سهیل شاهین، رییس نمایندگی سیاسی طالبان در دوحه، پایتخت قطر، روز یکشنبه ۱۸ فبروری (۲۹ دلو) گفت طالبان به دلیلی در نشست دوحه به میزبانی ملل متحد اشتراک نکردند که شرایط آنان پذیرفته نشد.
شاهین در یک پیام وتس‌‌اپ به رسانه‌‌ها گفته است: ''ما شرایطی داشتیم که در همه نشست‌ها اشتراک کامل داشته باشیم که بر آورده نشد. بنا براین، اشتراک نکردیم.''
پیش از آغاز این نشست، وزارت خارجهٔ حکومت طالبان در اعلامیه‌ای گفت که هیات این گروه تنها در صورتی که به عنوان نمایندهٔ رسمی افغانستان پذیرفته شود، در این نشست اشتراک خواهد کرد.
یک منبع ارشد دپلوماتیک به شرط ذکر نشدن نامش در گزارش پیش از آغاز این نشست به خبرگزاری فرانس‌پرس گفت که خواست دوم حکومت طالبان، ملاقات نمایندهٔ آنان با منشی عمومی ملل متحد است تا فرصت ارایهٔ موقف خویش را بیابند.
اما کنفرانس دو روزه در مورد افغانستان به میزبانی ملل متحد، روز یکشنبه در دوحه، پایتخت قطر، بدون حضور نمایندهٔ طالبان برگزار شد.
اشتراک کنندگان این نشست با در نظر گرفتن ارزیابی مستقل از افغانستان که سال گذشته توسط شورای امنیت سازمان ملل انجام شد، به گونه هماهنگ در مورد استراتژی‌های تعامل با طالبان افغانستان بحث خواهند کرد.
یک منبع به صدای امریکا گفت که برخی از اشتراک کنندگان به دلیلی که ملل متحد نتوانست طالبان را به پای میز مذاکره بیاورد، ناامید شده اند.
یکی از اشتراک کنندگان که نخواست نامش در گزارش ذکر شود، گفت که با وجود غیابت طالبان، این نشست با اهمیت است، زیرا با وجودیکه جنگ اوکراین و نوار غزه توجه جهان را به خود جلب کرده است، جامعه بین المللی بار دیگر بر افغانستان تمرکز می‌کند.
عبید الرحمن نظامی، شارژدافیر پاکستان در افغانستان که در این نشست اشتراک کرده است، در پاسخ به سوالی به صدای امریکا گفت که این کنفرانس حتا بدون حضور طالبان، از اهمیت برخوردار است.
نظامی افزود: ''فکر می‌کنم که [این کنفرانس] در مورد افغانستان است، نه در مورد طالبان."
در همین حال، هیات پاکستان که در راس آن آصف درانی، نماینده ویژه پاکستان برای افغانستان، قرار دارد، با سهیل شاهین، رییس نمایندگی سیاسی طالبان در دوحه ملاقات کرد، اما در مورد این ملاقات جزییاتی ارایه نشده است.
سمیع یوسفزی، ژورنالیست که ناظر وضعیت افغانستان است، به صدای امریکا گفت که طالبان با حاضر نشدن در این نشست، فرصت را به هدر دادند.
یوسفزی گفت: ''فکر می‌کنم طالبان [با اشتراک نکردن در این کنفرانس] اشتباهی را مرتکب شدند و این وضعیت فاصله بین طالبان و جامعه بین المللی را بیشتر می‌کند... جامعه بین‌المللی می‌داند که طالبان یک واقعیت است و می‌خواهد با آنان تعامل شود، اما فکر می‌کنم که غیابت آنها به مردم افغانستان نیز ضرر می رساند.''
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های شدید را بر شهروندان این کشور، به ویژه زنان و دختران وضع کرده اند. حکومت این گروه زنان را از رفتن به مکاتب متوسطه و لیسه، تحصیلات عالی، کار در دفاتر دولتی و غیردولتی به شمول ادارات ملل متحد، رفتن به پارک‌های تفریحی، کلب‌های ورزشی، حمام‌های عمومی و آرایشگاه‌ها منع کرده اند.
برخی از منتقدان می‌گویند که تلاش‌های جهانی برای تعامل بیشتر با طالبان، این گروه را جسور‌تر می‌کند تا موقفگیری‌های سختگیرانه را اتخاذ کند.
شکریه بازکزی، دپلومات حکومت پیشین افغانستان، گفت: ''این نظریه خوبی نخواهد بود که با تعامل بیشتر با طالبان پیش برویم، زیرا ماهیت طالبان و رفتار آنان با زنان و مردان در ۳۰ ماه گذشته بدتر شده است.''
با آنکه هیچ کشوری تا حالا حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است، برخی از کشورها با رهبران این گروه تعامل دارند.
جامعه بین المللی موفقیت طالبان را در قسمت کاهش خشونت‌ها و تولید مواد مخدر تایید کرده است. اما تشکیل حکومت همه شمول و موقف نرمتر در مورد حقوق زنان از جمله پیش شرط‌های به رسمیت شناختن حکومت طالبان است، پیش شرط‌هایی که تا حالا نتیجه نداده است.
قبل از برگزاری نشست دوحه، سازمان عفو بین‌الملل با نشر اعلامیه‌ای از شرکت‌کنندگان خواست تا از اتخاذ موضع "تعامل معمول" با طالبان در مورد حقوق بشر در افغانستان اجتناب کنند.
دیپروس موچونا، رییس سازمان عفو بین الملل، گفته است که ''فرهنگ معافیت از مجازات که به تخطی دوامدار حقوق بشر توسط طالبان کمک می‌کند، باید به صورت فوری رسیدگی شود.''