کانابیدیول، مواد کیمیایی موجود در بتۀ کانابیس یا چرس،به استناد یافته های یک تحقیق تازه، در نزد شماری از بیماران مبتلا به سایکوز یا روان‌پریشی یا هم جنون، تاثیرات امیدوار کنندۀ درمانی برجاگذاشته است.
دانشمندان پس از تجویز کانابیدیول به شماری از بیماران مبتلا به سایکوز متوجه شدند که اعراض بیماری آنان کمتر شده است. نشانه های بارز سایکوز شامل کج‌پنداری یا هم بدگمانی و توهم یا برسام می باشد.
نتایج این مطالعه به استناد یافته‌های کلینیکی نشان داده است که حتا در نزد شماری از این بیماران نشانه‌های بهبود فعالیت‌های شناختی دیده شده است. واکنش‌های روانی، دقت و توجه، تمرکز فکری، قدرت یادگیری و فراگیری و حافظه از فعالیت‌های عمدۀ شناختی تلقی می شود.
معمولترین اشکال سایکوز در نزد بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا یا جنون جوانی و اختلال روانی دو قطبی دیده می‌شود، اما اعراض سایکوز در نزد بیماران مبتلا به پارکینسون و افراد معتاد به مخدرات و الکول نیز دیده می‌شود.
استعمال چرس، مروانا و دیگر مواد مشتق شده از کانابیس به دلیل موجودیت موادی به نام دلتا-۹-تتراهایدروکانابینول سبب ایجاد پارانویا یا بدگمانی، دلواپسی و توهم می‌شود. اما دانشمندان گفته اند که کانابیدیول مواد دیگری که در چرس، مروانا و سایر مشتقات کانابیس وجود دارد، برعکس، سبب تخفیف این اعراض می شود.
از اینرو، دانشمندان امیدواراند که روزی از این محصول برای درمان بیماران روانی مبتلا به سایکوز استفادۀ مثبت شود.
یافته‌های این مطالعه که در انستیتیوت روان درمانی، روان شناسی و علوم عصبی کینگز کالج لندن صورت گرفته، در ژورنال امراض روانی امریکا نشر شده است.
در این آزمایش کلینیکی، به ۸۸ بیمار شامل در مطالعه در کنار دواهای مسکن اعصاب، کانابیدیول داده شد. سپس اعراض، کارکرد و فعالیت شناختی بیماران در دوران پیش از تداوی و بعد از تداوی، با هم مقایسه شد.
فلیپ مک‌گویر، یکی از پژوهشگران ارشد این مطالعه گفت "مطالعه نشان داد که کانابیدیول شاید برای سایکوز مفید باشد: اعراض بیمارانی که برایشان کانابیدیول تجویز شده بود به گونۀ قابل ملاحظه کاهش یافت و داکتران روان درمانی، از بهبود حالت آنان خبر دادند."
داکتر گویر به خبرگزاری رویترز گفته است که با این حال روشن نیست که کانابیدیول چگونه در بدن عمل می‌کند، اما به گفتۀ وی این مشتق کانابیس می تواند در آینده روش جدید درمانی سایکوز را به وجود آورد.
با اینحال شماری از داکتران استدلال می کنند که هر ماده سود و زیان خود را دارد و به گفتۀ آنان زیان استعمال چرس و دیگر مشتقات کانابیس بیشتر از هرگونه سود احتمالی آن است.