ادارۀ حمایت از کودکان سازمان ملل متحد "یونیسیف" گفته است، هنوز هم افغانستان در جمع آن کشورهایی است که میزان مرگ و میر نوزادان در آنها در سطح بلند قرار دارد.
این اداره روز سه شنبه با نشر اعلامیه‌ای در کابل هشدار داده است که تهدید مرگ نوزادان در کشورهای فقیر در سطح بلند باقی مانده است.
بر بنیاد گزارش یونیسف، نوزادان در کشورهای افغانستان، پاکستان و جمهوری افریقای مرکزی با حالت ناگواری مواجه اند.
آمار این گزارش نشان می‌دهد که در کشورهای فقیر جهان از هر هزار نوزاد، ۲۷ تن می‌میرند و این رقم در کشورهای توسعه یافته به سه تن می‌رسد.
این گزارش گفته است که اکنون در افغانستان، از هر ۲۵ نوزاد یکی آن جان می‌دهد. در حالی که در پاکستان کشور همسایۀ افغانستان، از هر ۲۲ نوزاد، یکی آن می‌میرد.
در سومالیا از هر ۲۶ نوزاد یکی آن جان می‌دهد؛ اما در کشورهای توسعه یافته میزان مرگ و میر نوزادان در سطح پایین قرار داد.
در اکثر کشورهای اروپایی، میزان مرگ و میر نوزادان در ۶۶۷ تا یک هزار تولد، یکی تخمین شده است. در جاپان از هر یک‌هزار و ۱۱۱ نوزاد یکی آن جان می‌دهد.
هنرایتا ایچ فور، رئیس اجرایی یونیسیف در این گزارش گفته است "در حالی که شماری زیادی از وفیات قابل وقایه می‌باشند؛ اما متأسفانه ما در رسیدگی به فقیرترین اطفال جهان کوتاهی نموده ایم".
این گزارش بیان کرده است که خطر مرگ و میر کودکانی که در کشورهای پرخطر و فقیر به دنیا می‌آیند؛ نسبت به نوزادان مناطق مصؤون‌تر جهان، حدود ۵۰ مرتبه بیشتر است.
گزارش نگاشته است که دلایل اضافه از ۸۰ درصد مرگ و میر نوزادان، ولادت قبل از وقت، اختلالات هنگام ولادت و یا انتانات مانند بیماری سینه و بغل می‌باشد.
یونیسف بر نقش قابله‌ها برای نجات کودکان تأکید کرده و گفته است که با ولادت تحت نظارت قابله‌ها، دسترسی به محلول‌های مصؤون (آب و مواد ضد عفونی)، تغذی با شیر مادر در ساعت اول تولد، تماس مادر با نوزاد و تغذی مناسب جلو این گونه مرگ و میرها گرفته می‌شود.
عبدالله عبدالله، رئیس اجرائیه افغانستان نیز روز دوشنبه در نشست شورای وزیران، از افزایش مرگ و میر کودکان نگرانی کرد و گفت، حکومت افغانستان تصمیم گرفت تا برای نجات کودکان، کمیتۀ اجرایی مصؤونیت غذایی و تغذیه را ایجاد کند.
آقای عبدالله افزود "در مورد آجندای ملی مصؤونیت غذایی، با در نظرداشت رقم مرگ و میر مادر و اطفال، گرسنگی و فقر که متأسفانه در اثر شرایط کشور ما نه تنها این وضعیت به بهبود نرفته؛ بلکه حادتر شده است".
هرچند در ۱۷ سال گذشته میزان دسترسی مردم به خدمات صحی در افغانستان افزایش یافته است؛ اما در سال‌های اخیر به دلیل گسترش ناامنی، تهدیدات امنیتی در برابر فعالیت کارکنان صحی نیز در مناطق ناامن افزایش یافته است.