بیش از ۲۰ برندۀ جایزۀ نوبل، آنگ سان سو چی، چهرۀ قدرتمند میانمار، را به دلیل سرکوبی مرگبار مسلمانان روهنگیایی در آن کشور، مورد انتقاد قرار داده اند.
این برندگان جایزۀ نوبل هشدار داده اند که سرکوبی مسلمانان روهنگیایی به مثابۀ پاکسازی قومی و جنایت علیه بشریت است.
این برندگان جایزۀ نوبل که تعداد شان به ۲۳ نفر می رسد، از طریق یک نامۀ سرگشاده به شورای امنیت ملل متحد هشدار داده اند که حملات تهاجمی نظامیان میانمار موجب کشته شدن صد ها تن از اعضای اقلیت روهنگیایی، به شمول زنان و کودکان، شده است. در این نامه همچنین آمده است که منازل اقلیت های روهنگیایی به آتش کشیده شده، زنان مورد تجاوز جنسی قرار گرفته، و غیر نظامیان به صورت غیر قانونی دستگیر شده اند.
در این نامۀ سرگشاده همچنان آمده است که حکومت بنگلادیش اعلام کرده که حدود ۵۰۰۰۰ اقلیت مسلمان روهنگیایی به دلیل خشونت ها وارد قلمرو آن کشور شده است.
ملاله یوسفزی، جوانترین برندۀ جایزه نوبل، گفته است که اقلیت های روهنگیایی به کمک های بشری دسترسی ندراند و مردم فقیر روهنگیایی با بحران بشری مواجه اند.
در این نامه آمده است که برخی از کارشناسان بین المللی هشدار داده اند که اقلیت روهنگیایی در میانمار با احتمال نسل کشی مواجه اند.
در نامه همچنین آمده است که اگر اقدامات روی دست گرفته نشود، اقلیت های روهنگیایی شاید با گلوله کشته نشوند، اما از فرط گرسنگی، جان خواهند باخت.
حکومت میانمار که اکثریت مقامات آن را پیروان بودایی تشکیل می دهد، ادعا میکند که اقدام آنان پاسخی به چندین حملۀ تندروان روهنگیایی راه اندازی شده که در نتیجۀ آن گویا نه پولیس کشته شده است.
اما امضا کنندگان این نامه گفته اند که پاسخ نظامیان میانمار "به شدت نا برابر" است.
در این نامه آمده است که اگر اقلیت های روهنگیایی دست به خشونت زده اند، آنان مورد تعقیب عدلی و قضایی قرار بگیرد و محاکمه شوند--نه اینکه توسط هلیکوپتر مورد حمله قرار بگیرند؛ مورد تجاوز جنسی قرار بگیرند و خانه های به آتش کشانیده شود.
حدود یک میلیون اقلیت مسلمان روهنگیایی از چندین نسل به این سو در میانمار زندگی می کنند. اما برخورد در برابر آنان هنوز هم مثل مهاجرین غیر قانونی صورت می گیرد و این اقلیت ها از حق شهروندی آن کشور محروم اند.
اقلیت های روهنگیایی از سال ها به این سو از سوی حکومت میانمار و ملی گرا های بودایی مورد پیگرد قرار گرفته اند. تنها در بر خورد های ۲۰۱۲ میلادی، صد ها تن از اقلیت های روهنگیایی در میانیمار کشته شدند و بیش از ۱۰۰ هزار تن آنان مجبور شدند تا در کمپ ها زندگی مشقت بار شان را ادامه بدهند.