آشنایی در دنیای مجازی و زندگی در دنیای واقعی

عاشق شدن در جامعه سنتی افغانستان یک تابوی اجتماعی به شمار می‌رود، اما جوانان افغان برای دور زدن محدودیت‌های اجتماعی از شبکه های مجازی استفاده می کنند.

در مواردی، فرد مورد نظر خود را از طریق این شبکه‌ها پیدا کرده و بعد از مدتی گفتگو که گاهی ماه ها و سال ها طول می‌کشد و اطمینان از تصمیم نهایی با خانوده هایشان موضوع را مطرح کرده و زندگی مشترک خود را در دنیای واقعی ادامه می‌دهند.

فروزان، جوان ۲۴ ساله ای است که با نامزدش از طریق شبکه‌های اجتماعی آشنا شده و می‌گوید "دنیای مجازی راهی بود که توانست دو قلب، دو شخصیت متفاوت با دیدگاه‌ها و امیال متفاوت را بهم برساند و مسیر دشوار زندگی طولانی را برای آنها بستر سازی کند."

فاطمه نیز با شوهرش از طریق شبکه‌های اجتماعی آشنا شده و حال یک پسر دو ساله دارد. او به صدای امریکا می‌گوید "سه سال درخواست دوستی‌اش را در فیسبوک قبول نکردم، بعد از سه سال پذیرفتم و ماه‌ها چت کردیم و حرف زدیم و بالآخره در دنیای واقعی باهم دیدار کرده و تصمیم گرفتیم که ازدواج کنیم."

پنهان از دید مردم

پذیرفته نشدن رابطه دختران و پسران در جامعه سنتی افغانستان از عواملی است که جوانان ترحیج می‌دهند از طریق شبکه‌های اجتماعی و پنهان از دید مردم با شریک آیندۀ زندگی خود آشنا شوند.

مهدی مهرآیین و بتول محمدی، شاید از اولین افراد در افغانستان باشند که از طریق اینترنت باهم آشنا شده و بعد از دو و نیم سال چت و حرف زدن با هم ازداوج کردند.

آقای مهرآیین می‎گوید از مزیت‌های شبکه‌های اجتماعی این است که "می‌توانی سال‌ها چت کنی بدون اینکه کسی بو ببرد، فقط دو طرف قضیه است که می‌دانند."

او می‌افزاید "می‌دانیم که در رابطه‌های حضوری امکان دیده شدن وجود دارد و دیده شدن همان و جور شدن حرف و حدیث همان و معمولا دختران بیشترین آسیب را از این رسوایی یا آبرو ریزی متحمل می‌شوند."

در جامعه افغانستان روابط دختران و پسران به شدت تحت تاثیر عرف و عنعنات قرار دارد و روابط خارج از این عرف و عنعنات حتی می‌تواند به قیمت جان دو جوان ختم شود.

جوانان افغان می‌گویند شبکه‌های اجتماعی فرصت شناخت را مهیا ساخته است.

فروزان می‌گوید که هرکس در صفحه شخصی خود در شبکه‌های اجتماعی، دیدگاه و نظریات خود را راجع به مسایل گوناگون بیان می‌کند و فرصت مهیا می شود تا با طرز فکر و ذهن طرف مقابل آشنایی پیدا کنیم.

فاطمه نیز می‌گوید که از طریق‌ شبکه‌های اجتماعی می‌شود که شخصیت طرف مقابل خود را از روی پست‌هایش تجزیه و تحلیل کرده و به محدودۀ روابط، زمان حضور در شبکه های اجتماعی و سبک زندگی اش پی‌ ببریم.

اول اطمینان بعد اعتماد

با آنکه جوانان افغان می‌گویند که شبکه‌های اجتماعی فرصت مناسبی را برای یافتن شریک ایده آل زندگی فراهم کرده است، اما از سوءاستفاده از طریق شبکه‌های اجتماعی هشدار می‌دهند.

فاطمه می‌گوید: "اول باید مطمین شد بعد رابطه را شروع کرد، چون در جامعه افراد زیادی وجود دارند که استفاده درست از شبکه‌های اجتماعی را یاد ندارند و فقط به دنبال وقت‌گذرانی و سوءاستفاده استند."

فروزان نیز می‌گوید "بدون اطمینان از هدف طرف مقابل نباید با او صمیمی شد و جزئیات زندگی خود را در میان گذاشت."