پروژۀ بازسازی و تحکیم قصر دارالامان که به تاریخ اول ماه ثور ۱۳۹۵ خورشیدی آغاز شد، تاکنون ۵ درصد کار آن پیشرفته و به گفتۀ مسوول آن پروژه قرار است به مصرف ۲۰ میلیون دالر امریکایی، تا پنج سال بازسازی گردد.
داکتر انجنیر سید ضیا حسینی، مشاور ارشد وزارت شهرسازی و مسکن و مسوول پروژه بازسازی قصر می گوید که این نخستین پروژه ایست که توسط انجنیران و کارمندان افغان پیش برده شده و ۲۵ درصد گروه انجنیران آن را زنان مسلکی و مجرب تشکیل می دهد.
آقای حسینی که غرض یک سفر رسمی از جانب وزارت خارجۀ ایالات متحده به شهر واشنگتن دی سی آمده است به رادیوآشنا گفت که در این مدت پنج ماه، بیش از ۵ هزار قطعه عکس از افراد و آرشیف های مختلف از کشور های جهان جمع آوری کرده تا بدانند که آن "قصر چگونه طرح و دیزان شده بود."
به گفتۀ آقای حسینی، قصر دارالامان که نقشۀ آلمان ها در سال ۱۳۰۹ است، "نخستین ساختمان کانکریتی در افغانستان می باشد."
نحوۀ بازسازی قصر دارالامان
مسوول پروژۀ بازسازی قصر دالامان گفت "این قصر از جملۀ آبدات تاریخی است و براساس قوانین بازسازی آبدات از همان مواد تعمیراتی باید ساخته شود که در گذشته از آن استفاده شده بود."
به گفتۀ آقای حسینی، کار پاک کاری داخل و محوطۀ قصر تقریباً تکمیل شده و "نقشه های آرشیف ملی آلمان، فرانسه و افغانستان و بیش از ۱۶ هزار نقشه، عکس، سند و نقشه های انجنیری، مهندسی، برق و تخنیکی را آماده کرده ایم که با کمک بنیاد آغاخان، در بازسازی از آن استفاده خواهد شد."
سید ضیا حسینی می گوید این قصر مانند سایر آبدات چند صد ساله و بیش از آن عمر ندارد لذا می توان با مواد تعمیراتی موجود در داخل افغانستان آن را دوباره احیا کرد.
آقای حسینی می گوید "گروه کاری ما متشکل از ۶۰ انجنیر و مهندس جوان است که ۳ درصد آن را افراد دارای معلولیت تشکیل می دهد." سید ضیا حسینی تاکید می ورزد که این پروژه به نحو خود "نخستین پروژۀ ساختمانی است که در آن زنان نقش عمده و رهبری کننده را دارا اند."
به گفتۀ آقای حسینی از این قصر پس از بازسازی به حیث گالری و موزیم ملی استفاده خواهد شد که منزل اول آن به آثار مربوط به شاه امان الله خان اختصاص خواهد یافت.
قصر یا نماد از جنگ داخلی
منطقۀ دارالامان در جریان جنگ های داخلی دهه ۹۰ میلادی کابل، خط نخست جنگ میان جناح های درگیر بود و به همین دلیل در و دیوار و بدنۀ قصر هدف گلوله های راکت، توپ، مرمی و انواع مختلف سلاح ثقلیه و خفیفه قرار گرفته است.
بدنۀ ویران قصر دارالامان از دور ها در چشم بیننده خود نمایی می کند و شهروندان کابل را به یاد روز های تلخ جنگ های خونین می اندازد.
بیشتر کشور های جهان پس از گذر از دوران جنگ، برخی بناهای ویران شده در جنگ را به عنوان "تاریخ جنگ" حفظ می کنند.
آقای حسینی می گوید "باید نماد های یادآورندۀ جنگ بازسازی شود تا مردم از لحاظ روانی آسودگی کسب کنند."
سید ضیا حسینی اما می گوید "تصمیم داریم ۹۰ درصد قصر را کاملاً بازسازی کنیم و ۱۰ درصد آن را که شاید منارۀ شرقی یا هم غربی قصر باشد همانگونه ویران نگهداریم تا مردم آن همه روز های تلخ و تاریک را دوباره تکرار نکنند."
ما می توانیم
این شعاریست که توسط خوازه ها و تکه های سبز، در رو به روی ساختمان ویرانۀ قصر دارالامان خود نمایی می کند.
داکتر حسینی می گوید" هدف ما از این شعار اینست تا رهبران، سیاسیون، وزرا و مسوولین امور در افغانستان درک کنند و باور پیدا نمایند که نسل جوان افغان قادر به انجام هر کاری است و باید آنان بر توانمندی این نسل باور پیدا کنند."
آقای حسینی می گوید که باوجود کارکرد های زیادی که نسل جوان در عرصه های مختلف بشری، طبی، تخنیکی و هنری انجام داده اند، "هنوز هم بزرگان و مسوولین متاسفانه به این باور اند که باید خارجی ها کار های این کشور را تنظیم کنند."
داکتر سیدضیا حسینی، تا درجۀ دوکتورا در بخش انجنیری تحصیل کرده و ۱۰ کتاب در عرصۀ مدیریت و انجنیری تالیف کرده است. او می گوید که نخستین افغان است که کتابش در پوهنتون انجنیری تهران چاپ شده و تا کنون ۲۲ بار است که بازچاپ می گردد.
برعلاوۀ مسوولیت پروژۀ قصر دارالامان، داکتر سیدضیا حسینی، طراح قصر پغمان نیز است که به گفتۀ وی آن را در هشت ماه تکمیل و به بهره برداری سپرده است.
سیدضیاحسینی می گوید که تا کنون در شش سال که در افغانستان زندگی می کند یبش از ۱۴ پروژۀ ملی را در داخل افغانستان با استفاده از نیروی افغانی تکمیل کرده است.
