کشورهای فنلند و سویدن روز چهارشنبه ۱۳ اپریل (۲۴حمل) پس از آن به مراحل مهمی در مسیر کسب عضویت احتمالی سازمان پیمان اتلانتیک شمالی (ناتو) رسیدند که دولت فنلند گزارشی امنیتی را برای قانونگذاران این کشور صادر کرد و حزب حاکم سویدن بازنگری گزینههای پالیسیهای امنیتی را آغاز کرد.
تهاجم روسیه بر اوکراین در ۲۴ فبروری باعث افزایش حمایت پیوستن به ناتو در این دو کشور شمال اروپا شده و نظرسنجیها نشان میدهد که اکثریت مردم در فنلند مایل به پیوستن به ناتو بوده و در سویدن حامیان ناتو حتا بیشتر از آن است.
فنلند، کشوری با ۵.۵ میلیون نفوس، طولانی ترین مرز اتحادیه اروپا با روسیه- ۱۳۴۰ کیلومتر- را دارد در حالیکه سویدن هیچ مرز مشترکی با روسیه ندارد.
روسیه به سویدن و فنلند هشدار داده است که در صورت پیوستن به ناتو با اقدامات تلافی جویانه که "عواقب نظامی و سیاسی" در پی خواهد داشت، مواجه خواهند شد و افزوده است که پیوستن آنان به ناتو به ثبات در اروپا کمک نمیکند.
سانا مارین، صدر اعظم فنلند روز چهارشنبه ۱۳ اپریل در یک کنفرانس خبری مشترک با مگدالینا اندرسن، همتای سویدنی خود در استکهلم، گفت که فنلند آماده است تا "در عرض چند هفته" در مورد عضویت در ناتو تصمیم بگیرد.
خانم مارین تاکید کرد که فنلند و سویدن، دو کشور همسایه شمال اروپا که روابط نزدیک اقتصادی، سیاسی و نظامی دارند، تصمیمات مستقلی در مورد سیاست امنیتی خود، از جمله اینکه آیا به ناتو بپیوندند، خواهند گرفت.
صدر اعظم فنلند گفت: "اما ما این کار را با درک روشنی انجام میدهیم که انتخابهای ما نه تنها بر خودمان، بلکه بر همسایگانمان نیز تاثیر میگذارد" و افزود که ترجیح میدهد فنلند و سویدن هردو عضو ناتو شوند.
اندرسن گفت که سویدن و فنلند در هفتههای آینده "گفتگوی بسیار نزدیک و گفتگوهای بسیار صریح و صادقانهای" در مورد انتخاب کشورهایشان خواهند داشت.
مارین و اندرسن احزاب سوسیال دموکرات حاکم را در کشورهای خود رهبری می کنند. انتظار می رود که احزاب حاکم در این دو کشور در اوایل و اواخر ماه می دیدگاه خود را در مورد پیوستن به ناتو اعلام کنند.
پارلمانهای هر دو کشور نیز آماده اند تا در نهایت درباره این موضوع تصمیم بگیرند؛ تصمیمی که ممکن در فنلند در اواخر ماه می و در سویدن اندکی پس از آن اتخاذ شود.
سازمان پیمان اتلانتیک شمالی یا ناتو که اکنون ۳۰ عضو دارد به تاریخ چهارم اپریل ۱۹۴۹ میلادی در شهر واشنگتن دی سی امریکا بنیانگذاری شد. هدف اساسی این پیمان که چهار سال پس از پایان جنگ جهانی دوم ایجاد شد، دفاع جمعی از کشورهای عضو آن بوده است.
در تهیۀ این مطلب از گزارش خبرگزاری اسوشتیدپرس استفاده شده است.