سازمان بین‌الملل مهاجرت (IOM) روز چهار شنبه ۲۳ نومبر (دوم قوس) اعلام کرد که از سال ۲۰۱۴ بدینسو بیش از ۵۰ هزار پناهجو در جستجوی زندگی بهتر در سراسر جهان جان داده اند.
در گزارش جدید "پروژهٔ پناهجویان گمشده" سازمان بین المللی مهاجرت آمده است که هیچ کشوری – اصلی، ترانزیت یا ورودی – برای جلوگیری از این پدیدهٔ اسفبار حتا اقدام اندکی هم نکرده اند.
جولیا بلک، یکی از نویسندگان این گزارش گفت: "در حالی که سالانه هزاران مرگ در مسیرهای مهاجرت ثبت شده است، اقدامات بسیار کمی برای رسیدگی به عواقب این فجایع، چه رسد به جلوگیری از آنها، انجام شده است."
براساس این گزارش هویت ۳۰ هزار پناهجوی گمشده ناشناخته باقی مانده یعنی بیش از ۶۰ درصد از کسانی که در مسیرهای مهاجرت جان خود را از دست می‌دهند ناشناس باقی می‌مانند. سازمان بین‌المللی مهاجرت می‌گوید که هزاران خانواده "در جستجوی پاسخ" استند.
از میان پناهجویان گمشده که کشورهای شان شناسایی شده، بیش از ۹۰۰۰ نفر از افریقا، بیش از ۶۵۰۰ نفر از آسیا و ۳۰۰۰ نفر دیگر از قارهٔ امریکا استند.
براساس گزارش این سازمان، افغانستان، سوریه و میانمار در صدر فهرست کشورهایی قرار دارند که شهروندان آن به خاطر خشونت، خانه‌های خود را ترک می‌کنند و به کشورهای خارجی پناه می‌برند.
بیش از نیمی از ۵۰ هزار مورد مرگ در مسیرهای داخل اروپا و یاهم در راه رسیدن به اروپا اتفاق افتاده است. مسیرهای مدیترانه جان ۲۵۱۰۴ نفر را گرفته است. کم از کم ۱۶ هزار این پناهجویان در آب‌ها مفقود شده و اجساد آنها هرگز پیدا نشده است.
افریقا دومین منطقه مرگبار برای پناهجویان است. بیش از ۹۰۰۰ مرگ و میر ناشی از مهاجرت از سال ۲۰۱۴ بدینسو در آنجا ثبت شده است.
در قارهٔ امریکا نزدیک به ۷۰۰۰ مرگ ثبت شده است که ۴۶۹۴ نفر آنها در مسیر مهاجرت به ایالات متحده بوده است. تنها در گذرگاه مرزی امریکا و مکسیکو بیش از ۴۰۰۰ پناهجو کشته شده اند.
سازمان بین المللی مهاجرت ۶۲۰۰ مورد دیگر مرگ پناهجویان را در سراسر آسیا ثبت کرده است.
بر اساس این گزارش، "کودکان بیش از ۱۱ درصد کشته شدگان در مسیرهای مهاجرت در آسیا را تشکیل می‌دهند که بالاترین رقم در مقایسه با هر منطقهٔ دیگر است".
سازمان بین المللی مهاجرت تاکید می‌کند که "تعهدات تحت قوانین بین المللی، از جمله حق زندگی، باید همیشه رعایت شود".
این سازمان خواستار همبستگی بین المللی برای اولویت دادن به عملیات جستجو و نجات، بهبود و گسترش مسیرهای منظم و مصوون مهاجرت و حفاظت از پناهجویان در مسیر راه شده است.
خانم بلک گفت: "صرف نظر از دلایلی که مردم را وادار به مهاجرت می‌کند، هیچ کس شایسته نیست در جستجوی زندگی بهتر بمیرد."