جام فوتبال ملت های اروپا، روز سه شنبه (ششم جولای) شاهد یک بازی "شگفت انگیز" دیگر بود.
ضربۀ آخر این رقابت که پس از تقریباً دو ساعت بازی مملو با فراز و نشیب و نفس‌گیر به توپ زده شد؛ ضربۀ پنالتی بود که جورگیهنو، بازیکن ایتالیایی نرم، لطیف و بدون نقص توپ را وارد دروازۀ اسپانیا کرد.
رقابت نخست دور نیمه نهایی این جام که میان تیم های فوتبال ایتالیا و اسپانیا در میدان ورزشی شهر لندن برگزار شده بود؛ دور از انتظار، شاهد ۱۲۰ دقیقه بازی حاکم اسپانیا بر ایتالیا بود ... اما نتیجۀ خلاف تصور به ارمغان داشت.
در این رقابت تیم فوتبال ایتالیا در ضربات پنالتی، اسپانیایی‌ها را با نتیجۀ (۴-۲) شکست داد و راهی دور نهایی این جام شد.
با پیروزی در نیمه نهایی جام ملت های اروپا، تیم ایتالیا که از ۱۹۶۸ میلادی به اینسو قهرمان جام ملت های اروپا نشده، فرصتی برای رسیدن به این مقام به دست یافته است.
این رقابت در نیمۀ نخست، به باور مبصرین فوتبال "یک بازی کلاسیک و کتابی اروپایی" بود؛ نه از لحاظ برتری یک تیم بر دیگری، بلکه از لحاظ ساختار حمله و دفاع، دقت در رسانیدن توپ به یکدیگر و یک بازی بدون خشونت و کارت زرد و سرخ اما بدون گول.
در نیمۀ دوم، هر دو تیم ۲۵ خطا انجام دادند حکم را واداشت سه کارت زرد - دو کارت به اسپانیایی ها و یک کارت به بازیکن ایتالیایی- بدهد.
این رقابت چند واقعیت عینی فوتبال را ثابت ساخت؛ یکی اینکه بازی یک تیم وابسته به افراد نیست بلکه ارتباط به سیستم و عملی سازی برنامۀ مربی دارد؛ دوم اینکه استفاده از فرصت ها در یک رقابت بسا مهمتر از "در اختیار داشتن توپ در میدان" است.
برتری اسپانیا در میدان
تیم ایتالیا در سه سال اخیر هیچ رقابتی را نباخته است و در ۳۲ بازی شکست ناپذیر بوده و در چهارده رقابت هم پیروز از میدان بیرون شده است؛ اما اسپانیایی ها در نیمه نهایی ملت های اروپا بیشترین لحظات بازی توپ را در اختیار داشتند.
اگر به محاسبات فعالیت بازیکنان و تیم های ایتالیا و اسپانیا نظر انداخته شود؛ اصلاً باور نمی شود که بازندۀ این رقابت تیم اسپانیا باشد. چرا که اسپانیا ۱۶ بار دروازۀ ایتالیا را هدف گرفته؛ حالانکه در این ۱۲۰ دقیقه، ایتالیایی ها تنها هفت بار فرصت ضربه زدن به دروازۀ اسپانیا را به دست آوردند.
کنترول توپ، که براساس آن برتری یک تیم در میدان فوتبال رقم زده می شود، ۷۱ درصد از آن اسپانیایی ها و تنها ۲۹ درصد در اختیار ایتالیایی ها بوده است ... اسپانیایی ها ۹۰۸ پاس موفق داشتند حالانکه ایتالیایی ها ۳۸۷ بار توپ را به همدیگر پاس دادند.
نیمۀ نخست بازی کاملاً یک رقابت یک طرفه بود و توپ بیشتر در نیمۀ میدان ایتالیایی ها قرار داشت ... مربی تیم اسپانیا با شناخت که از تیم ایتالیا داشت؛ دو بازیکن خط نیمه میانی ایتالیا را که طراح و سازنده های اصلی حملات این تیم بود؛ فلج ساخت و به همین دلیل بود که نه تنها ایتالیایی ها قادر به گول زنی نشدند که حتا موفق نشدند مشکلی را متوجه تیم اسپانیا بسازند ... تنها راهکار که داشتند همانا "ضد حمله" که در دقیقۀ ۶۰ بازی کارگر افتاد و در یک ضد حملۀ برق آسا، دروازۀ تیم اسپانیا را باز کردند.
اسپانیایی ها در دقیقۀ ۸۰ بازی، پس از (مانور پاس تک ضربه)، گول مساوی خود را به ثمر رساندند؛ اما با استراتیژی (دفاعی و استفاده از فرصت) که ایتالیایی ها اختیار کرده بود؛ نتیجۀ این بازی به ضربات پنالتی کشانیده شد.
ایتالیا در بیشتر رقابت ها "برگ برنده" در ضربات پنالتی داشته است؛ همواره دروازه بان های پنالتی گیر مانند بوفان، به بازیکنان ایتالیایی ابقا کرده که اگر "در میدان نمی توان پیروز شد و دروازۀ حریف را شکافت، در ضربات پنالتی برد با ماست."
دروازه بان اسپانیایی نخستین ضربۀ پنالتی بازیکن ایتالیا را با مهارت مهار کرد؛ لحظه ای فکر می شد که اسپانیایی ها طلسم ایتالیا را در برنده شدن با ضربان پنالتی شکستند؛ اما در این رقابت نیز تاریخ تکرار شد.
دروازه بان ایتالیا توانست از چهار پنالتی دو ضربه را مهار کرده و پیروزی را از آن خود تیمش کند.
رقابت دوم نیمه نهایی میان تیم های فوتبال انگلستان و دنمارک روز چهارشنبه (هشتم جولای) در شهر لندن برگزار خواهد شد.
