تابوت دییگو ارماندو مارادونا، ستارۀ فوتبال ارجنتاین که روز چهارشنبه به عمر ۶۰ سالگی در اثر حملۀ قلبی درگذشت، روز پنجشنبه ۲۶ نومبر (ششم قوس) در کاخ ریاست جمهوری ارجنتاین گذاشته شد تا علاقمندانش با این اسطورۀ ورزش وداع کنند.
البرتو فرناندز، رییس جمهور ارجنتاین اندکی پس از نشر خبر مرگ مارادونا سه روز عزای ملی را اعلام کرد.
عزاداران که اکثر آنان اشک می‌ریختند و شماری از آنان هم پیراهن شماره ۱۰ تیم ملی فوتبال ارجنتاین را که زمانی به مارادونا تعلق داشت به تن کرده بودند، در صف های طولانی از کنار تابوت این قهرمان نامدار جهان فوتبال رد شده و با وی بدرود می‌گفتند.
خبرگزاری فرانس پرس از قول سبستیان سانچی، سخنگوی مارادونای فقید گزارش داده است که پیکر وی در آرامگاه هاردین دی پز به خاک سپرده می‌شود، جاییکه پدر و مادر مارادونا نیز در آن مدفون اند.
نه تنها مردم ارجنتاین، بلکه شمار زیادی از رهبران و چهره‌های مشهور جهان به خاطر درگذشت دییگو مارادونا ابراز تاثر کرده اند.
لیونل مسی که در عصر کنونی ابر ستارۀ فوتبال ارجنتاین است پس از درگذشت مارادونا گفته است: "او از نزد ما رفته است، اما هرگز ما را ترک نخواهد کرد زیرا دییگو جاودانه است."
پلی، اسطورۀ ۸۰ سالۀ فوتبال برازیل که همواره با مارادونا مقایسه می‌شد ابراز آرزومندی کرده است که روزی در آسمان‌ها با هم بازی کنند.
با وصف نگرانی از شیوع کروناویروس، سیلی از هواداران مارادونا شام چهارشنبه در خیابان‌های بونیس آیریس برآمده و در سوگ وی عزاداری کرده و شمع افروختند.
"دست خدا"
به تاریخ ۳۰ اکتوبر ۱۹۶۰ در محلۀ لانوس در جنوب شهر بونیس آیریس در یک خانوادۀ فقیر پسری به دنیا آمد که پدر و مادرش او را دییگو ارماندو مارادونا نام نهادند؛ دییگو پسانتر‌ها به یکی از نامدارترین ستاره‌های ورزشی جهان مبدل شد.
گول تاریخی مسما به "دست خدا" در برابر تیم انگلستان در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ مکسیکو، یکی از بازی‌های مشهور مارادونا در زندگی حرفه‌ای فوتبال وی است. بعدها فدراسیون بین‌المللی فوتبال یا فیفا این گول را به نام "گول قرن" نام نهاد.
گری لینکر، فوتبالر بریتانیایی که در جام جهانی ۱۹۸۶ در ترکیب تیم انگلستان در مقابل مارادونا بازی می‌کرد، او را "عالی‌ترین بازیکن همه عصرها" خوانده است.
با حضور در چهار جام جهانی و شرکت در ۹۱ مسابقۀ ملی، مارادونا ۳۴ گول را برای ارجنتاین به ثمر رساند. او که قهرمان ملی ارجنتاین شناخته می‌شود، زندگی پر از فراز و فرود داشت؛ از فقر در کودکی گرفته تا اوج شهرت در سطح جهان و سپس اعتیاد به مخدرات و الکول.
در جام جهانی ۱۹۹۴ ایالات متحده، دییگو مارادونا به صفت کپتان تیم ملی ارجنتاین حضور یافت، اما به دلیل استعمال مواد ممنوعۀ افیدرین از تیم اخراج و به کشورش برگردانده شد.
در دو دهۀ پسین مارادونا سه بار به خاطر اختلاطات مرتبط با اعتیاد به وضعیت بسیار وخیم به شفاخانه منتقل شده بود. او در اوایل ماه روان میلادی به دلیل بندش یک رگ مغزش توسط لختۀ خون، عملیات جراحی مغز را موفقانه سپری کرد و حدود دو هفته پیش از شفاخانه رخصت شده بود.
"بدرود دییگو"
با آنکه مارادونا زادۀ یک خانوادۀ فقیر بود، استعداد خارق العادۀ وی در رشتۀ فوتبال، پای او را در نوجوانی به تیم‌های جونیرز و بوکای ارجنتاین باز کرد.
سپس درخشش وی سبب شد که به تیم بارسلونای اسپانیا راه یابد، اما به زودی در آن تیم با برخورد درشت و کم مهری هم‌تیمی‌هایش روبرو شد و مجبور به ترک بارسلونا شد.
او سرانجام به تیم ناپولی ایتالیا رفت، تیمی‌که با حضور وی دو بار در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۹۰ لقب قهرمانی ایتالیا و یک بار هم لقب قهرمانی اروپا را از آن خود کرد.
تیم ناپولی با نشر پیامی در تویتر خطاب به مارادونا نگاشته است: "همیشه در قلب‌های مان جا داری. بدرود دییگو."
شهرداری ناپولی ایتالیا نیز اعلام کرده است که استدیوم سان پاولو از این پس به نام "مارادونا" یاد خواهد شد.
مارادونا در سال ۱۹۹۷ و در ۳۷مین سالروز تولدش، بازنشستگی از فوتبال حرفه‌ای را اعلام کرد. سپس، برای مربی‌گری فوتبال در امارات متحدۀ عرب، مکسیکو و ارجنتاین پرداخت اما دستآورد چندانی نداشت.
در سال ۲۰۰۰ فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) نظرپرسی را در مورد بازیکن قرن فوتبال راه اندازی کرد که در آن مارادونا با گرفتن ۵۴ درصد آرا در صدر قرار گرفت و پلی با ۱۸ درصد آرا دوم بود، اما فیفا هر دوی آنان را برندۀ مشترک مقام نخست اعلام کرد.