از کمپ مهاجرین تا افتخارات جهانی، نظر کوتاهی بر تاریخ کرکت افغانستان

پس از آنکه والدین کریم صادق و تاج ملوک به دلیل جنگ میان اتحاد جماهیر شوروی پیشین و جنگ سالاران، افغانستان را ترک کردند، تصور نمی‌کردند که روزی فرزندان شان به افغانستان برخواهند گشت و این کشور جنگ‌زده را یک بار دیگر از طریق کرکت متحد خواهند کرد.

تاج ملوک نخستین مربی تیم ملی کرکت افغانستان شد. دوستدارنش او را یکی از بنیانگذاران کرکت افغانستان می‌خوانند. برادر کوچک‌اش کریم صادق، نقش کلیدی در راه‌یابی تیم ملی کرکت افغانستان به جام جهانی ۲۰۱۰ بازی کرد و برای کشورش تاریخ ساز شد.

کریم صادق به صدای امریکا از روزهای دشوار زندگی در کمپ مهاجرین کچه گری پشاور یادآور شده گفت: "در آنروزها زندگی تمامش مجادله بود. از طرف شب کارهای شاقه انجام می‌دادیم و از طرف روز کرکت بازی می‌کردیم. از یک دندهٔ چوبی به حیث بیت کرکت استفاده می‌کردیم و از مواد فضلهٔ پلاستیک، توپ می‌ساختیم."

در کمپ مهاجرین یک تلویزیون سیاه و سفید کهنه موجود بود، جاییکه باشندگان کمپ رقابت های بین المللی را تماشا می‌کردند، به شمول جام جهانی سال ۱۹۹۲ که در آن پاکستان به قهرمانی رسید. این رویداد‌ها بربازیکنان کرکت در کمپ‌های مهاجرین تاثیر به سزای داشت.

تاج ملوک در کمپ‌های مهاجران به یافتن استعداد‌های کرکت آغاز کرد و در نهایت کلب کرکت افغان را بنیاد گذاشت، کلبی که در نهایت تهداب آیندهٔ تیم ملی کرکت افغانستان شد.

الله داد نوری، بازیکن دیگر نیز نقش بارزی در کرکت افغانستان بازی کرد و یکی از پیشگامان کرکت در افغانستان بود.

مانند این برادران، شمارزیادی از بازیکنان کرکت افغانستان که در میدان های بین المللی رقابت کرده اند، مانند محمد شهزاد، رییس احمدزی، محمد نبی عیسی‌خیل، و راشد خان که اکنون ستارهٔ درخشان کرکت جهان است، کرکت را در شهر پشاور پاکستان آموخته اند.

کریم صادق به صدای امریکا گفت: "به کرکت خیلی اشتیاق داشتیم. در آن زمان نمی‌دانستیم که کرکت به این اندازه خوشی به ملت افغانستان به بار خواهد آورد. کرکت این پیام را می‌رساند که افغانستان یک کشور جنگ و مواد مخدر نیست بلکه یک کشور محبت و ورزش است."

در سال ۲۰۰۱ میلادی، پس از حملات نیروهای به رهبری ایالات متحده علیه طالبان، کرکت در افغانستان به شکوفایی رسید، و افغانستان توانست در شورای بین المللی کرکت، عضویت درجه دو را کسب کند.

نسل جدید بازیکنان کرکت افغانستان در داخل این کشور ظهور کرد. در حال حاضر افغانستان عضویت کامل این شورا را داشته و بخش از ۱۲ کشور برتر است و موقف بازی های تست را نیز دارد.

در جام جهانی سال ۲۰۲۳ تیم ملی کرکت افغانستان قدرت‌نمایی کرد و توانست قهرمانان بین المللی کرکت مانند، پاکستان، انگلستان و سریلانکا را شکست دهد.

راشد لطیف، مربی پیشین تیم ملی کرکت افغانستان، به صدای امریکا گفت که بازیکنان افغان در هر رقابت طوری بازی می‌کنند که گویی برای کشور شان می‌جنگند واز آنجایی که "بازی‌های ۲۰ اوورهٔ کرکت به جدیدت نیاز دارد، بازیکنان افغانستان این صفت را در خود دارند".

در حال حاضر تیم ملی افغانستان در جام جهانی بازی‌های ۲۰ اووره به میزبانی ایالات متحده و وست اندیز حضور دارد و در گروهی قرار گرفته است که در آن مدعیان قوی مانند نیوزیلند و وست اندیز حضور دارند.

برخی از کارشناسان این گروه را "گروه مرگ" می‌خوانند زیرا از میان سه تیم قدرتمند تنها دو تیم آن می‌‌تواند به دور بعدی صعود کند.

کریم صادق از جام جهانی سال ۲۰۱۰ به صدای امریکا گفت، زمانی که افغانستان برای نخستین بار به جام جهانی راه یافته بود.

او گفت: "زمانی که برگشتیم، در همه جان جشن بود. در همه جا مردم پرچم افغانستان را برافراشته بودند و تجلیل می‌کردند. امیدوارم یک بار دیگر شاهد این جشن زمانی باشیم که افغانستان قهرمان جام جهانی شود."

در سراسر افغانستان، دوستداران کرکت برای تماشای رقابت‌های افغانستان ترتیبات گرفته اند. برخی از آنان برای خریداری دیش آنتن پول انداز کرده اند و شمار دیگری مهمانخانه‌های شان را با پرچم افغانستان تزیین کرده اند.

شمس الرحمان شیرزاد، یکی از حامیان تیم ملی کرکت افغانستان در ولایت ننگرهار گفت: "افغانستان یک سرزمین مجروح است. کرکت با مردم کمک می‌کند تا آن زخم ها را بخیه زنند."

طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان، ورزش زنان را منع کردند و بر شماری از ورزش‌های مردان، به استثنای کرکت نیز محدودیت وضع کرده اند. گمانه‌ زنی‌های وجود دارد که گویا طالبان یا از بازی‌های کرکت لذت می‌برند و یا هم از واکنش احتمالی مردم در صورت منع آن دلهره دارند و به همین دلیل کرکت را آزاد گذاشته اند.

چند هفته پیش، زمانی که راشد خان برای ملاقات با دوستان و اقارب‌اش به افغانستان مسافرت کرد، مقامات طالبان به وی گل هدیه دادند و با وی تصاویر یادگاری گرفتند.