موج تازۀ 'تب استخوان شکن' (Dengue Fever) در افغانستان تایید شده است و بر اساس گزارش ها از ۱۲ جون تا ۳۰ جولای سال روان میلادی، تنها در ولایت ننگرهار ۶۴ واقعهٔ این بیماری ثبت شده است.
بر اساس این گزارش، از جمله ۶۴ فرد مبتلا به 'تب استخوان شکن' ۴۷ بیماری-۷۴.۴ در صد- این بیماران‌دختران زیر پنج سال بودند، اما تا حال از مرگ و میر ناشی از این بیماری گزارش نشده است.
علایم تب زرد شامل، تب، سردردی، درد عضلات، خستگی، دلبدی و استفراغ است.
لو داپنگ، نماینده سازمان جهانی صحت در افغانستان، گفته است که بیماری 'تب استخوان شکن' در این کشور در حالی شیوع یافته است که "افغانستان از قبل به دلیل منازعه جاری با مشکلات پیچیده، حالت اضطراری بشری، آفات طبیعی مکرر و شیوع بیماری‌ها مواجه است."
داپنگ افزود : "گرچه شمار واقعات تب استخوان شکن که تا حال گزارش شده است، قابل کنترول می باشد، ما نیاز داریم تا برای جلوگیری از گسترش بیشتر این بیماری اقدامات فوری را روی دست بگیریم تا از این طریق، تاثیر آن به سیستم صحی این کشور به حد اقل برسد. "
سازمان جهانی صحت که ریاست جلوگیری تب استخوان شکن در افغانستان را رهبری می کند، علاوه بر فراهم آوری حمایت‌های تخنیکی، مقام‌های بخش صحت و شرکای خود را حمایت می کند تا از گسترش بیشتر این بیماری در افغانستان جلوگیری شود.
تب استخوان شکن برای نخستین بار در سال ۲۰۱۹ میلادی به شکل پراکنده در شرق افغانستان گزارش شد و در آن زمان فقط ۱۵ واقعهٔ این بیماری به ثبت رسید. اما در سپتمبر ۲۰۲۱، این بیماری بار دیگر در این کشور سرایت کرد و ۷۷۵ نفر به این بیماری مبتلا شدند.
اما فقط یک نفر در اثر این بیماری در ولایت ننگرهار جان باخت. در سال روان میلادی برای نخستین بار یک واقعه تب زرد به تاریخ دوم جنوری گزارش شد.
تب استخوان شکن چگونه سرایت می کند؟
تب استخوان شکن یک بیماری نوظهور است که از پشه به انسان قابل انتقال است که اثرات بالقوه شدیدی بر سلامت عمومی جوامع دارد.
جلوگیری از این بیماری، موثرترین روش برای کاهش خطر عفونت تب استخوان شکن است، زیرا تداوی خاصی برای این بیماری وجود ندارد. جلوگیری از انتقال این ویروس و بیماری ناشی از آن از طریقه های مختلف صورت می گیرد.
جلوگیری از دسترسی پشه‌ها به زیستگاه‌های تخم‌گذاری از طریق بهبود محیط زیست، دور کردن کثافات به گونه مناسب، تمیز کردن ظروف و ذخیره گاه های آب خانگی و استفاده از حشره کش‌های مناسب در ظروف ذخیره آب در فضای باز که قابل تمیز کردن نیستند، از جمله اقدامات برای جلوگیری از این بیماری به شمار می رود.
