چگونه می‌توان از ابتلا به بیماری شکر پیشگیری کرد؟

بیش از ۴۲۲ میلیون نفر در جهان به بیماری شکر یا دیابت مبتلا بوده و شمار مبتلایان این بیماری رو به افزایش است.

بیماری شکر سبب مشکلات دیگر صحی از جمله کوری، از کار افتادن گرده‌ها، بیماری‌های قلبی و دیگر مشکلات جدی صحی می‌شود.

عوامل زیادی در به میان آمدن بیماری شکر دخیل است که بر برخی از این عوامل از جمله ارثیت و عمر نمی‌توان کنترول داشت، اما با ایجاد تغییرات بسیار اندک در زندگی روزمره می‌توان خطر ابتلا به این بیماری را به پیمانۀ چشمگیر کاهش داد.

کاهش مصرف قند:

پژوهش‌ها نشان داده است که کم کردن مصرف قند، کاهش مصرف غذاهای شیرین و قندهای پالایش شده می‌تواند خطر ابتلا به بیماری شکر را کاهش دهد.

خوردن این غذاها سبب بلند رفتن سویۀ قند، تولید مقادیر بیشتر انسولین در بدن و در نهایت در دراز مدت سبب بیماری شکر شده می‌تواند. انسولین هورمونی است که توسط غدۀ پانقراس تولید شده و مقدار قند را در خون کنترول می‌کند.

تمرینات منظم بدنی:

تمرین روزمره و منظم فزیکی و بدنی به پیمانۀ زیاد از ابتلا به بیماری شکر پیشگیری کرده می‌تواند.

تمرین بدنی، بر بنیاد یافته های علمی، حساسیت سلول‌های بدن را در مقابل انسولین افزایش می‌بخشد. در نهایت برای کنترول قند در بدن به مقادیر کمتر انسولین نیاز می‌افتد.

نوشیدن آب:

آب طبیعی‌ترین نوشیدنی در جهان بوده و تا کنون هیچ نوشابۀ دیگری نتوانسته است جای آب را بگیرد.

نوشیدن آب سبب جلوگیری از رو آوردن به نوشابه‌های شیرین و گازدار می‌شود. تحقیقات متعدد، مصرف زیاد نوشابه‌های شیرین را نیز با ابتلا به بیماری شکر ربط داده است.

تحقیقات نشان داده است که نوشیدن آب به جای نوشابه‌های شیرین، اعم از جوس میوه و نوشابه‌های گازدار، خطر ابتلا به بیماری شکر را کاهش می‌دهد.

باختن وزن اضافی:

اکثر مبتلایان بیماری شکر افراد چاق و اضافه وزن استند. چاقی سبب افزایش چربی در شکم و اطراف اعضای بطنی می‌شود که این وضعیت منجر به ایجاد مقاومت در برابر انسولین و در نهایت ابتلا به بیماری شکر می‌شود.

تحقیقات نشان داده است که به هر پیمانه که یک فرد اضافه وزن یا چاق وزن ببازد، به همان اندازه از ابتلا به بیماری شکر پیشگیری کرده می‌تواند.

مصرف غذاهای حاوی قند کم، خوردن مقدار بیشتر سبزیجات و تمرینات فزیکی به پیمانۀ زیاد سبب کاهش وزن بدن می‌شود.

ترک سگرت و دخانیات:

دود کردن سگرت افزون بر مساعد کردن زمینه برای ابتلا به بیماری‌های قلب و رگ‌ها، شش و سرطان‌ها، زمینه را برای ابتلا به بیماری شکر نیز فراهم می‌کند.

نتیجه گیری چندین تحقیق معتبر نشان داده است که دود کردن سگرت، شانس ابتلا به بیماری شکر را تا ۶۱ درصد افزایش می‌دهد.

بر بنیاد تحقیقات طبی، در جریان پنج سال پس از ترک سگرت، شانس ابتلا به بیماری شکر ۱۳ درصد کاهش یافته و ۲۰ سال پس از ترک سگرت، خطر ابتلا به این بیماری به حدی کم می‌شود که گویا فرد هیچگاهی سگرت دود نکرده باشد.

پرهیز از پرخوری:

پرهیز از مصرف اضافی غذا یا به گفتۀ عوام پرخوری سبب کاهش خطر ابتلا به بیماری شکر می‌شود، به ویژه که فرد چاق یا اضافه وزن باشد.

خوردن مقدار زیاد غذا در یک وعدۀ غذایی، بر بنیاد تحقیقات طبی، سبب بلند رفتن قند و انسولین در خون شده و فرد را در معرض خطر ابتلا به بیماری شکر قرار می‌دهد.

داکتران سفارش می‌کنند که ابتدا کوشش شود که از پرخوری پرهیز شود، در غیر آن، به جای یک سفرۀ بزرگ غذا، دو یا بیشتر وعده مقادیر کمتر غذا صرف شود.

خوردن مقادیر بیشتر فایبر هم برای کاهش وزن و هم برای پایان نگهداشتن سطح قند و انسولین خون مفید ثابت شده است. سبزیجات، میوه‌جات، غله جات و حبوبات منابع خوب فایبر اند.

نوشیدن چای و قهوه:

با آنکه آب بهترین نوشیدنی است، نوشیدن قهوه و چای نیز برای کاهش خطر ابتلا به شکر مفید خوانده شده است.

تحقیقات نشان داده است که نوشیدن قهوه به گونۀ روزمره بین ۸-۵۴ درصد خطر ابتلا به بیماری شکر را کم می‌کند. چای سبز، به گونۀ ویژه، حاوی مواد کیمیایی است که منجر به کاهش ترشح قند از جگر به خون شده و نیز حساسیت بدن را در برابر انسولین بلند نگه‌ می‌دارد.