چرس و دیگر مشتقات کانابیس که دود شده یا خورده و یا هم نوشیده می‌شوند، تقریباً بر فعالیت و عملکرد تمام اعضا و سیستم‌های بدن تاثیر می‌گذارد. اما دود کردن این مشتقات به دلیل اینکه مستقیم از شش‌ها وارد خون شده و به اعضا رسانده می‌شود، به سرعت نسبت به محصولات خوردنی یا نوشیدنی آن اثر می‌کند.
اکنون که مصرف مشتقات کانابیس در شماری از کشورهای جهان به شمول ۲۹ ایالت امریکا، به شمول واشنگتن دی سی قانونی شده است، مناظرۀ جدی هم در مورد زیان‌های مصرف این مشتقات و هم تاثیرات درمانی و راحت بخش آن داغ شده است.
اما تحقیقات طبی بدون درنظر داشت دیدگاه طرفداران و مخالفان چرس و مروانا، به برخی زیان‌های ناشی از مصرف تفریحی و مناسبتی و استعمال دوامدار این مشتقات پی برده است.
سیستم تنفسی
دود چرس، مانند دود تنباکو، مواد زهرآگین کیمیایی به شمول امونیا و هایدروجن سیاناید را در خود دارد. این مواد، بر اساس یافته‌های علمی، سبب تخریش مجرای تنفس و شش‌ها، تولید سرفۀ دوامدار و بلغم و در درازمدت سبب افزایش خطر ابتلا به التهاب برانش‌ها و مکروب‌های سیستم تنفسی می‌شود.
سیستم دوران خون
پس از دود کردن چرس، مواد نشه آور موجود در آن (تترا هایدروکانابینول یا THC) از شش‌ها به خون جذب شده و توسط دوران خون به تمام بدن پخش می‌شود.
دقایقی بعد از دودکردن چرس، ضربان قلب بیشتر شده و این وضعیت می‌تواند تا سه ساعت نیز ادامه یابد. اگر مصرف کننده مبتلا به بیماری قلب باشد، تشدید ضربان قلب، خطر سکتۀ قلبی را در او بیشتر می‌کند.
مغز و سیستم عصب مرکزی
چرس، مروانا و دیگر مشتقات کانابیس، سیستم عصب مرکزی را سراسر متاثر می‌کند. THC مغز را تنبیه می‌کند تا مقادیر زیاد دوپامین را تولید کند. دوپامین یک مادۀ کیمیایی است که سبب تولید احساس خوشی و فرحت در بدن می‌شود.
تتراهایدروکانابینول موجود در چرس و دیگر مشتقات کانابیس شیوۀ رسیدگی به معلومات را در مغز تغییر داده و قدرت داوری را متاثر می‌کند. این ماده همچنان مرکز حافظه را متاثر می‌کند، از اینرو در چند ساعت پس از استعمال چرس، به ندرت افراد قادر اند وقایع و اتفاقات را در حافظه نگه دارند.
چرس و مروانا همچنان آن قسمت‌های مغز را که مسوول تنظیم حرکات و توازن است نیز متاثر می‌کند، از اینرو سفارش می‌شود که افراد در هنگامی که زیرتاثیر این مواد باشند، رانندگی نکنند.
مصرف مقدار زیاد چرس و مروانا که منجر به افزایش غلظت THC در خون می‌شود، سبب ایجاد برسام یا توهم می‌شود. از اینرو برخی گزارش‌های طبی، ابتلا به برخی بیماری‌های روانی چون افسردگی و اضطراب را با استعمال مشتقات کانابیس ربط داده است.
کسانیکه مبتلا به بیماری سکیزوفرنی یا روان گسیختگی یا هم به گفتۀ عوام جنون جوانی اند، بهتر است از مشتقات کانابیس مصرف نکنند چون سبب تشدید اعراض بیماری شان می‌شود.
پس از برطرف شدن نشۀ چرس و مروانا از بدن، برخی افراد احساس خستگی داشته، برخی افسرده و عدۀ دیگر هم مضطرب می‌باشند. وابستگی به چرس نادر اما واقعی است.
در افراد زیر سن ۲۵ سال، کسانیکه مغز شان به کمال رشد و تکامل نرسیده است، مصرف چرس و دیگر مشتقات کانابیس ممکن تاثیرات ماندگار بر تفکر و حافظۀ شان برجا بگذارد.
مصرف چرس و مروانا در بارداری سبب می‌شود مغز جنین در بطن متاثر شود و کودکی که به دنیا می‌آید مشکلات حافظه و تمرکز داشته و نیز از مهارت‌های کافی حل مشکلات برخوردار نباشد.
سیستم هضمی
مصرف چرس و مروانا از طریق دهن می‌تواند سبب بروز مشکلات سیستم هضمی چون تهوع و استفراغ شود. چون THC موجود در کانابیس در جگر تجزیه می‌شود، این ماده ممکن سبب تخریب جگر نیز شود.
تحریک و افزایش اشتها، خشک شدن زبان و دهن و حس تشنگی از تاثیرات عمدۀ مشتقات کانابیس بر سیستم هضمی است.
سیستم ایمنی بدن
تتراهایدروکانابینول موجود در مشتقات کانابیس، بر اساس یافته‌های علمی، منجر به آسیب به سیستم ایمنی بدن شده و فرد را در مقابل بیماری‌ها به ویژه مکروب‌ها آسیب‌پذیر می‌کند.
با اینحال، از آنجاییکه استعمال مشتقات کانابیس به تازگی در شماری از کشورهای جهان قانونی شده است لازم به تحقیقات بیشتر است تا تمام آسیب‌های ناشی از مصرف این مواد بر بدن به درستی شناسایی شود.