سرنوشت جام فوتبال ملت های اروپا ۲۰۲۰ را جیانولیجی دوناروما، دروازه بان تیم فوتبال ایتالیا رقم زد.
هر دو تیم پس از ۱۲۰ دقیقه بازی نفس‌گیر، بدون وقفه و جنگنده (۱-۱) مساوی شدند و سرنوشت این جام با همه فراز و نشیب و شگفتی هایش که در طول یک ماه شاهد آن بودیم، به ضربات پنالتی کشانیده شد.
دوناروما، دروازه بان تیم ملی فوتبال ایتالیا با مهار سه پنالتی پیهم بازیکنان تیم انگلستان، خواب نخستین قهرمانی این تیم را در جام ملت های اروپا، آنهم در میدان خود انگلیس ها، نیمه تمام گذاشت.
این رقابت همانگونه در میدان هر لحظه احتمال تغیر نتیجه را در قبال داشت، در ضربات پنالتی نیز انگشت هواداران و بازیکنان هر دو تیم را به دهان قرار داده بود ...
رشفورد و سانکو، دو بازیکن تیم ملی فوتبال انگلستان که فقط سه دقیقه مانده به پایان ۱۲۰ دقیقۀ بازی وارد میدان شدند و گویا مهره های اصلی مربی تیم انگلستان برای ضربات پنالتی بودند، یکی پس از حرکات جالب نمایشی، توپ را به تیر عمودی زد و دومی هم توسط دروازه بان ایتالیا مهار شد.
وقتی ایتالیا قرار شد چهارمین پنالتی را ضربه بزند؛ برای لحظه ای داستان این جام تمام شده تصور شد و ایتالیایی ها قهرمان به نظر آمدند اما دروازه بان تیم ملی انگلستان ضربۀ تکتیکی بازیکن ایتالیایی را با مهارت چشمگیری مهار کرد و نتیجه را مساوی ساخت ... اما گویا بخت با انگلیس ها نبود و ضربۀ پنجم بازیکن تیم انگلستان را نیز توسط دروازه بان ایتالیا مهار شد.
ایتالیایی ها تاریخچۀ خوبی در برد پنالتی داشته اند و دروازه بان های این تیم همواره پنالتی گیر های خوبی در تاریخ فوتبال بوده اند و دوناروما، دروازه بان این تیم ایتالیا نیز میراث به دست آورده را خوب حفظ کرد و تیمش را پس از (۵۳) سال قهرمان جام ملت های اروپا ساخت.
نخستین گول رقابت نهایی این جام در دومین دقیقۀ آغاز نیمۀ نخست بازی توسط شاو، مدافع شماره (۳) انگلستان با یک "تک ضربه" وارد دروازۀ ایتالیا شد ... نیمۀ نخست با همان نتیجۀ (۱-۰) باقی ماند اما در دقیقۀ (۶۷) بازی، بونوچی بازیکن شماره ۱۹ ایتالیا پس از یک رفت و برگشت توپ میان مدافعین انگلیس و مهاجمین ایتالیا، توپ را وارد دروازه کرد و نتیجه را (۱-۱) ساخت.
جام فوتبال ملت های اروپا که با یک سال تاخیر به خاطر همه گیری شیوع ویروس کرونا برگزار شد؛ از همان آغاز شگفتی ها و نتایج دور از انتظار و غیر متقربۀ را با خود داشت و انتظار می رفت که بازی نهایی این جام نیز "دیدنی و نفس‌گیر" باشد.
تیم ایتالیا که از ۱۹۶۸ به اینسو به قهرمانی دست نیافته بود و انگلستان هم که برای نخستین بار تا این سطح پیش رفته بودند؛ به باور مبصرین، می کوشیدند این جام را از آن خود کنند.
اما به نظر می رسد که سفید پوش های انگلستان، این شکست را در برابر هزاران تماشاچی هم وطن شان تا سالیان زیاد از یاد نخواهند برد ... یک سوال که به ذهن خطور می کند اینست که پنالتی‌زن های این رقابت را کی انتخاب کرده بود؛ مربی یا خود بازیکنان گام پیش نهاده و خواسته بودند پنالتی بزنند؛ چرا که برای تماشاچی ها و بینندگان پشت پردۀ تلویزیون ضربه زدن یک پنالتی بسیار سهل می نماید؛ اما بار مسوولیت این ضربه را یک بازیکن ملی پوش، بدون درنظر داشت نتیجۀ آن، تا زنده است به دوش می کشد.
در این جام ۲۴ کشور اروپایی شرکت کرده بودند که تیم های مثل آلمان، هالند، فرانسه و پرتگال که مکتب فوتبال اروپا شمرده می شوند؛ در دوره های ابتدایی این جام حذف شدند.
