هفتهنامۀ ایکانومیست بریتانیا حدود سه هفته پیش مقالهای را زیر عنوان "چرا زنان در جهان عرب چاقتر از مردان اند" با عکسی از ایناس طالب هنرپیشۀ عراقی، به عنوان "ایدیال زیبایی" در جهان عرب نشر کرد.
واژۀ "چاقی" که در غرب به ویژه ایالات متحده به تابو مبدل شده و بیشتر مردم در کشورهای غربی این واژه را تا حدی توهینآمیز تلقی میکنند، شش بار در مقالۀ ایکانومیست به کار رفته بود و این امر سبب واکنشهای گسترده و مختلط کاربران شبکههای اجتماعی شد.
برخی کاربران شبکههای اجتماعی کاربرد واژۀ چاق برای زنان عرب را "زنستیزانه" توصیف کردهاند. برخی گروههای حقوق بشری آن را تقبیح کرده و شماری دیگر آن را "برداشت تحقیرآمیز" از زنان عرب عنوان کردند.
ایناس طالب، هنرپیشۀ ۴۲ سالۀ عراقی گفته است که بر ضد هفتهنامۀ ایکانومیست اقامۀ دعوا میکند. او گفته است که چارهای نداشت جز اینکه در برابر نشر این گزارش صدا بلند میکرد. او گفت: "آنان تصویر مرا با یک روش آزاردهنده و منفی در این مبحث کار گرفتند. من مخالف این کار استم که شکل اندام یک فرد برای تشخیص ارزش انسانیت وی به کار برده شود."
با آنکه کارشناسان واگیری چاقی در جهان عرب و پیوند آن با فقر و تبعیض جنسیتی را تصدیق میکنند، قضیۀ طالب و غوغای ناشی از آن به موضوع شرم از اندام روشنی میاندازد که در شرق میانه ریشۀ عمیق داشته اما به ندرت در مورد آن بحث میشود.
ایناس طالب به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفت: "اگر دانشجویی به مکتب میرود و تبصرههای منفور شنیده و دیگر دانشجویان او را به خاطر چاق بودن اذیت میکنند، او چه حسی خواهد داشت؟ این مقاله [ایکانومیست] نه تنها مرا توهین کرده است بلکه حقوق تمام زنان عراقی و جهان عرب را پامال کرده است."
خبرگزاری اسوشیتدپرس گفته است که هفتهنامۀ ایکانومیست تا کنون به چندین درخواست پاسخ نداده و از تبصره در این مورد خودداری کرده است.
در گزارش ایکانومیست آمده است که تمایل و علاقمندی وافر به زنان فربه در شرق میانه سبب افزایش چاقی میان زنان در کشورهای این منطقه شده است. همچین چاق بودن زن در شمار زیاد کشورهای شرق میانه به عنوان نشانۀ آسایش، سلامتی و باروری زن پنداشته میشود.
تحقیقات نشان میدهد که جهانی شدن معیارهای زیبایی اندام زنان در غرب، چه از طریق اشتهارات، نشرات تلویزیون و شبکههای اجتماعی، سبب شده است که زنان در جهان عرب نیز به این معیارها فکر کنند.
تقاضا برای عملیات جراحی زیبایی در شماری از کشورهای عرب مثل لبنان رو به افزایش است، هرچند بر اساس پژوهشها، هنوز هم شماری از زنان سالمند در ساحات روستایی در کشورهای شرق میانه چاقی را نشانۀ تمول، ناز و نعمت زن میپندارند.
امانی اسیبی، مدل تونسیتبار به این باور است که طرز دید اجتماعی در شرق میانه نسبت به اندام زن هنوز هم تابو است و سبب افزایش زنان اضافه وزن و چاق در جهان عرب به ویژه کویت و عربستان سعودی شده است.
با اینحال، به گفتۀ خانم اسیبی آگاهی زنان عرب روز به روز در حال افزایش است و به باور وی مقالۀ ایکانومیست در مورد اندام "هوسانگیز" مایۀ بیداری بیشتر شده است.
بنیاد حیا مستقر در بغداد که از زنان رسانهای در عراق حمایت میکند، گزارش ایکانومیست را تقبیح کرده و خواسته است که این مجله از ایناس طالب پوزش بخواهد.
بنیاد مساوه در مالیزیا که در زمینۀ برابری در جهان اسلام فعالیت دارد، نیز واکنش زنان جهان عرب را به نشر مقالۀ ایکانومیست ستوده و آن را نشانۀ صدای جمعی آنان برای طرد کردن کردارهای جنسی، نژادی و چاقی ستیزی خوانده است.
سمنتا کین، وکیل خانم طالب گفته است که اقدام قانونی را علیه مجلۀ ایکانومیست روی دست گرفته و نخست با ارسال مکتوبی از این رسانه خواسته است تا از طالب معذرت بخواهد.