پژوهش‌های تازه در ایالات متحده ثابت ساخته است که زوج‌های چاق، در مقایسه با زوج‌های دارای وزن نارمل، دیرتر صاحب فرزند می‌شوند.
پژوهش‌های گذشته نشان داده بود که چاقی زنان با نازایی و ناباروری آنان ربط دارد. اما در پژوهش جدید، تنها زنان نه، بلکه چاقی مردان نیز نیز در تاخیر بارداری همسران شان گره خورده است. تاخیر در بارداری بر اساس این پژوهش در صورت چاقی هر دو – زن و شوهر – ۵۹ درصد افزایش می‌یابد.
راجیشوری سندارام، پژوهشگر ارشد این تحقیق، در پاسخ به ایمیلی به خبرگزاری رویترز نوشته است "اگر نتایج تحقیق ما تایید شود، متخصصان باروری هنگام مشاورت در مورد بارداری، باید وزن زوج‌ها را در نظر داشته باشند."
چاقی چانس ابتلا به بیماری‌های زیاد از جمله بیماری شکر، امراض قلب و رگ‌ها، فشار خون و سرطان را بیشتر می‌سازد.
سندارام و همکارانش در این پژوهش، رابطه بین بارداری و شاخص کتله بدن یا BMI را ارزیابی کردند. شاخص کتله بدن تناسب میان قد و وزن هر فرد است که بر اساس آن لاغری و چاقی افراد تعیین می‌شود.
شاخص کتله بدن بین ۱۸ تا ۲۴.۹ وزن صحی و مناسب را نشان داده می دهد. در صورتیکه شاخص کتله بدن بین ۲۵ تا ۲۸.۹ باشد شخص اضافه وزن و بالاتر از ۳۰ چاق پنداشته می شود.
پژوهشگران افراد چاق شامل در این پژوهش را به دو دسته تقسیم کردند؛ دستۀ اول که شاخص کتله بدن آنان بین ۳۰ تا ۳۴.۹ بود و دستۀ دوم که شاخص کتلۀ بدن آنان ۳۵ و بالاتر بود. سپس، پژوهشگران دریافتند که باردار شدن زوج های شامل در دستۀ دوم در مقایسه با زوج های نارمل یا لاغر، ۵۵ درصد وقت بیشتر گرفت.
با درنظر گرفتن عوامل دیگری چون سن، استعمال دخانیات، تمرینات بدنی و سطح کولسترول خون زمان بارداری زوج های دستۀ دوم ۵۹ درصد بیشتر سنجش شد.
هرچند یافته های این پژوهش به این معنا نیست که چاقی الزاماً سبب ناباروری و نازایی می شود. اما به گفتۀ جفری گولدبرگ، رئیس بخش صحت باروری در پوهنتون اوهایوی ایالات متحده، چاقی به دلیل وارد کردن تغییرات در سطح هورمون‌های بدن مردان و زنان، می تواند در باروری آنان نقش داشته باشد.