ایالات متحده نسبت به کشورهای دیگر بیشترین کمک های انکشافی را برای کشور های با درآمد پایین و متوسط فراهم می کند، اما در مقایسه با ثروتی که این کشور دارد، میزان این کمک ها نسبت به کشور های اروپایی، کوتاهی می کند.
بر اساس سروی تازه انجام شده، ناروی، دنمارک، لوکزامبورک و بریتانیا هر کدام در مقایسه با ثروت و جمیعت شان کمک های قابل ملاحظه ای را در بخش صحت به کشور های با درآمد کم، فراهم کرده اند.
در گزارش آمده است که ناروی، دنمارک، لوکزامبورک و بریتانیا هر کدام از هر یک میلیون درآمدی که دارند، ۱۵۰۰ دالر آن را در بخش صحت جهانی مصرف کرده اند، در حالیکه ایالات متحده از هر یک میلیون دالر درآمد خود، فقط ۷۱۴ دالر آنرا در بخش صحت جهانی مصرف کرده است.
در گزارش امور بهداشتی آمده است هر فردیکه در ناروی ساکن است، سالانه ۱۴۹ دالر امریکایی را به بخش صحت کشور های با درآمد پایین و متوسط فراهم کرده است، در حالیکه در سال های اخیر افراد ساکن در ایالات متحده، فقط سالانه ۴۱ دالر فراهم کرده اند.
یافته های این سروی نشان می دهد که ناروی ۲.۳ در صد بودجۀ بخش بهداشتی خود را در بخش صحت جهانی مصرف کرده است، در حالیکه میزان کمک های ایالات متحده در این بخش، فقط به صفر اعشاریه چهار در صد می رسد.
در این گزارش آمده است که شهروندان ناروی و لوکزامبورک، حدود ۵۰ در صد نسبت به شهروندان هر کشور دیگر در قسمت کمک های صحی سهم گرفته اند و میزان کمک های آنان در مقایسه با شهروندان امریکایی، ۲۰۰ در صد بیشتر است.
در حال حاضر، کشور های با درآمد پایین و متوسط، شاهد بیش از ۸۷ در صد امراض جهانی استند، اما فقط ۳۵ در صد پول بهداشت جهانی در آن کشور ها به مصرف می رسد.
موثریت کمک های امریکا
جین کیتس، رئیس صحت جهانی و پالیسی HIV بنیاد خانوادۀ کایزر مستقر در واشنگتن دی سی، می گوید که این مطالعه نشان می دهد که ایالات متحده در قسمت فراهم آوری کمک های بخش صحی "بی نهایت سخاوتمند" بوده و زندگی میلیون ها انسان را نجات داده است.
جوزف دیلمن، یکی از پژوهشگران ارشد و نویسنده بخش کمک های صحی ایالات متحده برای کشور های با درآمد کم و یا متوسط، می گوید که بخش اعظم کمک های صحی امریکا در بخش های حمایت از مادران، نوزدان، کودکان، مقابله با توبرکلوز و ویروس HIV و تشخیص و درمان افراد مبتلا به ایدز صرف شده است. علاوه بر آن، امریکا در برابر مقابله با امراض چون ایبولا و زیکا نیز کمک های قابل ملاحظه فراهم کرده است.
به گفتۀ این پژوهشگر، میزان مرگ و میر افراد در کشور های رو به انکشاف بین های سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ در مقایسه با حال، دو برابر بیشتر بود. اما با توجه به کاهش کمک های جهانی ادارۀ دونالد ترمپ، رئیس جمهور ایالات متحده، برای کشور های رو به انکشاف، آقای دیلمن هشدار داد که هرگاه چنین کمک های کاهش یابد، میزان مرگ و میر افراد در کشور های رو به انکشاف ممکن دو باره افزایش یابد.
علاوه بر آن، به گفتۀ این پژوهشگر به مجردیکه کمک های صحی برای کشور های رو به انکشاف قطع گردد و این کشور قادر نشوند از شیوع امراض همه گیر محلی جلوگیری کنند، چنین امراض ممکن به سطح جهان سرایت کند.
خانم کیتس نیز نگرانی مشابه دارد و می گوید که کاهش کمک های بخش صحی امریکا ممکن موجب عواقب نا مطلوب شد.او می گوید که هرگاه کمک های ایالات متحده در بخش صحت جهانی کاهش یابد، جهان ممکن شاهد بیش از ۱۹۷ هزار مورد تازۀ ویروس HIV و بیش از ۳۱۰۰۰ مورد تازۀ توبرکلوز شود.