مردم از گذشته های دور نالیده اند زمانیکه مهتاب چهرۀ کامل خود را در آسمان به رخ همگان می کشد، خواب به مشکل به سراغ چشم ها می آید. اکنون مطالعات نشان میدهد که مهتاب بالای کیفیت خواب انسانها بی تاثیر نمی باشد.
کرستین کجوچین، یک پژوهشگر در مرکز روانی پوهنتون باسل در سویس فعالیت های مغز 33 تن را تحت تحقیق قرار داده است.
خانم کریستین در نزد اشخاص تحت تجربه با کمال تعجب دریافت که خواب افراد زمانیکه مهتاب به شکل کامل خود در آسمان ظاهر می شود، منظم و عمیق نبوده است.
کجوچین می گوید " وقتی مهتاب به شب چهارده نزدیک می شد، مردم به مشکل به خواب عمیق فرو می رفتند و خواب آنها سی در صد کاهش یافته بود. دیده شد که آنها ٢٠ دقیقه کمتر خوابیدند و پنج دقیقه بیشتر وقت گرفت تا به خواب بروند."
این پژوهشگر می گوید تا حال اثرات مراحل مختلف مهتاب بالای خواب کمتر دانسته شده است. باآنهم می دانیم که ساعت داخلی هر انسان که در حقیقت یک پروسه بیولوژیکی در وجود می باشد از اثرتغیرات هورمونی بدن پدید می آید و بخواب رفتن و تغذیه را تعین می کند.
ساعت داخلی وجود را مراحلی از تاریکی و روشنی برهم می زند. کجوچین می گوید اندازه هورمون میلاتونین که وجود را برای خواب آماده می سازد در انسانهای شامل تجربه در زمان مهتاب کامل یا "مهتاب شب چهارده " کمتر اندازه شده است.
خانم کجوچین می افزاید "وقتی بیرون تاریک باشد، وجود ما آنرا درک کرده و ما را آماده خواب می سازد. با برآمدن مهتاب شب چهارده مقدار تاریکی کم می شود ازین سبب تاثیرات آن به صورت بی خوابی تبارز میکند."
این پژوهشگر علاوه می کند که ممکن در وجود ما ساعتی که مطابق به دوران مهتاب کارکند فعال باشد اما ما موقعیت آنرا درک نکرده ایم. حدث زده می شود این ساعت در انسانهای ابتدایی بالای توالد و تناسل و سایر جوانب زندگانی آنها تاثیر داشته چنانچه این گونه ساعت هنوز در تعدادی از حیوانات اثر پذیرمیباشد.
کریستین کجوچین به این باور رسیده است که هرگاه ساعت مرتبط با مهتاب در وجود ما موجود باشد می تواند روی توانایی های عقلانی و خوی وعادت ما نیز تاثیراتی داشته باشد