یک پژوهش تازه نشان می‌دهد که از اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی تاکنون بیش از نیمی از جهیل‌ها و ذخیره‌گاه‌های بزرگ آب جهان در معرض خشک‌شدن قرار گرفته‌اند که خطری بزرگ برای زیست در کرهٔ زمین محسوب می‌شود.
در این گزارش که توسط تیمی از محققان بین المللی تهیه شده و خبرگزاری رویترز آن را منتشر کرده آمده است که "برخی از مهم‌ترین منابع آب شیرین جهان" از جمله بحیرهٔ کسپین بین اروپا و آسیا تا جهیل تیتیکاکا در امریکای جنوبی، در نزدیک به سه دههٔ گذشته سالانه ۲۲ گیگاتن آب از دست داده‌اند.
این میزان کاهش و از دست دادن آب، حدود ۱۷ برابر حجم جهیل مید، بزرگترین مخزن آبی ایالات متحده امریکا است.
در این حال، فانگ‌فانگ یاو، هایدرولوژیست پوهنتون ویرجینیای امریکا که این پژوهش را رهبری می‌کند، گفته است که عامل ۵۶ درصد کاهش دریاچه‌های طبیعی، "گرم شدن آب و هوا" و "مصرف انسان" است.
بر اساس این گزارش، به رغم آن که دانشمندان اقلیم بر این باورند که مناطق خشک جهان تحت تغییرات آب و هوای خشکتر و همچنین مناطق مرطوب نیز مرطوبتر خواهند شد، اما این مطالعه جدید نشان داد که حتا در مناطق مرطوب نیز آب به میزان قابل توجهی از دست می‌رود و روند کاهش منابع آبی همچون مناطق خشک، وجود خواهد داشت که به گفته فانگ‌فانگ یاو، این موضوع "نباید نادیده گرفته شود".
دانشمندان حاضر در این پژوهش جدید، دست کم دو هزار جهیل بزرگ را با استفاده از اندازه‌گیری‌های ماهواره‌ای و مودل‌های اقلیمی و هایدرولوژیکی ارزیابی کرده‌اند و دریافتند که "استفاده ناپایدار انسان، تغییرات در بارندگی، رسوب و افزایش درجهٔ حرارت"، سطح جهیل‌ها را در مقیاسی جهانی کاهش داده است.
بر مبنای معلومات این گزارش، ۵۳ درصد جهیل‌ها از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۲۰ با این کاهش مواجه بوده‌اند.
دانشمندان و فعالان حوزه محیط زیست، مدت‌ها است که اعلام کرده‌اند جلوگیری از گرم شدن کره زمین بیش از ۱.۵ درجه سانتیگراد برای پیشگیری از "عواقب فاجعه‌بار" تغییرات اقلیمی، ضروری است.
جهان در حال حاضر، با میزان گرمایشی حدود ۱.۱ درجه سانتیگراد (۱.۹ درجه فارنهایت) گرم می‌شود.
براساس این پژوهش نزدیک به دو میلیارد نفر که در اطراف جهیل‌های در حال خشک شدن زندگی می‌کنند به طور مستقیم تحت تأثیر قرار گرفته اند و بسیاری از مناطق در سال‌های اخیر با کمبود آب مواجه شده اند.
این مطالعه نشان داده که استفاده ناپایدار انسان‌ها باعث خشک شدن جهیل‌ها از جمله بحیرهٔ آرل در آسیای مرکزی و بحیره مرده (البحر الميت) در شرق میانه شده است، در حالی که دریاچه‌های افغانستان، مصر و منگولیا تحت تاثیر افزایش دما قرار گرفته‌اند که می‌تواند از دست دادن آب را افزایش دهد.