بیش از ۱۰۰ نمایندهٔ پارلمان بریتانیا با ارسال نامه‌ای به جیانی انفانتینو، رییس فدراسیون بین‌المللی فوتبال، از او خواسته اند تا برای قادر ساختن فوتبالران زن تبعیدی افغان برای رقابت در صحنه‌های بین المللی اقدامات بیشتری انجام دهد.
در نخست ملاله یوسفزی، فعال آموزش دختران و برنده جایزه صلح نوبل و خالده پوپل، بنیانگذار تیم ملی فوتبال زنان افغانستان در هماهنگی با جولی ایلیوت، قانونگذار بریتانیایی در نامه‌ای که در روزنامهٔ گاردین چاپ شد، خواهان حمایت از فوتبالران زن افغان شده بودند.
سپس ۷۶ نمایندهٔ دیگر پارلمان بریتانیا و نمایندگان پارلمان آسترالیا، پرتگال و ایتالیا این نامه را امضا کردند و از هیات منصفه فیفا خواستند تا برای مقابله با محدودیت‌های اعمال شده بر مشارکت زنان در ورزش، اقدامات بیشتری انجام دهند.
ایلیوت گفت: "حق بازی فوتبال و حق رقابت باید محافظت شود. فیفا باید به تعهدات خود مبنی بر برابری پابند باشد و من معتقدم که فیفا باید برای حمایت از این زنان برای بازیافتن جایگاه خود در صحنه جهانی، بسیار بیشتر تلاش کند."
این نماینده پارلمان بریتانیا افزود: "حمایتی که این نامه از سوی همکاران در پارلمان (بریتانیا) و در سراسر جهان دریافت کرده است، بیانگر حمایت گسترده از زنان افغانستان - آنهایی که در تبعید به سر می‌برند یا هنوز در کشور زندگی می‌کنند - و حق آنها برای زندگی به روشی که انتخاب می کنند، می‌باشد."
در جریان خروج نیروهای بین المللی و روند تخلیه افغان‌های در معرض خطر در اگست ۲۰۲۱، تیم ملی بزرگسالان زنان به آسترالیا، کشوری که با نیوزیلند میزبان جام جهانی زنان ۲۰۲۳ است، منتقل شدند.
آنها اکنون به عنوان یک تیم با حمایت کلپ فوتبال "ملبورن ویکتوری" به فعالیت‌های ورزشی خود ادامه داده و در ردهٔ هفتم این کلپ به رقابت می‌پردازند.
افزون بر آنان، چند بازیکن تیم ملی جوانان به پرتگال و ایتالیا متواری شدند و حدود ۳۰ بازیکن – برخی نامزدان تیم ملی جوانان و برخی از اعضای تیم قهرمان لیگ ولایت هرات – به بریتانیا پناهنده شدند.
فیفا گفته است که "انتخاب بازیکنان و تیم‌ها برای نمایندگی از یک کشور عضو، یک امر داخلی تلقی می شود" و فیفا در آن دخالت ندارد.
حکومت طالبان در نزدیک به دو سال گذشته، محدودیت‌های فراوانی را بر کار، آموزش و فعالیت‌های اجتماعی زنان در افغانستان وضع کرده اند.
طالبان نه تنها زنان را از کار در دفاتر دولتی، سازمان‌های غیرحکومتی و دفاتر ملل متحد، بلکه از رفتن به مکتب و پوهنتون نیز منع کرده اند. این گروه فقط دختران را تا صنف ششم اجازه رفتن به مکتب می‌دهند. علاوه بر آن، زنان از رفتن به پارک‌های تفریحی، حمام عمومی و کلپ‌های ورزشی، نیز منع شده اند.
