اخلاق: میراث فرهنگی وابسته به یک کشور نیست

مثنوی مولوی، یکی از بزرگترین آثار فرهنگی عرفانی زبان دری - فارسی است که جغرافیا نمی شناسد و هر آنکه به این زبان آشنایی دارد می تواند ابیات مولانا را به خود توجیه کند.

ترکیه و ایران تلاش دارند مثنوی معنوی مولانا را به حیث میراث فرهنگی مشترک آن کشور در یونسکو ثبت کنند.

اما داکتر سیدحسن حسینی "اخلاق" پروفیسور فلسفۀ اسلامی و غرب در پوهنتون کاتولیک واشنگتن می گوید "اینکه مولانا جلال الدین محمد بلخی در بلخ زاده شده است، جای شکی نیست."

آقای اخلاق می گوید که ایران خود را به نحوی "پرچم دار زبان فارسی" تلقی می کند لذا "به خود این حق را داده است" تا امروز دعوا کند که مثنوی مولوی به حیث میراث فرهنگی مشترک ایران و ترکیه در یونسکو ثبت شود.

اما این پروفیسور علوم فلسفۀ اسلامی تاکید می ورزد، باوجودیکه ایران در زمینۀ مولانا کار های بیشمار فرهنگی انجام داده و اگر مولوی در ترکیه هم دفن است، "نمی توان فرزند خاک و بوم افغانستان را اجازه داد به نام دیگری ثبت شود."

دوکتور سید حسن حسینی اخلاق

آقای اخلاق این نکته را هم برجسته ساخت که نمی توان سهل انگاری حکومت های افغانستان را در رشد و بارور سازی میراث های فرهنگی زبان دری نادیده گرفت.

سیدحسن اخلاق حکومت های افغانستان را به باد انتقاد گرفته می گوید "کجا ما تلاش کرده ایم مثنوی را به نسل جوان مان تدریس کنیم، توضیح دهیم یا اینکه برای مدغم ساختن ابیات مولانا با روح مان صنف های مولوی خوانی و یا مولوی شناسی را برگزار کرده ایم."

وی از مسوولین فرهنگی افغانستان می خواهد در زمینه یک همه شمولی و کار مشترک را آغاز کنند تا گنج که به ما مرتبط است تنها برای ثروت آن نجنگیم بلکه "برای استفادۀ معنوی و روحی از آن نیز کار کنیم."

ارگ ریاست جمهوری و وزارت خارجۀ افغانستان در رابطه واکنش نشان داده است. صلاح الدین ربانی، وزیرخارجۀ افغانستان در صحبتی که با همتای ترکی اش در انقره داشت در این مورد وضاحت خواسته است.

وزارت خارجه می گوید که وزیرخارجۀ ترکیه در زمینه ابراز بی خبری کرده اما به مراجع مربوط وظیفه داده تا در مورد تحقیق کنند.

جزییات کامل صحبت با داکتر اخلاق را در این رابطه از ینجا بشنوید.