نگرانی از بازگشت ایبولا به غرب افریقا

داکتران و سایرکارمندان صحی نیز از ایبولا بیم دارند

مردم و مامورین صحی در گینی در غرب افریقا به سبب افزایش شمار قربانیان ایبولا از بازگشت این مرض کشنده نگران اند.

در غرب افریقا موسم بارندگی ها است و جاده ها برای انتقال ادویه و سامان مورد نیاز برای مصاب شدگان به ایبولا گل الود می گردد. این یکی از موانعیست که ختم این مرض واگیر را در گینی و سیرالیون با دشواری مواجه میسازد.

از جمله سایرموانع برای نابودی این بیماری طرز فکر مردم است. مردمانیکه در میان بحران ایبولا برای بیشتراز یکسال زندگی کرده اند اکنون وقوع این ویروس کشنده را عادی می پندارند. این مطلب را داکر بروس ایلوارد از سازمان صحی جهان بیان داشت.

او افزود که مردم به مرور زمان با ایبولا خوی می گیرند. درین جوامع مریضان بیماری در خانه ها تداوی می شوند و کوشش میشود احتیاط لازمه بخرچ داده شود.

او میگوید دریک سطح متفاوتر بین المللی مردم دربرابروقوع ایبولا عادی شده اند که واقعا زیاد قابل تشویش است.

الا واتسن سترایکر در وبسایت داکتران بی سرحد میگوید که با ایبولا شرمندگی، خوف و انکار یکجا می باشد.

او می افزاید ایبولا مرضیست که خوف را درمیان مردم از ملک قریه تا رئیس جمهور کشور تولید میکند. داکتران و نرس ها ازین مرض خوف دارند. فعالانی که درخصوص ایبولا آموزش دیده اند نیز از آن در بیم اند و مریضان این بیماری ازان متوحش میشوند.

به فکر سترایکراین بزرگترین مانعیست که باید بالای آن فایق آمد. وقتی مردم خوف دارند درین صورت انکار ازان عام می گردد.

شناخت کسانیکه با مریضان تماس داشته اند به همان اندازه مهم است که بردن مریضان به مراکز تداوی مهم است. سوفی سباتیرکه او نیز با داکتران بدون سرحد کار می کند از کوناکری با صدای امریکا صحبت کرده این مطلب را بیان داشت.

او میگوید حتی اگریک واقعه ایبولا تازه کشف شود به این معنی است که مرض واگیرهنوز ختم نشده است.

یکی دیگراز موانع سیستمهای ضعیف صحت عامه است. بسیاری از شفاخانه ها در غرب افریقا با مشکل آب جاری و برق مواجه اند. سیرالیون، گینی و لایبریا از جامعه بین المللی طالب کمک اند تا بتوانند تسهیلات صحی عصری اعمار کنند.

داکتر تام فرایدن از مرکز کنترول امراض دریک بیانیه ای در بانک جهانی درماه مارچ گفت

که داشتن زیربنای صحت عامه برای نابودن مرض همان اندازه مهم است که عاری بودن از مرض مهم است.

او گفت که در ابتدای شیوع واگیر یک بیماری قبل ازینکه جامعه بین المللی دست به کدام اقدامی بزند سیستم خوب صحت عامه دریک کشور می تواند فوری دست بکار شود.