در حالی که حکومت افغانستان برای مهار نمودن جنگ در ولسوالی های جاغوری و مالستان ولایت غزنی تلاش می ورزد، شماری از آگاهان از خطر بروز جنگ های قومی و مذهبی هشدار می دهند.
مالستان و جاغوری مناطق عمدتا هزاره نشین اند که در بیشتر از یک و نیم دهۀ گذشته، دست کم به صورت نسبی، آماج حملات شورشیان طالب نبودند.
پیش از درگیری ها در این دو ولسوالی، جنگ میان ملیشه های حکیم شجاعی، یک فرمانده ملیشه های غیررسمی هزاره، در بخش هایی از ولایت ارزگان آغاز شده بود. با آن که فرمانده شجاعی به صدای امریکا گفت که دشمن پشتون ها نیست و فقط طالبان را می کشد، اما تاکید داشت که از مردمش – هزاره ها – دفاع می کند.
مقام های حکومت افغانستان حملات طالبان بر مالستان و جاغوری را شبیه دیگر حملات این گروه "دهشت افگنی" عنوان نموده و گفته اند که برای دفع آن نیروهای ویژه اعزام شده اند.
شاه حسین مرتضوی، معاون سخنگوی ریاست جمهوری افغانستان نیز نبرد غزنی را به "رویکرد تروریستان و شیطنت کشورهای منطقه" نسبت داده است.
دفتر هماهنگی کمک های بشری ملل متحد ( اوچا) اما گزارش داده است که جنگ طالبان که از سوی پشتون‌های ساکن در ولسوالی خاص ارزگان حمایت می شوند با "ملیشه‌های هزارۀ طرفدار دولت" در آن ولسوالی، اکنون به جاغوری و مالستان گسترش پیدا کرده است.
اوچا همچنان از آواره شدن کم از کم ۴۰۰۰ خانواده از جاغوری و مالستان خبر داده است.
خانواده های هزارۀ بیجا شده از جاغوری و مالستان که اکنون در غزنی و بامیان پناه جسته اند، نبردها در این ولسوالی را "جنگ تحمیلی" پنداشته و می‌گویند که هیچ مشکلی با پشتون‌های ساحات همجوار این ولسوالی ها ندارند.
محمد شریف حسنی، شاروال جاغوری که اکنون به بامیان بیجاشده است،در صحبت با صدای امریکا پشتون‌های همسایۀ ولسوالی جاغوری را "برادر" خطاب کرده و "خارجی‌ها" را دست اندرکار این جنگ می‌داند. او گفت که مخالفان دولت که بر جاغوری و مالستان حمله کرده اند، با سلاح های سنگین و پیشرفته مجهز اند.
با آن که خشونت های فرقه ای در افغانستان فراگیر نیست، اما دست کم گروه دولت اسلامی (داعش) به کشتار هدفمند شیعیان متهم است. در جنگ های داخلی دهۀ ۱۹۹۰ میلادی در افغانستان هم، جنگجویان طالب متهم به کشتار غیرنظامیان هزاره در ولایت بامیان شده بودند.
