هشتگ ’من‌هم‘ حکایت تجربۀ آزار و اذیت جنسی زنان

قربانیان آزار و اذیت جنسی در تازه ترین حرکت با هشتگ #من‌هم به روایت تجربه های تلخ و آزار دهنده در طول زندگی شان می پردازند. استفاده از این هشتگ انعکاس دهنده وضعیت بیمار جامعه است که آسیب جدی به روح و جسم قربانیان که معمولا دختران، زنان و پسران خردسال می باشند، وارد می کند.

آزار و اذیت های جنسی تجربۀ مشترک زنان در تمام دنیا است. سکوت اختیار کردن تا چندین سال قبل تنها گزینه معقول برای زنان، قربانیان این حادثه بود، اما در سالهای اخیر زنان با سخن گفتن از این تجربه ها راهی را برای پرداختن به این مشکل و معضل همگانی باز کرده اند.

در تازه ترین حرکت الیسا میلانو هنرپیشه امریکایی با هشتگ "من‌هم" زنان و دختران را در سرتاسر دنیا به حکایت و در میان گذاشتن تجربه های آنان از آزار و اذیت های جنسی دعوت نمود که مورد استقبال زنان در سرتاسر دنیا قرار گرفت.

در این چالش زنان با شریک ساختن تجربه هایشان در صفحات اجتماعی به همگانی بودن و در عین حال عمیق بودن این مشکل اشاره می کنند. در این حرکت حتا چهره های مشهور سیاسی نیز از تجربه هایشان سخن گفته اند که از آن جمله می توان از مارگوت والستروم وزیر خارجه سویدن یکی از چهره های سیاسی و لیدی گاگا از دنیای موسیقی نام برد.

در این حرکت زنان افغانستان هم همگام با زنان دنیا به اشتراک تجربه هایشان پرداختند. زنان و دختران افغانستان با استفاده از این هشتگ به روایت تجربه های تلخ و ناخوشایند ناشی از آزار و اذیت جنسی پرداختند.

بتول محمدی یکی از کاربران شبکه اجتماعی فیسبوک با استفاده از این هشتگ نوشته است: هر زنی که که در کوچه ها و خیابان های مشهد، تهران، قزوین، کابل، هرات، مزار، بامیان یا حتا واشنگتن دی سی راه رفته باشد آزار یا آزارهای کلامی خیابانی را تجربه کرده است. نگاه هایی که اذیتت می کنند، کلماتی که آزارت می دهند، گاهی حتا دستی که به سمتت دراز می شوند به یادت می آورند که تو یک زن هستی.

کاربر دیگری به نام مریم رحمتی با روایت اولین تجربه آزار و اذیت جنسی در سن هشت سالگی اش از ترس و شوک ناشی از آزار جنسی و مریض شدن خود به مدت یک هفته می نویسد.

حمیرا ثاقب، رئیس خبرگزاری زنان افغانستان و پژوهشگر مسایل زنان، می‌گوید که آزار و اذیت جنسی محدود به سن و سال و پوشش زنان و دختران نبوده بلکه به گفتۀ وی حتا زنانی که چادری و برقع به سر دارند، نیز از آزار و اذیت در امان نمی مانند.

خانم ثاقب همچنین به قانون آزار و اذیت جنسی که به تصویب پارلمان رسید اشاره نمود و دلایل اینکه زنان معمولا در بیشتر موارد از آزار و اذیت های جنسی متحمل شده شکایتی نمی کنند را عدم آگاهی زنان و مردان از موجودیت قانون دانست و عدم اعتماد زنان به ادارات مجری قانون و پولیس دانست.

در بیشتر موارد زنانی که به شکایت پرادخته اند توسط مجریان قانون مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته اند. خانم ثاقب افزود که باید زنان و مردان در مورد موجودیت این قانون آگاهی بیابند و این مسئولیت تمام نهادهای قانون گذار و اجتماعی، ادارات دولتی، دانشگاه ها و رسانه ها است.

خانم ثاقب از اینکه زنان در مورد آزار و اذیت های جنسی سخن می گویند خرسند است و بیان می دارد که سخن گفتن از موجودیت مشکل، اولین قدم برای بیان کردن و ریشه یابی کردن یک معضل است. او بیان می دارد که این حرکت در کنار اینکه قانون دانان را متوجه موضوع زنان و اولویت دهی به مشکلات زنان می کند، به جامعه ای که مردان حق خود می دانند که زنان را آزار دهند، در مورد آگاهی زنان و سکوت نکردن زنان هشدار می دهد.

جریان کامل مصاحبه با خانم ثاقب را از اینجا بشنوید: