فاصلهٔ‌ اجتماعی چگونه صحت روانی را متاثر می سازد 

با گسترش کروناویروس در جهان،‌ حکومت‌ها از مردم شان خواسته اند تا فاصلهٔ اجتماعی را مراعات کنند و در خانه‌های شان باقی بمانند.

متخصصین می‌گویند که انزوا و فاصلهٔ‌ اجتماعی بسیار دشوار است و نباید صدمهٔ ناشی از آن دست کم گرفته شود.

متخصصین از گذشته‌ها می‌دانند که تنهایی یا احساس انزوا می‌تواند به دلتنگی، افسردگی و زوال عقل یا امراض روانی منتهی شود.

تنهایی و انزوا می‌تواند سبب ضعف سیستم ایمنی بدن، چاقی، فشار بلند خون، امراض قلبی و کوتاهی عمر نیز شود.

کودکانی که دوستان کمتر دارند بیشتر در مکاتب مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند و این سبب می‌شود که خود را منزوی کنند که در نتیجه سبب دلواپسی، افسردگی و تاخیر رشد شان می‌شود.

اما زمانی که بحث از انزوای مرتبط به همه‌گیری جهانی مانند کوید۱۹ به میان میاید، کارشناسان هیچ سندی ندارند که به آن مراجعه کنند.

الینا میکالیسن، مدیر بخش روانشناسی شفاخانه اطفال سن انتونیو ایالت تکزاس به صدای امریکا گفت که مطالعات آنان بیشتر در مورد انزوای جبری و یا عدم حمایت از یک شخص است.

او افزود: "در وضعیتی که ما قرار داریم، حمایت اجتماعی به اندازهٔ زیاد وجود دارد و حمایت اجتماعی از بزرگترین اسبابی است که سبب صحت جسمی و روانی خوب است."

متخصصین می‌گویند که در وضعیت کنونی، تمام جهان در شرایط همسان قرار دارد و این تشابه به توسعه سریع استراتیژی‌های مجادله از منابع متعدد منتج می‌شود که این منابع می‌تواند شامل دوستان،‌ مکاتب و کار و بار باشد.

رواشناسان توصیه می‌کنند که مردم باید در شرایط کنونی ارتباط خویش را با دیگران قطع نکنند، به گونه منظم ورزش کنند و روز خویش را طوری تنظیم کنند که همه اعضای خانواده هدفی برای سپری روز داشته باشند.

متخصصین می‌گویند که انتظار و تشویش در مورد بیمار شدن سبب افزایش اضطراب می‌گردد.