با سپری شدن دوسال از شیوع همه‌گیری کووید ۱۹ طوری به نظر می‌رسد که این بیماری بر صحت روانی شهروندان امریکا تاثیر ناگوار گذاشته است. شماری زیادی از امریکایی‌ها از اضطراب یا تشویش عادی تا افسردگی، از بیماری‌های گوناگون روانی رنج می‌برند.
حدود دوسال انزوا و تنهایی همه‌گیری کروناویروس تاثیرات عمیقی بر صحت روانی امریکایی‌ها از خود بجا گذاشته است. همه‌گیری بیماری کووید۱۹ در کنار مرگ و میر و علایم دراز مدت در شماری از بیماران، صحت روانی تعدادی زیادی را متاثر کرده است.
نیرمیتا پانچل، یکی از مسوولان بنیاد صحی کیزر گفت: "قبل از آغاز همه‌گیری کووید۱۹ در هر ۱۰ نفر در یک نفر علایم تشویش و اضطراب عمیق دیده می‌شد، به اساس یافته‌های ما، حال در ۱۰ نفر این رقم به سه نفر افزایش یافته است."
به نظر می‌رسد امریکایی‌هایی که در جریان همه‌گیری کروناویروس کار می‌کردند و مسوولیت‌های بیشتری داشتند، زیاد متاثر شده اند.
لیزا براون، مسوول مرکز صدمات روانی در پوهنتون پاول‌التو گفت: "ما همیشه آنان را نسل ساندویچ می‌نامیم، به خاطریکه آنان برای تامین معیشت کودکان و بزرگسالان خانواده کار می‌کنند. آنان برای والدین شان کار می‌کنند و مسوولیت توجه به آنان را به عهده دارند. آنان برای تامین زندگی اجتماعی خود شان ممکن بعضی اوقات مسوولیت پرورش کودکان شان را نیز به دوش داشته باشند."
اما روانشناسان باور دارند که همه‌گیری کروناویروس واقعاً بالای همه مردم تاثیر کرده است. اکثریت امریکایی‌ها نزدیکان و دوستان شان را از دست داده اند و یا هم با حالات جدی روبرو شده اند. شماری زیادی از آنان از وظایف شان سبکدوش شده اند. کودکان می‌خواهند به مکتب بروند و با هم سن و سالان خود بازی کنند و آمار طلاق هم بالا رفته است. دانشمندان این را ضربه روحی جمعی می‌نامند که یک حالت غیر اطمینانی در عقب آن قرار دارد.
روکسانی کوهن سلور، کارشناس اضطراب روانی در پوهنتون کالیفورنیا اروین گفت: "واقعات چون حملات یازدهم سپتمبر، یا هم طوفان‌های بحری نقاط آغاز و انجام دارند. مردم پس از چنین اتفاقات دوباره بر می‌خیزند و کوشش می‌کنند زندگی شان را سر از نو سر و سامان بخشند و می‌خواهند از تاثیرات روانی آن بیرون آیند. اما در این همه‌گیری کروناویروس ما نقاط روشن آغاز و ختم نداریم. این اضطراب دایمی است."
روانشناسان مدعی اند که به کارگیری روش‌های معمول برای مبارزه با تشویش کدام نتیجه‌ای به بار نمی‌آورد. مشوره‌های چون دید و باز دید با دوستان، سفر کردن، دیدار با پدر و مادر و دیدن جاهای نو که معمولاً برای بیماران صدمات روانی توصیه می‌شود، حالا موثر نیست، بلکه انجام دادن آن در جریان همه‌گیری کووید۱۹ خطرناک است.
چیریل کارمین، پژوهش‌گر اضطراب در پوهنتون اوهایو گفت: "ادارۀ دارو و غذای ایالات متحده توصیه می‌کند که ما به جاهای نرویم که در آن تجمع مردم زیاد است، اگر شما موسیقی را دوست دارید برای تان گفته می‌شود که به تالارهای شنیدن موسیقی نروید، به عبادت خانه‌‌ها نروید به خاطریکه همۀ این‌ها مراکز تجمع مردم می‌باشد و ممکن رفتن به این مکان‌ها به شما کمک کند اما حالا رفتن به آن یک سلسله مشکلات را درپی دارد."
روانشناسان نیز مانند هر فرد دیگر جامعه با مشکلات مواجه استند. لیزا برون، پژوهش‌گر صدمات روانی درپوهنتون پاولوالتو گفت که تا حد امکان کوشش می‌کند که روابط اش را به خانواده و دوستانش حفظ کند.
او افزود: "حال وقت آن است که با دیگران روابط خود را نگهداریم. شماری از دوستان زمان پوهنتون‌ام که برای مدت‌ها با هم صحبت نکرده‌ایم برایم تلیفون می‌کنند و جویای احوالم می‌شوند که واقعاً من را خرسند می‌سازد. بیاید به یک دیگر تلیفون کنیم، بیاید به یک دیگر نامه بفرستیم و در ارتباط باشیم."
کارشناسان تاکید دارند که با از میان برداشتن قیودات کروناویروس، زیان‌های روانی این همه‌گیری به یک‌بارگی از بین نخواهد رفت. آنان به این باور اند که برخی‌ها ممکن برای چندین سال از آن رنج ببرند.
