پس از چندین هفته آماده گی ها حامدکرزی، رئیس جمهور افغانستان، صبح پنجشنبه دیدگاه اش در مورد اولویتهای دولت و مردم در سه سال آینده را بیان داشت. اگر چه آقای کرزی هیچ راهکار عملی نوی را برای رفع دو چالش عمده دولت افغانستان – فساد اداری و حکومتداری ضعیف – ارایه نکرد، اما خواستار حمایت قانون گزاران و جامعه جهانی برای برنامه به اصطلاح غیرمصلحتی و جدی اش شد.
سخنرانی حدود یک ساعتۀ حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان، که بعضا با کف زدن ها و مداخلات وکلا همراه بود، مملو از کنایه ها و بیانات عمومی بود تا اینکه متمرکز بر یکی دو موضوع اساسی باشد.
مجرمین جهادی؟
در آغاز سخنرانی آقای کرزی از جهاد گروه های افغان بر ضد شوروی سابق حرف زد که به باور او به منفعت بسیاری کشورهای جهان انجامید، اما برای افغانستان نتایج آن فاجعه بار بود.کرزی گفت: "ما برعکس بدبخت تر و بیچاره تر شدیم. دلایلش هم واضح است و ضرورت به بیان ندارد."
اما ضرورت بیان، شاید وجود داشته باشد بویژه در حالیکه هنوز مشخص نیست که عوامل و مسوولین بدبختی و بیچاره گی مردم کی ها بودند.
آقای کرزی در بخش دیگری سخنرانی اش گفت: "ملت افغانستان ما را دوباره اجازه داد که با تمام جرم های را که داشتیم، پس بیایم و درین خاک موقع خدمت را پیدا کنیم."
ارتکاب جرم، چیزی که رئیس جمهور کرزی به آن اذعان ورزید، اصولا مستوجب حسابدهی و رسیده گی عدلی و قضایی است اما ظاهرا آقای کرزی عدم انفاذ عدالت بر جرایم گذشته را در فرصت "خدمت" توجیه می کند.
اساس تحریک طالبان
بدنبال اوج قوماندانسالاری و هرج و مرج در کشور، تحریک طالبان ایجاد گردید که به گفته آقای کرزی در اوایل مردم به آنها همکار بودند. "در همین مجلس امروز ما بسیاری شخصیت های هستند که با آنها همکار شدند به شمول خودم از همکاران اول طالبان بودم."
اما به باور رئیس جمهور افغانستان بعد از تاسیس، تحریک طالبان از هدف اصلی خود منحرف شده و در انحصار خارجی ها قرار گرفت.
این استدلال آقای کرزی با تحقیقات و نوشته های که درباره ریشه های تحریک طالبان انتشار یافته، در تناقض است. به باور بسیاری نویسنده گان و محققین، تحریک طالبان از بدو تاسیس با نهادهای پاکستانی روابط تنگاتنگ داشته است.
اگر این گفته آقای کرزی را قبول کرد که تحریک طالبان به هدف از میان برداشتن آنارشیزم ایجاد شده توسط گروه های جهادی ایجاد شده بود، پرسش این خواهد بود که آیا این هدف حاصل شد یا خیر.
کرزی که خود برای از میان برداشتن ملیشه های جنگجو و رهبران آنها از قدرت با طالبان کمر بسته بود، متهم به بازگردانیدن و مشروعیت دهی به گروه ها و رهبران جهادی است.
با مارشال فهیم کی صبحت کرد؟
رئیس جمهور افغانستان در این اواخر بارها از تلاش برای تجزیه یی کشورش توسط عناصر خارجی اظهار نگرانی نموده است.
آقای کرزی دانا رورابکر، یک قانون گذار امریکایی، را به طرح تجزیه افغانستان متهم کرده است، اتهامی که رورابکر آنرا رد می کند.
حامدکرزی گفت به یک مقام طالبان که به فرمان ملامحمد عمر، رهبر این گروه، به پاکستان رفته بود طرح تجزیه افغانستان پیشنهاد شد. کرزی گفت طرح پاکستان از جانب آن مقام طالب، که آقای کرزی نامی از او نبرد، بلادرنگ رد شد.
همچو یک پیشنهادی به مارشال قسیم فهیم، معاون اول ریاست جمهوری افغانستان، هم در سالهای ۲۰۰۱ شده بود.
"یکی از بزرگان خارجی برای شان (مارشال فهیم) گفت که ما حاضر هستیم شما را در همین جای که هستید بالاتر از هندوکش جابجا کنیم، جنوب را فراموش کنید."
آقای کرزی گفت که مارشال فهیم، که آنزمان مارشال نبود، این سفارش را رد کرد.
اما آقای کرزی مشخص نساخت که آن "بزرگ خارجی" کی بود.
بهترین روابط خارجی
در حالیکه عوامل بحران و جنگ در افغانستان بیرونی خوانده میشود، آقای کرزی میگوید دولتش بهترین نوع روابط را با کشورهای جهان تجربه نموده است.
به باور آقای کرزی، افغانستان از گزند رقابتها و اختلافات کشورهای رقیب در امان است.
این اظهارات رئیس جمهور افغانستان با آنچه از مداخلتهای خرابکارانه ایران، پاکستان و سایر دولت ها در افغانستان خوانده میشود سازگار نیست.
اما آقای کرزی این را هم گفت که تحت هر شرایطی، نهادهای نظامی و امنیت ملی افغانستان باید استحکام یابد.
"ما سنگ به شکم بسته کرده، گرسنه می مانیم، کاه میخوریم ولی قوت های خود را به هر قیمت می سازیم."
اگر داشتن نیروهای نظامی قوی برای افغانستان یک امر حیاتی پنداشته میشود و از جانبی دیگر روابط این کشور با همسایه ها و جهان "بهترین" خوانده شود، پس میتوان گفت که تهدیدات امنیت ملی در افغانستان از عوامل درونی سرچشمه می گیرد.