زردچوبه از هزاران سال به اینسو هم به عنوان غذا و هم دوا در کشورهای آسیایی مصرف فراوان داشته است، اما همه‌گیری کروناویروس بیش از هروقت دیگر این غذا یا دوا را به جهان معرفی کرده است.
از گذشته‌های دور زردچوبه به خاطرخواص ضد سرطانی، ضد درد و التهاب و مهمتر اینکه مقاومت سیستم معافیتی بدن را در مقابله با عفونت‌ها بلند می‌برد، به پیمانۀ فراوان مصرف می‌شود.
تحقیقات طب عصری نیز ثابت ساخته است که زردچوبه خاصیت قوی ضد التهابی دارد، اما از آنجاییکه مشتقات موجود در آن به سادگی قابل هضم و جذب نیست، شکل مصرف زردچوبه بسیار مهم است و بهتر است به گونۀ کوبیده و یا هم چای مصرف شود.
یک پژوهش علمی نشان داده است که زردچوبه سبب تولید انزایم‌هایی در بدن می‌شود که رادیکال‌های آزاد را در بدن خنثا کرده و از تاثیرات مخرب آن بر سلول‌های بدن جلوگیری می‌کند.
بر بنیاد تحقیقات انستیتیوت ملی صحت ایالات متحده، زردچوبه به خاطر خاصیت قوی انتی اکسیدانتی، خطر ابتلا به بیماری‌های مکروبی را کاهش می‌دهد و فعالیت درست سلول‌های بدن را تضمین می‌کند.
در اکثر کشورهای جنوب آسیا، زردچوبه را به عنوان کاهش دهندۀ بیماری‌های قلب و رگ‌ها، بازدارنده و درمان سرطان و بیماری شکر در غذا اضافه می‌کنند.
تحقیقات علمی هم نشان داده است که مواد موجود در زردچوبه سبب بهبود فعالیت رگ‌ها به ویژه جدار داخلی آن شده و از بندش رگ‌ها جلوگیری می‌کند. تحقیقات همچنان بر تاثیر مشتقات زردچوبه بر تنظیم فشار خون تاکید دارد.
همچنین، تحقیق دیگر انستیتیوت ملی صحت ایالات متحده عصارۀ زردچوبه را برای حفظ سلامت جگر و جلوگیری از تخریب سلول‌های این عضو مفید خوانده است.
در یافته‌های این تحقیق آمده است: "کورکومین، فعالترین مادۀ موجود در زردچوبه، با کاهش فشار اکسیداتیف و جلوگیری از اکسیدیشن چربی ها سبب حفاظت جگر می‌شود".
همچنین این تحقیق نشان داده است که مصرف زردچوبه همزمان که سبب تولید انزایم های کیسۀ صفرا و سهولت در هضم و جذب غذا می‌شود، سلول‌های جگر را در برابر مواد کیمیایی تخریش کنندۀ موجود در صفرا حفاظت می‌کند.
با اینحال، دانشمندان تاکید دارند که در مصرف این ماده نباید زیاده روی شود و در صورت مصرف بیشتر آن با داکتر مشورت شود، زیرا اصراف در خوردن آن چه به شکل غذا یا دوا ممکن تاثیرات زیانبار را در پی داشته باشد.
