پس از انتشار عکس شماری از زنان با لباس‌های خیلی پوشیده و سیاه رنگ در تالار پوهنتون تعلیم و تربیه کابل و سپس تظاهرات آنان در حالیکه نیروهای مسلح طالبان امنیت شان را تامین کرده بود، شمار زیادی از کاربران زن افغان در سرتاسر دنیا عکس‌هایشان را در لباس‌های رنگارنگ سنتی با هشتگ "به لباس من دست نزن" و هشتگ "فرهنگ افغانستان" نشر کردند.
این زنان و دختران افغان در واقع تلاش دارند تا هم مبارزه‌ای با تغییر نوع پوشش و حجاب زنان افغان از سوی طالبان انجام دهند و همچنین در این کارزار به جهان نشان دهند که زنان افغان با این رنگ‌ها بزرگ شده اند و نوع پوشش سیاه سرتاپا در زندگی آنان جایگاهی ندارد.
بهار جلالی، استاد پیشین در پوهنتون امریکایی در افغانستان یکی از برگزارکنندگان این کارزار با واکنش به عکس نشر شده از زنان حامی گروه طالبان عکسی از خودش در لباس سنتی سبز رنگ را در حساب توییتر خود به اشتراک گذاشته است و گفته است که این نوع پوشش (سراپاسیاه) به هیچ وجه نمایندگی از زنان افغان نمی‌کند و با دعوت زنان به نشر عکس‌هایشان با لباس‌های سنتی تلاش کرده است تا نگرانی خود را از تهاجم بر هویت و فرهنگ مردم افغانستان برجسته کند.
فرشته عباسی، یک تن از کاربران افغان نیز با نشر عکس لباس سنتی هزارگی خود و اشاره به زیبایی این لباس و اصل احترام به انتخاب پوشش هر انسان به این نکته اشاره کرده است که این نوع پوشش سیاه نمایندگی ازتمام زنان افغان نمی‌کند.
اما در این میان افرادی هم بودند که با به چالش کشیدن پیوستن پر شتاب زنان به این کارزار ادعا دارند که این نوع کارزارها موجب می‌شود زنان از اصل موضوعاتی که باید به آن بپردازند غافل بمانند و موضوع حقوق زنان به یک موضوع فرعی‌تر مانند رنگ لباس خلاصه شود و اصل موضوع چون رعایت تمام حقوق انسانی زنان، حق آزادی، تحصیل، کار و انتخاب پوشش و حق مالکیت زنان بر بدن شان، در لابلای این نوع کارزارها به دست فراموشی سپرده شود.
سحر فطرت، محصل رشتهٔ مطالعات جنگ در پوهنتون کینگز کالج لندن با اشاره به اینکه این نوع پوشش زنان از سوی طالبان نوعی سلطه جویی بر بدن زن است، تاکید می‌کند که این نوع پوشش (نقاب دار و سیاهپوش) رایج زنان در محل کار و مراکز آموزشی نیست اما در عین زمان "کارزار به لباس من دست نزن" را مورد نقد قرار می‌دهد که توجه به نوع لباس فرهنگی زنان افغان دارد و موضوعات و مشکلات اساسی زنان را در پس‌زمینه قرار می‌دهد.
خانم فطرت می‌گوید این کارزار موضوع را به سمت فرهنگ کشیده است حال آنکه اصل موضوع نوع پوشش روزمره زنان افغانستان و حق حضور آنان در تمام بخش‌های جامعه است. خانم فطرت تاکید می‌کند که نباید موضوعات اساسی حقوق زنان در سایهٔ کارزارهای رنگ و نگهداشت از مسوولیت فرهنگی جامعه افغانستان به فراموشی سپرده شود.
احمد اف سمین، یکی تن از کاربران در شبکه اجتماعی تویتر با قرار دادن عکس وضعیت زندگی افغان‌ها در داخل افغانستان و عکس لباس سنتی زنان افغان به این اشاره کرده است بیش از ۹۷ درصد افغان‌ها در داخل افغانستان از فقر و مشکلات اساسی‌تر رنج می‌برند و دغدغهٔ شماری از افغان‌های مقیم خارج از افغانستان لباس سنتی زنان افغان است.
سمیع حامد، شاعر و چهرهٔ شناخته شدهٔ افغانستان نیز با نشر پستی در صفحهٔ فیسبوک خود زنان حامی طالب و زنانی را که با لباس‌های رنگی عکس شان را نشر کرده اند مخاطب قرار می دهد و آنان را به مبارزه اساسی‌تر فرا می‌خواند.
آقای سمیع حامد می‌گوید :"... زمانی که مبارزه می‌کنیم باید ریشه‌ها را بسوزانیم نه ریش‌ها را!"
شماری از فعالان زنان موضوع حق مالکیت زن بر بدن خویش را در جوامع سنتی و مردسالارانه به نقد کشیده اند.
زهرا موسوی، یک تن از فعالان حقوق زنان با اشاره بر اینکه در نظام طالبانی حجاب و پوشش زنان یک امر جبری و الزامی است، حرکت این زنان حامی طالبان را نقد کرده و می‌گوید که زنان در این نظام حق انتخاب را اساساً ندارند و اگر نوع پوشش پذیرفته شدهٔ طالبان را نپذیرند، مجازات خواهند شد. خانم موسوی اضافه کرده که این نوع روایت‌ها و حرکات (حمایت زنان سیاه پوش) به نوعی تبلیغات برای تطهیرسازی این نظام است.
او همچنین با نقد اینکه زنان در جوامع سنتی و مذهبی به عنوان نیروهایی که از هنجارها و ارزش‌های جامعه مردسالار تابعیت می‌کنند، نقشی در ذایقه‌های زیباشناختی نداشته و حق آزادی انتخاب پوشش و مالکیت بر بدن خود را ندارند. خانم موسوی اضافه کرد که در جوامع مردسالارانه، لباس، نوع پوشش و مسایل زیباشناختی، فرهنگ و ارزش‌ها در مورد لباس زنان نیز نگاهی مردانه دارد و بر اساس تصمیم مردان تعریف می‌شود.
