زمانیکه جنگجویان گروه دولت اسلامی یا داعش وارد روستای عسکی موصل در عراق شدند، شیخ عبدالله ابراهیم می دانست که همسرش بثینه ابراهیم دچار دردسر می شود.
بثینه ابراهیم یک فعال رک و راستگوی حقوق بشر و زمانی هم نامزد شورای ولایتی موصل بود. شیخ ابراهیم به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفته است که جنگجویان گروه دولت اسلامی از بثینه خواسته بودند که برای "کارت توبه" درخواست کند، اما او گفته بود که به این سادگی سرفرود نخواهد آورد.
براساس قوانین گروه دولت اسلامی، تمام افسران پیشین پولیس، سربازان و مردم عام که فعالیتهای آنان از دید گروه تندرو داعش "ارتداد" پنداشته می شود، باید کارت توبه را امضا کرده و آن را همه وقت با خود حمل کنند.
قلمرو زیر سیطرۀ گروه دولت اسلامی جایی است که مردان به خاطر از بین بردن بوی سگرت از بدن شان، خود را با عطر آغشته می کنند؛ رانندگان تکسی همواره به امواج رادیویی دولت اسلامی گوش می دهند چون جزای شنیدن موسیقی ده شلاق است؛ جاییکه زنان باید سرتاپا پوشیده باشند؛ هنگام ادای نماز همه دکان ها باید بسته شوند.
راه گریزی از این قواعد سختگیرانه وجود ندارد. شماری از مردم ناگهان ناپدید می شوند، گاهی خبر ناپدید شدن آنان را مواصلت یک گواهینامۀ مرگ به خانواده های شان تایید می کند و بدتر از آن، گاهی هم ویدیوی سربریدن آنان به دست خانواده های شان می رسد.
گروهی از خبرنگاران اسوشیتدپرس به روستای عسکی موصل رفتند تا شرح زندگی در زیر سیطرۀ داعش را از زبان باشندگان این روستا بشنوند. عسکی موصل هفت ماه زیر کنترول گروه دولت اسلامی بود تا اینکه جنگجویان کرد در ماه جنوری تندروان داعش را از این ساحه بیرون راندند.
مصاحبه دهندگان یک تعداد اسناد را در اختیار اسوشیتدپرس قرار دادند که در آن میان کارت توبه، جواز موجودی و حمل اسلحه، برگه های معلوماتی در مورد حجاب زنان و سند سفر به بیرون از قلمرو داعش شامل بود.
عدنان شهروند سوری که مدتی را در شهر رقۀ سوریه زیر ادارۀ داعش سپری کرده و اکنون در ترکیه مهاجر است، وضعیت زندگی در قلمرو داعش را بسیار تاریک و تنگ می خواند. او می گوید که مردم از ترس روبرو شدن با نیروهای تطبیق کنندۀ قواعد داعش یا حسبه، مایل نیستند از خانه های شان برآیند.
عدنان به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفته است که جنگجویان گروه دولت اسلامی ورزشگاه شهر رقه را به زندان و مرکز تحقیقات جنایی مبدل کرده اند. او اضافه می کند چهارراه مرکزی شهر به مرکز اعدام بدل شده است و اکنون مردم آن را "چهارراه جهنم" می خوانند.
عدنان که خود زمانی به خاطر شنیدن موسیقی ده شلاق خورده است، اضافه می کند که اعضای مسلح حسبه سوار بر موتر ها و ملبس با کالای هایی که شباهت به لباس های محلی افغانی دارد در شهر گزمه می کنند. آنان بدن مردم را به خاطر استعمال سگرت می بویند. دنبال زنانی می گردند که به گفتۀ آنان پوشش مناسب ندارند و مردانی را جستجو می کنند که لباس یا شکل موی غربی دارند.
در چنین دنیایی، بثینه ابراهیم واضحاً دچار مشکل بود. شیخ ابراهیم می گوید که باری همسرش را به محل امنی فرستاد، اما دیری نپایید که وی به خاطر سه دختر و دو پسرش دوباره به عسکی موصل برگشت. جنگجویان گروه دولت اسلامی در اوایل ماه اکتوبر سال گذشته خانۀ بثینه را محاصره کرده و او را از خانه اش بیرون کشیدند.
اندکی بعد شیخ ابراهیم "گواهینامۀ مرگ" همسرش را دریافت کرد. یک برگۀ عادی از سوی محکمۀ اسلامی داعش با امضای قاضی که در آن نوشته شده بود، "مرگ بثینه تایید شده است." ابراهیم نمی داند که جسد همسرش در کجاست.
شیخ ابراهیم می گوید که گواهینامۀ مرگ همسرش را به خاطری که نامش بر روی آن نگاشته شده است به مثابۀ یادگار نگه می دارد.
به همین سان برخی دیگر از ساکنان عسکی موصل می گویند که با وصف بیرون رانده شدن جنگجویان داعش از این روستا، هنوز هم ترس آنان باقی است.
شماری از مردم کارت توبه و سایر مدارک را که در زمان تسلط داعش بر این روستا برایشان صادر شده بود تا هنوز نگهداشته اند، زیرا بیم دارند که مبادا روزی آن گروه دوباره برگردد و از آنان طالب چنین مدارکی شوند.
