بر مبنای گزارش سازمان ملل متحد، بیش از۵۰۰ هزار مسلمان روهینگیایی در چند ماه گذشته از فرط آزار و اذیت از میانمر، فرار کرده اند که بسیاری از این مهاجرین تحت شرایط د شوار زندگی می کنند.
داستان زندگی قاسم دل محمد، متفاوت از بسياری از روهينگایی ها نيست. او همرا ه با اعضای خانواده اش مصروف شغل ماهیگیری بود. او گفت که پولیس گاهی اوقات آنها را مورد ضرب و شتم قرارمیداد، تا آن که روزی قاسم را به اندازه ی لت و کوب کردند که خانواده اش از ادامه زندگی در آنجا هراسان شدند.
قاسم میگوید حکومت میانمر اجازه نمیداد تا او برای پیشبرد زندگی کار کند،، حتی بدست آوردن نفقه هم برایش مشکل شده بود.
قاسم، پس از آن که خانه اش سوزانیده شد، با خانواده اش میانمر را ترک کرد؛ نخست به بنگله دیش، و سپس به مالیزیا رفت و از آنجا، درخواست پناهندگی اش به ایالات متحدۀ امریکا پذیرفته شد. او می گوید که فرار کرد تا فرزندانش آینده ای بهتری داشته باشند. قاسم می افزاید که روهینگیایی ها، برخلاف دیگر مردم در میانمر، حق تعلیم رایگان را ندارند و به همین دلیل، ۹۰ در صد شان، بیسواد اند.
حکومت میانمر، ادعاهای تجاوز، قتل و آتش سوزی را رد می کند، اما سازمان های مدافع حقوق بشر در ماه های اخیر تعداد زیادی از این جنایات را تایید کرده اند.
اسما و عزیزالله ، فرزندان قاسم در دروس مکتب خود خوب استند، اما آنها از وقایع اخیر در میانمر و از حملات پولیس و تندروی در برابر روهینگیایی ها که در اواخر آگست به سرکوبی و خشونت انجامید و باعث فرار بیش از ششصد هزار روهینگیایی به بنگله دیش شد، آگاهی دارند.
فلیشیا کستریکان ، رئیس برنامه های محلی خیریه های کاتولیک می گوید که روهینگیایی ها هنگام ورود به سیراکیوس نیویارک، خیلی میترسیدند ولی پس از گذشت چند وقت، اعتماد و اطمینان شان بیشتر شده است.
قاسم برای برآورده ساختن آرزوهایش، راه دشوار را با سخت کار کردن انتخاب کرده است. او در سه جا کار میکند، و اخیراً موتری برای خودش خریده است که رفتن او به کار هایش را اندکی سهل ساخته است.