اعضای تیم باسکتبال زنان دارای معلولیت در هرات که تازه تمرینات خود را از سرگرفته اند، می‌گویند که برای آن‌ها باسکتبال بیشتر از یک بازی ارزش دارد.
یک سال پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، دختران نوجوان و زنان هنوز اجازه نیافته اند به مکتب یا کار بروند و حضور آنان در زنده گی اجتماعی متاثر شده است.
پیش از حاکمیت طالبان، تیم بسکتبال زنان دارای معلولیت در هرات ۲۵ عضو داشت، اما اکنون ۱۵ نفر از آنان باقی مانده و هفته یکبار در یکی از مراکز سرپوشیده ورزشی تمرین می‌کنند.
اکثر اعضای این تیم، قربانیان مرض فلج اطفال یا پولیو استند. آن‌ها امیدوار اند که از این طریق سطح آگاهی مردم را در مورد اهمیت واکسین پولیو بالا ببرند.
اعضای این تیم بسکتبال می‌گویند که تمرینات ورزشی برای آن‌ها از نظر روانی و جسمی مفید است و می‌خواهند عضلاتی را که به دلیل پولیو از دست داده اند، تقویت شوند.
زهرا محبی، عضو این تیم، یک تن از قربانیان پولیو، یگانه نان آور خانه‌اش است. او پدر خود را در ۱۰ سالگی از دست داد و با مادر و دو عضو فامیل‌اش زندگی می کند. منبع عاید او خیاطی در خانه است.
او گفت که یکسال دوری از تمرینات بسکتبال بر وضعیت صحی‌اش تاثیرات بدگذاشته است.
نادر شاه حیدری، مدیر المپیک ولایت هرات، گفت امیدوار است که سایر زنان ورزشکار بتوانند به تمرینات برگردند.
اما شمار زیاد از زنان ورزشکار به دلیل اینکه نمی خواستند در حاکمیت طالبان در قید خانگی بمانند، کشور را ترک کرده اند.