بیجنگ نگران است که تداوم جنگ و خشونت در افغانستان اقلیت مسلمان را در چین وادار سازد تا علیه اقتدار کمونست آن کشور قیام کنند.
ادامۀ خشونت ها در افغانستان نگرانی کشور های منطقه را برانگیخته و خروج نیرو های خارجی از آن کشور هراس از قوت گرفتن جنگجویان اسلامگرا و برگشت به جنگ های داخلی را افزایش بخشیده است.
ایالات متحده و متحدانش ماموریت جنگی شان را در افغانستان در ماه دسامبر سال جاری پایان می بخشند، اما حملات مرگبار شورشیان طالب همچنان ادامه داشته و تلاشهای کابل برای حل مسالمت آمیز این بحران تا کنون به جایی نرسیده است.
وانگ یی، وزیر خارجه چین در دیداری از افغانستان به روز شنبه، بر این نکته تاکید کرده گفت "افغانستان از اهمیت و نفوذ خاصی برخوردار است. صلح و ثبات در این کشور، بر امنیت غرب چین، و از همه مهمتر، برآرامش و انکشاف تمام منطقه اثر گذار می باشد."
آقای وانگ هشدار داد در صورتی که افغانستان بر مشکلات سیاسی و قومی پیروز نگردد، آیندۀ دشواری در پیش خواهد داشت. اما از سوی دیگر، وزیرخارجۀ چین با اظهار امیدواری از گسترش روابط میان افغانستان وایالات متحده به منظور ایجاد ثبات دایمی در آن کشور، برنگرانی های کشورهای منطقه نیز انگشت نهاد.
اینکه آیا روابط نیک میان پاکستان و چین تاثیرات منفی بر اقتصاد افغانستان به جا خواهد گذاشت، آذرخش حافظی مسوول روابط خارجی اتاق تجارت و صنایع افغانستان می گوید که چین به دلیل آنکه از ثبات و آرامش در منطقه نفع می برد، نمی خواهد وارد بازی سیاسی پاکستان با افغانستان گردد.
نقش پاکستان به حیث دوست چین
آقای حافظی به رادیو آشنا صدای امریکا گفت "جای شکی نیست که پاکستان نزدیک ترین متحد چین در منطقه بود و از سالها به اینسو، این دو کشور پیمان های زیادی عقد کرده اند. اما چین به خاطر نگهداشت منفعتش ،خواهان پایداری صلح در منطقه و یک افغانستان با ثبات است. پس به این ترتیب چین تنها در پی پیاده کردن پالیسی اقتصادی خودش در افغانستان خواهد بود."
در حالی که نیرو های خارجی برای خروج از افغانستان آمادگی می گیرند و کمک های غرب به این کشور کاهش می یابد، آیا چین خواهد توانست جاگزینی برای افغانستان محسوب گردد، آقای حافظی به این باور است که با در نظرداشت سطح کمکهای غرب به این کشور، چین در آینده نیز نخواهد توانست جای خالی غرب را در افغانستان پر کند.
آقای حافظی می گوید " اگر ما به حجم کمک های جامعۀ جهانی در سیزده سال گذشته نگاه کنیم ،مجموعۀ کمک های ایالات متحده به ۱۰۳ میلیارد دالر و کمک های متحدین دیگر ایالات متحده به مانند جاپان و سایر کشور ها به ۳۰ میلیارد دالر می رسد؛ در حالیکه حجم کمک های چین در سیزده سال گذشته به افغانستان به ۲۰۰ ملیون دالر هم نمی رسد. پس به این ترتیب امکان ندارد که چین بتواند جاگزین ایالات متحده و متحدین آن گردد."
قرار است چین میزبان دور بعدی نشست سالانه میان رهبران افغانستان، پاکستان و ترکیه باشد که در اواخر امسال برگزار می شود. انتظار می رود این نشست بر چگونگی دسترسی افغانستان به ثبات سیاسی، اقتصادی و امنیتی تمرکز کند.
رابطۀ رسمی و سیاسی افغانستان با چین در نیمۀ دوم قرن بیست شکل گرفت - زمانی که انقلاب در چین در سال ۱۹۴۹، منجر به قدرت رسیدن حزب کمونست به رهبری مائوتسیتونگ و ایجاد "جمهوری خلق چین" گردید.
ادامۀ خشونت ها در افغانستان نگرانی کشور های منطقه را برانگیخته و خروج نیرو های خارجی از آن کشور هراس از قوت گرفتن جنگجویان اسلامگرا و برگشت به جنگ های داخلی را افزایش بخشیده است.
ایالات متحده و متحدانش ماموریت جنگی شان را در افغانستان در ماه دسامبر سال جاری پایان می بخشند، اما حملات مرگبار شورشیان طالب همچنان ادامه داشته و تلاشهای کابل برای حل مسالمت آمیز این بحران تا کنون به جایی نرسیده است.
وانگ یی، وزیر خارجه چین در دیداری از افغانستان به روز شنبه، بر این نکته تاکید کرده گفت "افغانستان از اهمیت و نفوذ خاصی برخوردار است. صلح و ثبات در این کشور، بر امنیت غرب چین، و از همه مهمتر، برآرامش و انکشاف تمام منطقه اثر گذار می باشد."
آقای وانگ هشدار داد در صورتی که افغانستان بر مشکلات سیاسی و قومی پیروز نگردد، آیندۀ دشواری در پیش خواهد داشت. اما از سوی دیگر، وزیرخارجۀ چین با اظهار امیدواری از گسترش روابط میان افغانستان وایالات متحده به منظور ایجاد ثبات دایمی در آن کشور، برنگرانی های کشورهای منطقه نیز انگشت نهاد.
اینکه آیا روابط نیک میان پاکستان و چین تاثیرات منفی بر اقتصاد افغانستان به جا خواهد گذاشت، آذرخش حافظی مسوول روابط خارجی اتاق تجارت و صنایع افغانستان می گوید که چین به دلیل آنکه از ثبات و آرامش در منطقه نفع می برد، نمی خواهد وارد بازی سیاسی پاکستان با افغانستان گردد.
نقش پاکستان به حیث دوست چین
آقای حافظی به رادیو آشنا صدای امریکا گفت "جای شکی نیست که پاکستان نزدیک ترین متحد چین در منطقه بود و از سالها به اینسو، این دو کشور پیمان های زیادی عقد کرده اند. اما چین به خاطر نگهداشت منفعتش ،خواهان پایداری صلح در منطقه و یک افغانستان با ثبات است. پس به این ترتیب چین تنها در پی پیاده کردن پالیسی اقتصادی خودش در افغانستان خواهد بود."
در حالی که نیرو های خارجی برای خروج از افغانستان آمادگی می گیرند و کمک های غرب به این کشور کاهش می یابد، آیا چین خواهد توانست جاگزینی برای افغانستان محسوب گردد، آقای حافظی به این باور است که با در نظرداشت سطح کمکهای غرب به این کشور، چین در آینده نیز نخواهد توانست جای خالی غرب را در افغانستان پر کند.
آقای حافظی می گوید " اگر ما به حجم کمک های جامعۀ جهانی در سیزده سال گذشته نگاه کنیم ،مجموعۀ کمک های ایالات متحده به ۱۰۳ میلیارد دالر و کمک های متحدین دیگر ایالات متحده به مانند جاپان و سایر کشور ها به ۳۰ میلیارد دالر می رسد؛ در حالیکه حجم کمک های چین در سیزده سال گذشته به افغانستان به ۲۰۰ ملیون دالر هم نمی رسد. پس به این ترتیب امکان ندارد که چین بتواند جاگزین ایالات متحده و متحدین آن گردد."
قرار است چین میزبان دور بعدی نشست سالانه میان رهبران افغانستان، پاکستان و ترکیه باشد که در اواخر امسال برگزار می شود. انتظار می رود این نشست بر چگونگی دسترسی افغانستان به ثبات سیاسی، اقتصادی و امنیتی تمرکز کند.
رابطۀ رسمی و سیاسی افغانستان با چین در نیمۀ دوم قرن بیست شکل گرفت - زمانی که انقلاب در چین در سال ۱۹۴۹، منجر به قدرت رسیدن حزب کمونست به رهبری مائوتسیتونگ و ایجاد "جمهوری خلق چین" گردید.