدافعوی شش در برابر انتانات، برانشیت، کاهش وزن دماغ و در نزد زنان باردار باعث افزایش خطر ابتلای نوزادان به اشکال نادر سرطان می گردد.
میلیون ها نفر در سرتاسر جهان به انواع مختلف مخدرات عادت دارند که چرس نیز یکی از محبوب ترین آن است. سازمان جهانی صحت گزارش می دهد که حدود ۱۴۷ میلیون نفر یا ۲.۵ در صد جمعیت جهان چرس یا سایر مشتقات همجنس آن را استعمال می کنند.
یک پژوهش تازه دریافته است، دماغ افرادی که هفتۀ یکی دو بار برای چندین ماه چرس کشیده اند مبتلا بر تغییرات دایمی شده است. این تغییرات بیشتر در آن قسمت های دماغ دیده شده است که احساسات، حرکات و اعتیاد را اداره می کند.
پروهشگران از دانشگاه طبی هارورد ایالات متحده امریکا تصاویر مشرح سه بعدی دماغ ۲۰ تن از دانشجویانی را مطالعه کردند که به گونۀ تصادفی چرس استعمال کرده و هرگز معتاد به آن نشده بودند.
تصاویر دماغ آنان با تصاویر مشرح سه بعدی دماغ ۲۰ دانشجوی دیگری مقایسه شد که هرگز چرس استعمال نکرده بودند. همین بود که دو ناحیۀ متاثر در دماغ گروه نخست شناسایی شد.
دانشمندان همچنان دریافتند که به هر پیمانه یی که این ۲۰ جوان بیشتر چرس کشیده بودند، به همان پیمانه ناهنجاری دماغی شان گسترده تر بود.
داکتر هانس بریتر، پژوهشگر ارشد در این زمینه گفت که یافته های جدید چالش بزرگی را سرراه این برداشت هموار کرد که گویا استعمال مناسبتی و گاهگاه چرس با پیامد های ناگوار صحی توأم نیست.
پروفیسور بریتر می گوید که بر اساس یافته های جدید هیچ فردی به ویژه افراد زیر سن ۳۰ سال نباید به جز مواردی که داکتر یا متخصص تجویز کند، چرس را استعمال کند.
ان بلد، پژوهشگر دیگر دانشگاه هارورد می گوید که ساحات اداره کنندۀ احساسات، حرکات و اعتیاد، ساختمان های بنیادی دماغ اند که در آن می توان تاثیرات مثبت و منفی اشیای محیط را ارزیابی کرد.
گمان می رود که این تغییرات دماغی نخستین مرحلۀ رفتن به سوی اعتیاد باشد، چون دماغ خود را با فرح و خوشی کاذب ناشی از تاثیرات دوا عیار ساخته و با تجارب زندگی عادی در مقایسه با دوا قانع نمی شود.
مواد نامصوون
جودی گیلمن، پژوهشگر بخش معتادین در ایالات متحده می گوید که در این پژوهش نوعی خاصیت دوا شناسی دماغ دریافت شد، به این مفهوم افرادی که در مرحلۀ معتاد شدن قرار می گیرند، دماغ آنان نوعی ارتباط جدید دوایی را شکل می دهد.
در این پژوهش که در ژورنال علوم عصبی نشر شده آمده است که سوء استفادۀ دوایی می تواند نسبت به هر عمل دیگر چون غذا خوردن، مقاربت جنسی و معاشرت های اجتماعی، سبب افراز مقادیر بیشتر دوپامین در دماغ شود، از همین روست که دوا ها برجستگی پیدا کرده و همه چیز های دیگر اهمیت خود را از دست می دهند.
مارک وینستانلی، رئیس یک مرکز روان درمانی می گوید که برای مدت های زیاد، چرس به صفت یک دوای مصوون نگریسته می شد، اما یافته های جدید نشان می دهد که این دوا می تواند تاثیرات بسیار جدی بر صحت روانی انسان داشته باشد.
پژوهش جدید همچنان نشان داده است که اگر افراد پیشتر از سن ۱۵ سالگی چرس دود کنند، شانس ابتلا به بیماری های روانی در نزد این افراد چهارچند می شود. اما به گفتۀ محققین شمار بسیار اندک مردم از این خطرات آگاهی دارند.
دیفید نوت، استاد دانشگاه سلطنتی لندن می گوید که نمونۀ ۴۰ نفری برای نتیجه گیری در مورد عوارض چرس کافی نیست، او می گوید که در این زمینه باید مطالعات بیشتری با ابعاد گسترده تر صورت گیرد.
چرس به گونۀ حاد انکشاف مهارت های شناختی (قابلیت های آموزشی) را آسیب می رساند. همچنان طیف گستردۀ فعالیت های حرکی را متاثر ساخته و توانایی برای کار با ماشین یا هم راندن موتر، کم از کم برای ۲۴ ساعت از پس از دود کردن چرس شدیداً متضرر می گردد.
تاثیرات استعمال دوامدار چرس شامل مشکلات حافظه، سندورم وابستگی به چرس، جنون، تخریب انساج بشروی جهاز تنفسی، التهاب شش ها، کاهش قدرت مدافعوی شش در برابر انتانات، برانشیت، کاهش وزن دماغ و در نزد زنان باردار باعث افزایش خطر ابتلای نوزادان به اشکال نادر سرطان می گردد.
میلیون ها نفر در سرتاسر جهان به انواع مختلف مخدرات عادت دارند که چرس نیز یکی از محبوب ترین آن است. سازمان جهانی صحت گزارش می دهد که حدود ۱۴۷ میلیون نفر یا ۲.۵ در صد جمعیت جهان چرس یا سایر مشتقات همجنس آن را استعمال می کنند.
